FanFic.nl

persoonlijke stand alones

sa Rachel de ontvoering.

‘laaaast Christmas, i gave you my heart.’ Ik greep naar mijn telefoon en keek op het scherm. ‘hmmm onbekend,’ mompelde ik. Ik keek toch maar naar wat er stond. “ken je me nog? Ik ben het Liam uit de kroeg, kom je vanavond om half negen naar de open plek in het bos? Xxxx” Ik zocht in mijn niet zo goede geheugen naar Liam en herinnerde me vaag een jongen uit de kroeg. “is goed hoor” schreef ik terug.

Ik sloeg mijn sjaal nog een keer om me heen en wreef over mijn armen op zoek naar warmte. Nou die Liam liet wel op zich wachten zeg. Het is al negen uur! Bijna wilde ik al weer weg lopen toen ik een takje hoorde kraken. ‘Ha Liam ben je daar eindelijk?’ Toen er geen antwoord kwam haalde ik mijn schouders op en wilde weg lopen. Toen opeens legde iemand zijn handen voor mijn ogen en mond. Ik probeerde de armen vast te pakken maar bijna op het zelfde moment pakte nog een paar armen mijn armen vast. Ik voelde iets hard tegen mijn hoofd aankomen en het werd langzaam zwart.

Pijnlijk opende ik mijn ogen. Ik knipperde maar het werd niet lichter. het bleef donker. Er schoten vage herinneringen door mijn hoofd. Mijn telefoon. Kou. Meer kon ik me niet herinneren. IK probeerde te gaan zitten maar voelde mijn hoofd bonken. Ook zat er iets om mijn mond gebonden merkte ik op. Ik probeerde het er af te trekken maar toen ik mijn handen optilde voelde ik er gewicht aan zitten. Opeens begon er licht te branden en ik kneep mijn ogen dicht. Toen ik weer normaal kon kijken, stonden er vier jongens om me heen. Ik keek naar mezelf en kwam tot de conclusie dat ik aan mijn armen en benen vast zat aan kettingen. Ook lag ik op een oud matras. De doek werd van mijn mond getrokken door een jongen met blond haar. ‘Als je van plan wat te gillen, niet kan je horen hoor.’ Zei een jongen met krullen. ‘Ja, duh anders halen jullie die doek er toch niet af?’ Sprak ik droog. ‘Gaan we brutaal doen?’ De blonde jongen weer. Ik keek hem aan, ik weet zeker dat er geen angst in mijn ogen af te lezen was, dus ik kon hem recht in zijn ogen kijken. Een jongen met redelijk kort haar kwam voor mij op zijn hurken zitten. Hij legde zijn vinger op mijn kin en zei: ‘ken je me nog Rachel? Rachel Tomlinson?’ Mijn ogen werden groot. Dit is Liam! Dat vind ik niet aardig! Ik dacht dat hij me mocht. ‘Ja ik ken je nog. Jij was in de kroeg op zoek naar zielige meisjes die bezweken voor jou charmes. Ik kreeg een klap in mijn gezicht voor die opmerking. Ik ging op mijn knieën zitten. ‘Wat willen jullie?’ Vroeg ik rustig. ‘Je broer, waar is hij?’ Louis wat moeten ze met hem? Hij is toch ook maar een mens? ‘Wat moeten jullie met hem?’ ‘Gaat jou niks aan.’ ‘Dan vertel ik niet waar hij is.’ En ik trok mijn kin op. Een jongen met krullend haar haalde een mes achter zijn rug vandaan. ‘oh nee? Jij wil ons niet vertellen waar hij is?’ Ik keek even naar het mes en schudde toen aandachtig mijn hoofd. ‘Je weet,’ begon Harry ‘dat jij voor ons onbelangrijk bent. Als we willen weten waar Louis is kunnen we ook je moeder nog gebruiken. Dus als je ons niks verteld.’ Hij hield het mes omhoog. ‘Laat me alleen met haar.’ Sprak Liam, ‘ik zorg dat ze praat.’ De andere drie jongens verlieten deze ruimte via een deur die ik nog niet eerder had opgemerkt. Toen ik alleen was met Liam, kwam hij naast me zitten. ‘Het spijt me, jij kunt hier ook niks aan doen.’ ‘Waar aan?’ ‘Ik moest van de jongens jou versieren omdat ze nog geld van Louis zouden krijgen, maar je bent echt leuk. Ik wil helemaal niet dat Harry je vermoord.’ Dus Harry is de jongen met het mes en de krullen. ‘Zorg dan dat ik hier uit kom!’ ‘Ben ik mee bezig.’ Ik trok mijn wenkbrauwen op. Op eens sprong de deur open en stond er een boze Harry in de deuropening. ‘Ik wist wel dat je niet te vertrouwen was!’ Heel rustig stond Liam op. ‘Nee inderdaad. Maar je bent te laat!’ Harry hief het mes, klaar om het in Liams lichaam te steken maakt niet uit welke plek, maar toen klapte er een andere deur in deze ruimte open en kwamen er een aantal politie agenten binnen stormen die het mes uit harrys handen pakten.

-Ik hou van je, ik hou ook van jou, ik meer van jou!

Dat waren de woorden die door mijn hoofd klonken terwijl ik terug naar huis reed van een zware dag werken. Ik glimlachte en mompelde tegen Liams foto. ‘ik hou van je!’

Reacties: