Hoofdcategorieën
Home » One Direction » all about us... » Hoofdstuk 15
all about us...
Hoofdstuk 15
Emma Robberts pov:
Ik pak als laatste mijn zwarte blazertje uit mijn kast en loop naar beneden. Iedereen is er, mijn ouders, Madisons ouders, Madison, Sam, Evan zelfs Remy, de Jongens en mijn nicht Suzan uit Nederland, zij was de enige die kon komen. Jammer dat de rest er niet kan zijn maar ik waardeer het al heel erg dat zij is gekomen.
Ik loop naar Harry toe en pak zijn hand vast. Ik wil niet huilen niet nu. Ik moet me sterk houden voor Sofia. Als we naar buiten komen stappen we in de auto's op weg naar de begraafplaats. De rouwauto met de kist van Sofia gaat voorop. Daarachter komen wij. Papa, Mama, Susan, Harry en ik. Achter ons komt Madisons gezin en Daarachter de jongens. Achter de jongens rijden nog wat vrienden en (achter)Familie. Als we op de begraafplaats zijn doen er nog een paar mensen een woordje voor Sofia en er wordt nog gezongen. Dan komt het moment dat we toch echt afscheid moeten nemen. Iedereen gooit een roos met een boodschap op de kist. Iedereen gaat rondom het graf staan samen met mijn ouders laat ik de kist van Sofia zakken. Er valt een traan op haar kist. Voor de laatste keer zeg ik gedag en dan loop ik samen met mijn ouders en Harry weg. Wetend dat ik haar nooit meer vast kan houden. Haar nooit meer kan zien spelen. Niet nog een keer maar echt nooit meer. Die gedachte maakt me vanbinnen echt kapot. Er zijn nog wat mensen mee naar huis gekomen om mijn ouders te steunen. Ook de jongens zijn er. Ik zeg dat een stukje ga wandelen alleen. Ik wil gewoon even helemaal alleen zijn. Mijn gedachten weer even op een rijtje zetten. Voor ik het weet sta ik op de rand van de Towerbridge. Zonder Sofia kan ik niet leven, mijn leven is het niet waard zonder Sofia. Ik spreid mijn armen en op het moment dat ik wil springen schrik ik wakker.
Ik ben helemaal bezweet en in paniek. Zachtjes stap ik uit bed, Harry hoeft dit niet te weten. Niemand hoeft iets van deze droom te weten. Ik loop naar mijn kamer. Zachtjes open ik de deur. Ik haal het mesje uit de kluis en loop naar de badkamer. Ik stroop mijn mouwen op. Tegenwoordig slaap ik met lange mouwen aan, zodat Harry nergens achterkomt. Ik druk het mesje op mijn pols en haal het door mijn vel heen. Ik voel de tranen over mijn wangen lopen. Er valt er een in de snee die ik gemaakt heb. Ik moet op mijn tanden bijten. Zout in een open wond is niet echt fijn. Nog even en ik schreeuw het uit van de pijn. Maar dat mag niet dat kan niet. Niemand niemand mag dit ooit te weten komen. Ik moet me nog even sterk houden. Nog even op mijn tanden bijten de pijn zal zo wel minder worden. Allebei mijn polsen zitten inmiddels helemaal vol met 'krassen' maar het rotgevoel is nog steeds niet helemaal uit mijn lichaam. Ik stroop de pijpen van mijn pj's op en zet het mesje in een van mijn bovenbeen. Dan haal ik het er doorheen. Na nog een paar sneeën in mijn bovenbeen te hebben gemaakt ga ik weer terug naar bed.
Madison Evans pov:
Langzaam wordt ik wakker. Iets in me zegt dat het nog heel vroeg is. Ik kijk op de wekker en inderdaad het is pas half zeven. Zachtjes stap ik uit bed ik wil Niall niet wakker maken. Hij slaapt al nachten slecht waarschijnlijk door wat er met Sofia is gebeurt. Ik loop naar de badkamer als ik de deur openmaak schrik ik me dood. De hele badkamervloer is rood. Emma, ze zal toch niet? Nee dat zou ze nooit doen. Waarschijnlijk is ze gewoon ongesteld en ging er even wat mis. Ik zou dan ook echt geen zin meer hebben om het op te ruimen. Ik ruim het op, voordat een van de jongens het ziet. Want ik denk dat Em daar niet zo blij mee zal zijn. Ik vraag het haar straks wel even.
Reacties:
Sorry ik lees niet meer mee ik houd het niet meer bij met school enzo als je verhaal af is lees ik hem sws maar nu heb ik gwn ff geen tijd voor
sorry xx
ohmygod
melding