FanFic.nl

all about us...

Hoofdstuk 12

Emma Roberts pov:

"dus ze heeft een zware hersenschudding, en jullie weten niet of ze hier zonder schade uitkomt? Ze kan dus ook verlamd raken?" Vraag ik als we weer op de gang staan. De dokter knikt instemmend en loopt dan weer rustig weg. Ik blijf naar mijn schoenen staren als ik merk dat er zich weer tranen vormen in mijn ogen. "We moeten mijn ouders bellen" zeg ik als ik door de gang heen en weer begin te lopen. "Ze moeten dit weten, ook al kunnen ze waarschijnlijk niet naar huis" ik raak helemaal overstuur huilend loop ik door de gang. Harry komt naar me toe en drukt me stevig tegen zich aan. Zachtjes wrijft hij over mijn rug om me een beetje te kalmeren.

Als ik na een tijdje rustig ben maak ik me los uit Harry's armen en loop naar de verpleegster toe. "Mogen we naar haar toe?" vraag ik. "natuurlijk mag je even naar haar toe, allen steeds met twee of drie tegenlijk anders wordt het te druk voor haar. En misschien is het beter als jullie niet te veel vragen of bewegen en "seinen" afgeven, voor haar is dat op dit moment ze veel. Ze moet zich kunnen concentreren op het herstel" ik knik instemmend en loop dan samen met Harry en Sam de kamer binnen. Het is een eenpersoons kamer, Sofia ligt op bed te slapen, ze ziet lijkbleek en de witte dekens en muren maken dat alleen nog maar erger. Het is zo erg om haar zo te zien, weer krijg ik tranen in mijn ogen, ik mag nu niet huilen, ik mag Sofia niet laten merken dat ik het zo erg vind, want dan gaat ze zich schuldig voelen en wordt ze nooit beter. Dan komt de verpleegster zachtjes binnen lopen. Ze adviseert ons om haar nu weer even alleen te laten dat is beter voor haar herstel. Als we weer buiten op de gang staan komt de dokter aanlopen. Ik loop naar hem toe en vraag hem wanner Sofia weer naar huis mag. "Als ze een klein beetje is aangesterkt, ze is nu nog iets te zwak maar het is beter voor haar als ze zo snel mogelijk naar huis gaat. Herstellen in je eigen omgeving gaat meestal sneller" krijg ik als antwoord. Het lucht op dat ze snel weer naar huis mag. " het is beter als we naar je huis gaan, het is al laat" zegt Harry terwijl hij naar me toe komt lopen en mijn hand pakt. Samen met de rest lopen we het ziekenhuis uit naar de auto. Er is niet genoeg plaats voor iedereen dus ga ik bij Harry op schoot zitten. Ik voel dat ik toch best wel moe ben en leg mijn hoofd op Harry's borst. Ze slaapt is het laatste wat ik hoor.

Langzaam wordt ik wakker, ik lig op de bank in de woonkamer met mijn hoofd op Harry's schoot. De rest zit verspreid over de andere stoelen en banken. Ook Evan, Sam, Danielle en Eleanor zijn er nog. Ze blijven vannacht slapen. Ik ga rechtop zitten. "Hoe gaan we het doen met de indeling van de kamer vannacht?" Vraag ik.

"Dus, Harry en ik liggen bij mijn ouders. Sam en Evan liggen op mijn kamer, want dan kunnen ze allebei in een apart bed. Eleanor en Louis liggen bij elkaar. Danielle en Liam liggen bij elkaar. Madison ligt bij Niall. En Zayn ligt met Perrie, maar die zal er zo wel aankomen" zeg ik. Als de bel gaat en ik uiteindelijk Perrie heb binnengedragen gaan we met z'n allen naar boven. Iedereen gaat naar zijn eigen kamer en maakt zich klaar om te gaan slapen.
Harry en ik zijn vergeten onze spullen te pakken, dus ik trek voor mezelf een t-shirt van mijn vader aan en sliep vannacht ook in een boxer dus dat doet hij dan nu ook maar. Samen gaan we in bed liggen, ik nestel me in Harry's armen en zo blijf ik nog een tijdje liggen totdat ik in slaap val...

Reacties:

Deeemdiaries zei op 13 okt 2013 - 22:42:
sweeet meldinggg!!!!!!