FanFic.nl

He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND]

Hoofdstuk 25

Harry Styles POV
‘Ik ben niet wie je denkt dat ik ben, Sharon. Ik ben gevaarlijk,’ zeg ik met een met pijn gevulde stem. Ze schud haar hoofd. ‘Je bent niet gevaarlijk, Harry.’ Ik zucht en knik. ‘Toch wel.’ Stellig schud ze haar hoofd. ‘Harry, jij kan niet gevaarlijk zijn.’ Ik zucht en draai me een kwartslag. Onze handen zijn nog steeds verstrengeld en ik kijk haar nu recht aan. ‘Toch wel, Sharon. Ik heb twee kanten. De goede en kwade kant. En de kwade kant heeft jouw pijn gedaan en daar kan ik echt niks aan doen, want ik kan die kant gewoon niet onder controle houden en het spijt me echt heel erg en..’ Tranen beginnen over mijn wangen te lopen. Sharon legt haar hand op mijn wang. ‘Hoe bedoel je?’ Ik zucht en kijk haar aan. ‘Ik heb twee kanten. De goede, dat ben ik nu gewoon en die laat ik ook het meeste zien. Ik ben dan aardig, zorgzaam en zo voorts. Maar mijn andere kant, mijn duistere kant.’ Ik slik en ze knikt, ten teken dat ik verder kan. ‘Die is gevaarlijk. Ik ben dan gevaarlijk, heel erg beschermend en veel sterker dan normaal. Dominant. En ik wil dat helemaal niet, maar het hoort nou eenmaal bij me en ik haat het, want ik kan ook vaak niet meer herinneren wat ik heb gedaan in mijn duistere toestand en ik haat mezelf zo!’ Ik laat mijn hoofd hangen en laat de tranen de vrije loop. Ze legt haar andere hand dop mijn wang en dwingt me haar aan te kijken. ‘Ik hou nog steeds van je.’ Met grote ogen kijk ik haar aan. ‘Je…je houdt van me?’ Ze knikt en ik glimlach. ‘Zelfs met mijn duistere kant?’ Ze knikt.
Ik zucht opgelucht en leg mijn handen op haar onderrug. ‘Sorry, dat ik zo verknipt ben.’ Ze lacht. ‘Ik ben ook niet normaal hoor.’ ‘Nee, jij bent perfect,’ fluister ik. Ik buig me naar haar toe en geef haar een zoen. Zoals bij alle zoenen schieten duizenden vlinders door mijn lichaam. Als we ons even later terug trekken glimlacht ze naar me. ‘Alles weer goed?’ Ik knik en we staan op. Hand in hand lopen we naar de woonkamer en ik ben de gelukkigste jongen op aarde.

Sharon Wodner POV
Hand in hand lopen we de woonkamer in en de jongens glimlachen. Samen gaan we op de bank zitten en Harry slaat zijn arm om mijn schouders. ‘Wat gaan we doen guys?’ vraag ik. Ze halen hun schouders op en ik zucht. ‘Aan jullie heb ik ook niks.’ Ze lachen en ik sla mijn armen over elkaar.
De bel van het appartement gaat en ik sta op. Snel loop ik naar de hal en beantwoord de bel. ‘Hallo?’
‘Heey Sharon! Perrie hier.’ Ik glimlach. ‘Perrie hee! Kom naar boven.’ ‘Okeee, zie je zo kus.’ ‘Kus!’ Ik wacht geduldig bij de lift en zodra hij open schuift zie ik dat het niet alleen Perrie is, maar ook Danielle, Eleanor en Ivana. ‘Hee girls!’ Ik geef ze allemaal een knuffel en dan lopen we naar de woonkamer. ‘Guys, look who’s here!’ Ze kijken op en op vier gezichten verschijnt een brede glimlach. De meiden zwaaien even en draaien zich dan naar mij. ‘Ga je mee shoppen?’ Ik grijns en knik. ‘Tuurlijk, even een tas pakken.’ Ze knikken. ‘Wij wachten hier wel.’ Ik glimlach en loop naar mijn kamer.

Als ik even later weer terugkom staan de meiden meteen op. Ik glimlach naar de jongens en geef Harry een kus op zijn wang. ‘Tot vanavond guys!’ We zwaaien nog even en verdwijnen dan de woonkamer uit. ‘Soo, Sharon,’ begint Eleanor. ‘Wat is er tussen jouw en Harry gebeurd?’ maakt Perrie haar zin af. ‘Ja, tell us,’ beveelt Ivana lachend. Ik lach ook even en we stappen de lift in. ‘Nou, ik weet niet of ik dat wel kan vertellen.’ Ze pruilen en ik lach. ‘Kom op, Sharon. Je kunt het!’ roept Danielle uit. Ik lach en we stappen de lift weer uit. Ik zucht even en knik dan. ‘Goed dan. Ik zal het jullie vertellen.’ Ze juichen en ik begin te vertellen.

We stappen giechelend het appartement in. Ik heb zo’n geweldige dag gehad met de meiden. We hebben natuurlijk aardig geroddeld over de jongens, maar ook super leuke dingen gekocht.
‘Denken jullie echt dat hij,’ ik slik, ‘dat leuk vind?’ Eleanor giechelt. ‘Geloof mij, Sharon. Hij zal het geweldig vinden.’ Ik bloos en loop snel verder. ‘Guys?!’ roep ik, maar ik krijg geen antwoord.
Ik haal mijn schouders op en draai me om. ‘Zullen we gaan koken? Blijven jullie eten?’ Ze knikken en we gooien onze tassen in een hoek en lopen naar de keuken. ‘Ze zullen wel in het zwembad zijn of zo.’ Hun monden vallen lichtjes open en ik giechel. ‘Yup. Kom een keer langs en neem je bikini mee, dan laat ik het je zien.’ Ze knikken en ik pak een fles wijn. ‘Wijntje?’ Ze knikken en ik schenk vijf glazen in. Terwijl we van onze wijn drinken en kletsen, maken we het eten klaar.

Als we bijna klaar zijn horen we vijf paar voetstappen. De jongens komen een voor een de keuken binnen, ieder met natte haren. ‘Hey guys,’ zeggen we in koor. Ze glimlachen en slaan hun armen om ons heen. ‘Hoe was het zwemmen?’ vraag ik aan Harry die met zijn armen om mijn middel achter me staat. Hij grinnikt. ‘Geweldig. We hebben Zayn flink te pakken gehad.’ Ik lach en kijk naar Zayn die zijn tong naar Harry uitsteekt. Ook Perrie lacht, maar de andere meiden houden hun adem in. ‘Hij kan toch niet zwemmen?’ stoot Danielle uit. Ik glimlach en wijs dan naar Harry en mijzelf. ‘We hebben het hem geleerd.’ De monden van de Ivana, Danielle en Eleanor vallen open en Harry en ik grinniken. ‘Serieus?’ vraagt Ivana. Ik knik en ze lacht. ‘Gaaf.’ De jongens dekken de tafel en wij, de meiden, gaan verder aan het eten. Zodra het klaar is zet ik het op tafel en vallen we aan. Harry zit naast me en zijn hand rust op mijn bovenbeen. Kleine schokjes schieten door mijn lichaam, zijn aanrakingen herinneren me aan afgelopen nacht.

Nadat we de laatste happen hebben gegeten zetten we de jongens aan het werk en lopen we naar de woonkamer. Met een nieuw glas wijn settelen we ons op de banken. ‘Dus, hoe lang ken je Harry al?’ vraagt Ivana nieuwsgierig. Ik haal mijn schouders op. ‘Een maand of zo. Ik weet het niet precies.’ Eleanor wiebelt met haar wenkbrauwen en ik geef haar een tik. ‘Shut up. Ik hou van hem ja, ga niet beoordelen.’ Ze lacht en strijkt over mijn hoofd. ‘Ik doe niks.’ Ik grijns. ‘Goed zo.’ We kletsen nog de hele avond door en ik geniet echt van de hun aanwezigheid. Ze zijn zulke leuke meiden. We hebben ieder een ander karakter en toch kunnen we zo goed met elkaar opschieten.

Reacties: