FanFic.nl

Larry Odd Parents

Aflevering negen: Vrijdag de dertiende

Liams dag begon al slecht. De radio van zijn wekker was op magische wijze versprongen waardoor hij werd wakkergemaakt door ruis, in plaats van de stem van de nieuwslezer en wat muziek. Eenmaal beneden was het niet veel beter geweest. Hij trof zijn moeder heftig vloekend aan omdat de eieren en spek waren aangebrand, dus moesten ze het die ochtend enkel met toast doen omdat er geen tijd was om een nieuwe portie te bereiden.
Wonder boven wonder redde hij de bus en kwam deze heelhuids op school aan, maar zodra hij uitstapte struikelde hij over een stoeptegel en lag in het gezicht van de hele school languit op de grond. Cowells proefwerk was nog erger dan normaal, omdat al zijn pennen plotseling dienst weigerden en de punten van zijn potloden braken. Toen hij een zwarte kat langs het raam zag lopen wist hij al helemaal zeker dat het niet meer goed zou komen.
Na nog een reeks incidenten, inclusief een bord kantinechili dat over zijn shirt ging en het klassieke drinkfonteintje dat richting zijn broek spoot kwam hij uiteindelijk toch thuis. Hij trok meteen schone kleren aan en ging toen maar in zijn bed liggen. “Ik heb het echt helemaal gehad. Als het nou één of twee dingetjes waren, oké, maar dit is toch belachelijk!” klaagde hij.
“Vind je het gek?” vroeg Harry. “Heb je al op de kalender gekeken?” Hij toverde er één tevoorschijn en liet hem aan Liam zien. Vrijdag de dertiende was met een rode schrift omcirkeld en alle data daarvoor waren doorgekruist.
“Het is vrijdag de dertiende, wat dan nog?”
“Vrijdag dertiende is kerstmis voor de anti-feeën! Ze zijn dan op hun sterkst en sommigen weten te ontsnappen uit hun gevangenis in Feeënland,” legde Harry uit.
“Maar waarom ik? Waarom kreeg ik al die pech over me heen en leken anderen nergens last van te hebben?” vroeg Liam gefrustreerd.
“Elke fee heeft een anti-fee tegenhanger: een perfecte spiegeling van de fee. Waar de feeën mensen proberen op te vrolijken en geluk proberen te brengen, zijn te anti-feeën verantwoordelijk voor ongeluk. Daarom kun je ook niet wensen dat andere mensen ongeluk overkomt, want dat is het terrein van de anti-feeën,” legde Louis uit.
“Dus? Waarom vallen je juist mij lastig?”
“Anti-feeën vinden het erg leuk om de petekinderen van hun tegenhangers lastig te vallen, als ze de kans krijgen,” vervolgde Louis.
“Twee keer de feeën, twee keer de kans,” voegde Harry daar aan toe.
“Lekker dan! En er is zeker niets wat ik kan doen behalve me elke vrijdag de dertiende verstoppen in bed?”
“Oh, geloof me, dan vinden ze ook wel een manier om je lastig te vallen,” verzekerde Louis hem.
“Nou, je kunt natuurlijk naar de anti-feeëngevangenis in Feeënwereld gaan!” stelde Harry voor en hij pakte zijn stafje al om het uit te voeren.
“Nee, Harry, niet doen!” zei Louis snel, maar toen hij de laatste woorden uitsprak waren ze al in Feeënwereld beland, binnen de muren van de gevangenis. Voor hen was een grote glazen muur waarachter een soort vloeistof leek te zitten waarin donkerblauwe wezens ronddreven. Voor de muur stond Niall, die hen inmiddels behoorlijk kwaad aankeek.
“Styles-Tomlinsons, wat doen jullie hier?” bulderde de sterkste fee van het universum. Hij hield zijn grote staf agressief vooruit gestoken.
“Vraag het aan Harry, die poefte ons hierheen,” snauwde Louis.
Harry liep inmiddels rood aan. “Nou… Kijk, Liam hier had heel erg last van die anti-feeën, dus ik wilde hem laten zien dat de meesten hier zijn opgesloten.”
“De meesten? Allemaal!”
“Het is vrijdag de dertiende, Niall…”
“Oh… Echt? De tijd vliegt als je een eeuwigheid hebt! Dat moet dan tijdens mijn pauze zijn gebeurd. Nou, dan moet ik maar iemand regelen die ze voor me vangt… Wacht, dat kunnen jullie mooi doen als straf voor het verstoren van mijn rust!”
“Wat? Nee, dat is niet eerlijk!” riep Louis verontwaardigd.
“Het is vuil werk, maar iemand moet het doen. Roep gewoon wat ongeluk over jezelf af: breek wat spiegels, loop onder wat ladders door, laat een legertje zwarte katten vrij en je hebt ze zó weer terug.”
Liam lag inmiddels dubbel van het lachen. “Hahaha. Die onzin? Dat meen je niet!” Nialls hand greep het jongetje vast bij zijn vast en trok hem overeind.
“Ik zou toch een toontje lager zingen als ik jou was, Payne,” bulderde de fee.
De jongen bracht zijn lachen weer onder controle en knikte.
“Nou, chop chop, aan de-“ Niall werd onderbroken door een luide bel. “Oh, wacht, ik help jullie na mijn pauze wel op weg! Geef me dertig minuten!”
“En daar zitten we dan. Bedankt Harry,” mompelde Louis.
“Sorry, sorry, sorry! Maar ik ben de onhandigste persoon die ik ken, dat ongeluk op me afroepen moet lukken?” probeerde Harry.
“Dat is dan heel mooi, want jij bent het lokaas.”
Daar had de fee niets op te zeggen. Ze gingen voor het glas zitten en wachtten in stilte tot Niall terugkwam. Harry wendde zich op een gegeven moment tot het glas, om maar iets te doen te hebben. Zijn vingers gleden over de ruit. Hij fronste zijn wenkbrauwen alsof hij iets zag. “Hé, dat zijn wij!”
Liam keek even om, maar zag niet wat Harry bedoelde. Louis negeerde zijn man nog altijd. Toen het geluid van schuivende deuren klonk en ze zichzelf plat op de grond moesten gooien om niet geraakt te worden door duizenden anti-feeënbeentjes werd die negeerpoging echter verbroken.
“Harry!” riep Louis kwaad zodra de anti-feeën gevlogen waren.
“Ik deed niets! Ik zweer het!”
“Ja, want de superbeveiligde anti-feeëngevangenis vliegt vanuit zichzelf open en laat alle anti-feeën vrij! Fuck, alle anti-feeën zijn vrij! Heb je enig idee wat je hebt aangericht?”
“Louis, ik heb het niet gedaan! Echt niet!”
Louis schudde zijn hoofd met ongeloof, maar Harry hield hem tegen door zijn hand tegen de wang van de fee te leggen. “Je moet me geloven, Lou. Ik heb het écht niet gedaan. Ik mag niet het helderste licht zijn, maar ik heb de anti-feeën niet vrijgelaten. Zo stom ben ik nu ook weer niet.”
De blik van de andere fee werd zachter, maar hij was nog steeds kwaad. “Nou, wat er ook gebeurd is, wij zullen het wel weer op mogen knappen. In de benen, voor Niall terugkomt.”
“Te laat,” mompelde Liam.
De machtigste fee van het universum stond inderdaad voor hen en ze waren er redelijk zeker van dat ze heel snel weg moesten zijn om dit te overleven. Hij hield hen echter tegen. “Niet zo snel. Jullie zullen het inderdaad op moeten knappen en ik zal maar opschieten en met iets héél goeds komen, want als jullie niet opschieten nemen de anti-feeën de wereld over. Lok ze, maak een poort en schiet ze hierheen, dan sluit ik ze op. En nu oprotten!”
“Ons probleem? Jouw anti-feeën,” zei Louis, maar voor Niall kon reageren waren ze al weggepoeft.
“Jongens, dit ziet er niet goed uit,” zei Liam terwijl hij naar het scherm van zijn iPod keek. Hij had snel BBC News gecheckt en ging nu over naar twitter, waar negen van de tien trending topics iets te maken hadden met ongeluk en vrijdag de dertiende.
“Aan de slag dan. We moeten écht met zwaar geschut komen en jij zult het moeten wensen, Liam,” begon Louis meteen.
“Waar dacht je aan?”
“Een racebaan met een erehaag van ladders, de grootste zwart kat die we tevoorschijn kunnen krijgen, een kleine stad van zoutvaten om om te gooien, een muur van hoefijzers die op de kop zijn gehangen. Dat is in ieder geval een goed begin. Als je nog toevoegingen hebt wens je het maar.”
“En ik dan?” vroeg Harry zacht.
“Jij bent het lokaas, schat. Je rent over de racebaan. Ondertussen wenst Liam iets om de zoutvaten mee om te gooien. Nog vragen? Geen vragen? Laten we dan van start gaan!”
Liam wenste zoveel als hij wensen kon. Hij begon met Louis’ suggesties: de atletiekbaan die geheel overdekt was door ladders werd als eerst gerealiseerd, gevolgd door het dorp van zoutvaten. Vervolgens werden er muren opgerezen, die allemaal bedekt waren met hoefijzers aan één spijker hingen, waardoor ze net overeind bleven. “Hebben we nog meer nodig, behalve de kat?” vroeg Liam zodra dat geregeld was. “Wacht, ik weet het al! Ik wens een schietbaan met spiegels in plaats van schietschijven en een paintbalgeweer!”
“Ik denk dat we het nu wel zo’n beetje hebben,” zei Louis toen de enorme baan was verrezen.
“Oké. Wat is het plan?” vroeg het petekind.
“We roepen zo de kat aan, om de anti-feeën aan te trekken. Dan zorgen we ervoor dat deze plek een ware anti-feeënmagneet wordt. Harry: jij rent rondjes over de baan. Liam: eerst sla je tegen de muren waardoor de hoefijzers omdraaien en vervolgens pak je je geweer en schiet je zoveel mogelijk spiegels kapot. Het maakt niet uit of alle hoefijzers omdraaien, zolang het maar een groot deel is. Ondertussen zal ik de zoutvaten omstoten met dit radiografisch bestuurbare reuzenbeen. Zijn jullie er klaar voor?”
De anderen knikten.
“Jij ook, Harry?”
“Natuurlijk, komt helemaal goed.”
“Dan zeg ik: roep de kat!”
De kat was werkelijk overweldigend. Als Liam geen taak had gehad, had hij zich waarschijnlijk verstopt voor het imposante beest. Al gauw zag hij dat hij de hoefijzers niet om hoefde te draaien, omdat ze dat zelf al gedaan hadden door de aardbevinkjes die elke voetstap van de kat veroorzaakte. “Oké, let’s go!” riep Louis en ze verspreidden zich.
Liam pakte meteen het paintbalgeweer en begon op de spiegels te schieten. Zodra hij de voorsten geraakt had rende hij verder de baan om op bezig te gaan met de rest. Hoe gaaf het schieten ook was, zijn aandacht werd steeds getrokken door de gigantische blauwe golf die vanuit alle kanten hun richting op kwam. Hij moest toegeven dat hij het er toch redelijk benauwd van kreeg, omdat hij werkelijk geen idee had waar hij heen moest zodra de anti-feeën er waren. Angstig zocht hij Louis, maar die was inmiddels aan de andere kant van het zoutdorp en kon hij dus onmogelijk bereiken.
Dichter en dichterbij kwam de golf, tot Liam de koude aanwezigheid van de anti-feeën kon voelen. Zijn huid vertoonde onmiddellijk kippenvel bij de minste aanraking van de nevel die ze met zich meebrachten. Nu kreeg hij het echt benauwd: hij schoot nog één spiegel stuk en rende in de richting van Louis.
Harry stond inmiddels ook bij hem, aan de rand van het zoutdorp. “Wat doen we?” schreeuwde Liam, maar hij werd overstemd door het kabaal van de duizenden anti-feeën. Ze waren nu nog op zo’n tien meter afstand en Liam sloot zijn ogen al. Dit was het einde….
Met een ruk vloog hij de lucht in. Hij opende zijn ogen en keek naar beneden, waar een prachtige poort in de kleuren van de regenboog was geopend. De anti-feeën liepen er allemaal recht in, tot er geen enkele meer over was. Op dat moment liet Louis het in de lucht houden van hun petekind over aan Harry en sloot hij de poort met een snelle beweging van zijn stafje.
“Hebben we het overleefd? Is het ons daadwerkelijk gelukt en hebben we het overleefd?” vroeg Harry ongelovig toen ze weer op de grond stonden. Hij strompelde naar Louis en viel in zijn armen. “Mijn god, we leven nog! We hebben ze gewoon teruggestuurd naar waar ze vandaan komen en we leven nog!”
“Ach, wat schattig!” zei een snijdende stem achter hen. Het drietal draaide zich razendsnel om en stond oog in oog met een donkerblauw gestalte.
“Jij hoort in Feeënland te zijn,” zei Louis ijzig.
“En toch sta ik hier. Mijn soortgenoten mogen dan wel voor 99,9% uit idioten bestaan, maar ik ben Harry’s tegenpool en dus natuurlijk een genie! En sorry hoor, maar je moet wel een genie zijn om onze gevangenis open te breken en ons allemaal vrij te laten, dus die eer wil ik graag opeisen.”
“Ach, wat zal dat een mooi verhaal zijn voor de rest van de enkele eeuwigheid die je in die cel moet doorbrengen,” zei Louis.
“Je zou toch beter moeten weten dan zo’n toon tegen me aan te slaan. Harry en ik mogen dan tegenpolen zijn, maar één ding hebben we gemeen: we kunnen beiden jouw benen veranderen in gekookte spaghetti, Tomlinson.”
“Styles-Tomlinson.”
“Oja, dat is waar ook. Jullie hebben het weerzinwekkende idee te trouwen in jullie miezerige hersentjes gehaald, niet? Jullie feeën zijn zo zielig.”
En dat was de fatale fout van anti-Harry. Want hij was zo druk bezig met het belachelijk maken van een relatie die hij minderwaardig achtte, dat hij niet meer lette op belangrijke zaken, zoals Liam. Men moet jongetjes die verstijfd van angst lijken te zijn niet onderschatten.
“Ik wens dat anti-Harry weer veilig in de anti-feeëngevangenis zit!” zei de jongen, zo snel dat anti-Harry niet de tijd had om te reageren. De magie van drie feeën trok hem terug naar de opsluiten en dat was zelfs voor de geniale anti-Harry teveel om zich tegen te verzetten.

Reacties: