FanFic.nl

Ogen

Kate

Ten eerste: ik ben zijn zus. Zo, dat is eruit. Ik ben zijn zus en dat is altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven. Omdat bloedbanden altijd blijven bestaan, maar ook omdat hij me nooit levend zal laten gaan. Inmiddels heeft hij dat meer dan duidelijk gemaakt. Ik adem mijn laatste adem en dat is oké. Op het moment hoop ik alleen maar dat ik dit allemaal op papier kan krijgen voor ze een kogel door mijn kop jagen. Of weet ik veel op wat voor gekke manier ze me om willen brengen.
Goed, het punt is dus dat hij mijn broer is. Hij is twee jaar ouder dan ik en hij woont in het Noorden van het land. Mijn ouders ook, daar komen we immers vandaan. Vroeger woonde ik er ook, waren we een heel hecht gezin. Mijn ouders hadden niets in de gaten, hebben dat nog steeds niet.
Ik wel, en zodoende raakte ik er ook bij betrokken. Eerst met kleine dingetjes zoals drugshandel, toen met steeds grotere zaken die ook mishandelingen en verkrachtingen betroffen (mocht je het willen weten: nee, die heb ik zelf nooit uitgevoerd, maar ik ben er wel bij betrokken geweest). En uiteindelijk ben ik dusdanig gepromoveerd dat ik ook met de moorden te maken kreeg (mocht je het willen weten: ja, die heb ik wel zelf uitgevoerd, zo nu en dan).
Natuurlijk wist ik dat het verkeerd was. Dat weet hij ook, maar dat houdt niet weg dat hij het doet. Eerst deed ik het ook omdat hij mijn broertje was. Later deed ik het ook omdat ik wist dat ik niet meer terugkon. Terwijl ik hem trouw was geweest vanwege de bloedband, kon de bloedband hem gestolen worden. Nou ja, hij zou me liever niet ombrengen, dat weet ik ook wel. Maar als ik niet meer naar zijn pijpen zou dansen, zou hij het alsnog doen. Niet zelf, denk ik.
Misschien ook wel.
Op een gegeven moment had hij iemand nodig in het Zuiden van het land, waar ik toen dus heen ben gegaan. Tijdens die opdracht heb ik Chris ontmoet en ik heb met mijn broer een compromis gesloten: ik zou hier blijven, met Chris, en ik zou zonder klagen al zijn klusjes in het Zuiden opknappen. Hij ging akkoord met het voorstel en ik mocht hier blijven. Het was vaak lastig om alles verborgen te houden voor Chris en ik moest ook nog een gewone baan naast mijn broers klusjes doen, om zo weinig mogelijk achterdocht te wekken.
Hoewel ik altijd alles heb gedaan wat hij van me verlangde, heb ik het idee dat hij me toch niet meer geheel vertrouwde. Achteraf denk ik dat het misging toen ik hem verliet voor een andere man. Alsof ik daarmee zijn vertrouwen (gedeeltelijk) geschaad heb. Misschien heeft hij al die tijd wel zitten nadenken over een plan. Het duurt natuurlijk een poosje om achter zo’n perfecte locatie te komen als waar hij ons heen heeft gestuurd, om vrijwilligers te werven, om alle informatie voor de dossiers te verzamelen. Om het juiste moment uit te kiezen omdat hij er per se beroemdheden bij wilde betrekken (ach, als je dan toch bezig bent, probeer er dan ook aan te verdienen).
Ten tweede is er Jade. Zij is niet op dezelfde manier verbonden als ik, maar we hebben veel samen gewerkt en we hadden wel zo’n beetje de hoogste posities in zijn aanzien. Hij heeft ons redelijk belangrijke en riskante klusjes op laten knappen.
Jade was zijn… Oogappeltje, misschien. Persoonlijk zou ik eerder zeggen dat Jade simpelweg degene is die zijn hart gestolen heeft. Maar ja, een man zoals hij kan dat niet toegeven en daarom probeert hij haar zo kort mogelijk te houden. Haar zo dicht mogelijk bij zich te houden, zonder te laten doorschemeren dat er emoties in het spel zijn. De meesten hebben het niet opgemerkt. Ik wel, omdat ik hem al ken sinds mijn geboorte. Ik heb het aan Jade verteld en dat was zo’n beetje het moment waarop ze zich realiseerde hoe diep ze eigenlijk in het criminele wereldje verzeild was geraakt.
Het was tevens het moment waarop ze begon minder gehoorzaam te worden. Ze zocht de grenzen op en vond die herhaaldelijk. Meerdere malen heb ik haar wonden moeten verzorgen omdat ze weer eens klappen had gekregen. Messen haalde hij er ook wel ‘ns bij, of sigarettenpeuken. Gelukkig was hij dan wel weer zo attent om de wonden alleen te creëren op plekken waar verder niemand zou komen. Onder haar kleren, het liefst zo dicht mogelijk bij haar edele delen.
Ja, het is wel eens gebeurd dat we voor opdrachten uit de kleren moesten. Nou ja – ik. Zij niet. Dat liet hij nooit gebeuren, dat was voor mij één van de redenen dat ik geloof dat er meer in het spel was. Als er ook maar een kleine kans was op zo’n soort scenario, werd er altijd iemand anders gestuurd. Of er kwam iemand mee en Jade werd het allemaal ten strengste verboden. Vanwege haar verwondingen, beweerde hij dan. Maar ja, dat zij de enige was met dergelijke verwondingen kon hij niet verklaren.
In ieder geval was het niet de bedoeling dat klanten het zagen. Ten eerste niet omdat hij geen wantrouwen wilde wekken, ten tweede waarschijnlijk omdat hij bang was dat mensen erachter zouden komen – maar dat weet ik niet zeker en ik ben ook niet van plan hem te vragen. Dat gaat me een beetje ver. Ik weet dat mijn dagen geteld zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat ik een zelfmoordwens heb.
Goed. Als dit in handen valt van iemand met dezelfde vechtlust als onze eigen Harry Styles, dan kan ik er donder op zeggen dat hij wil weten wie mijn broer is, zodat hij hem kan opzoeken en eigenhandig uitroeien. Ik raad het je ten zeerste af: de kans dat het je lukt is minuscuul en hij zal niet twijfelen je te martelen, te verkrachten en te vermoorden.
Om je toch een kans te gunnen, zit zijn adres bijgevoegd in de adressenlijst achterin. Het is zijn gewone huis, waar hij slaapt en eet en een buurman is, een alleenstaande man die verder prima functioneert in de gemeenschap. Hij golft zelfs. Of deed dat althans toen ik hem twee jaar geleden opzocht omdat zijn buren toch wel erg nieuwsgierig waren naar zijn kleine zusje. Als je hem per se wilt overvallen, heb je daar dus het meeste kans. Ik wens je succes, maar ik zie er weinig heil in.
Oh, trouwens, hij heet Michael. Als je hem boos wilt maken, moet je hem Mike noemen. Daar kan ‘ie niet zo goed tegen.

Reacties: