FanFic.nl

Ogen

Epiloog

Over de rest valt eigenlijk vrij weinig te vertellen. Studentes, over het algemeen. Geen bijzonderheden. Financiële problemen, dat wel. Sommigen uit liefde voor hun familie en vrienden, anderen uit puur egoïsme. Het doet er niet echt meer toe. Ik begin nu echt in tijdsnood te komen, dus ik zal nog één speciaal geval behandelen: Deborah. Ons derde slachtoffer. Maar dat volgt zometeen.
Daarvoor wil ik even verantwoorden dat ik inmiddels mijn definitieve keuze heb gemaakt wat betreft degene aan wie ik dit document zal overdragen. Sharon, het spijt me. Ik weet dat ik je hiermee in gevaar breng, maar ik vertrouw je ermee. En ik weet dat er onder ons twee mensen zijn die waarschijnlijk iets aan dit schrift zouden hebben: jij en Harry. Maar hij is inmiddels in behandeling bij een psychiater en wat hij er ook mee besluit te doen – de kans is klein dat het goed eindigt.
Dat brengt me overigens nog even bij Jade. Lieve, lieve Jade – als dit uitkomt, dan spijt het me. Ik weet dat je probeerde je leven te beteren en ik hoop oprecht dat het je lukt (hoewel ik de kans klein acht dat Mike je die kans gunt). En toch vind ik dat iedereen het recht heeft om het te weten. Ik hoop dat je dat begrijpt.
Als je hem ooit nog ziet, wil je hem dan zeggen dat het me niet spijt? Ik zou het zo nogmaals doen. Eindeloos. Hij heeft het er zelf naar gemaakt.
Goed, tot zover. Dat was mijn afscheid aan jullie. Dan nu het laatste: Deborah. En hier zit een addertje onder het gras. Iets wat ik niet kan verklaren. Ik snap nog steeds niet dat ze het gedaan heeft. Eerst geloofde ik het ook niet, maar ik heb het redelijk subtiel uit haar weten te trekken.
Ze was aardig ver heen wat betreft geloof in het spel. Ik denk dat ze bang was, maar dat weet ik niet zeker. Hoe dan ook – ze was bereid het spel te spelen en daarmee heeft ze Zayn flink te pakken, ben ik bang.
Het zit zo. Deborah had geen kanker, geen erfelijke aandoening waardoor ze niet oud kon worden. Achteraf realiseer ik me dat dit misschien wel één van de redenen moest zijn dat ik mijn twijfels had moeten hebben bij het hele gebeuren. Het was riskant – verschrikkelijk riskant. Te riskant. Dat realiseerde ik me voor het eerst toen Eliza sneuvelde: al dat bloed. En toen Zayn er met ons derde slachtoffer vandoor ging, wist ik zeker dat het een fout was. Want ik wist eveneens dat we geen persoonlijke bezittingen mee mochten nemen (we waren grondig gefouilleerd) en dat niemand dus bescherming bij zich had. En toch heeft ze het laten gebeuren. Zij, ik, Jade. Omdat wij het te laat doorhadden en zij het spel goed speelde.
Ik denk dat je dit misschien maar moet doorspelen aan Zayn, trouwens – hoe je dat subtiel wilt doen, weet ik niet, maar het is wel belangrijk. Voor hem, voor Perrie. Voor jullie allemaal, als jullie bij elkaar blijven en het uitdraait op een bloedbad.
Deborah was gediagnostiseerd met aids.

This one's for you, my lovely readers. De vijf van jullie die me dit hele, eindeloos lange verhaal hebben gesteund met reacties. Daan, Cynthia (ik ga ervan uit dat je ooit nog wel bijleest), Ivana, Jennifer en Tamara. Damn you girls. Jullie hebben het gewoon 80K lang volgehouden. Super bedankt voor jullie lieve reacties! Ik hoop dat jullie van Ogen genoten hebben.

Reacties: