Hoofdcategorieën
Home » Overige » Schrijfwedstrijd. » 01 - Een verloren hart.
Schrijfwedstrijd.
01 - Een verloren hart.
29 december, 1950
Lieve Chris.
Het is een lange tijd geleden dat ik je geschreven heb. Ondanks het feit dat ik je al zo lang en zó goed ken, schrijf ik je amper één keer in het jaar. Ik kan me er nu zelfs nog schuldig over voelen en hoe vaak ik mezelf vertel het vaker te doen, komt het er niet van.
Een ding kan ik je wel vertellen, de tijden momenteel zijn hectisch. Ik kom amper rond van de haast halve guldens die mijn man verdiend. Ikzelf kan niet werken, omdat ik ben afgekeurd wegens lichamelijk letsel. Ik vindt het persoonlijk nergens op slaan, maar wat doe ik eraan? We leven enorm zuinig, maar ik ben blij dat we nog steeds een dak boven ons hoofd hebben. Een positieve inzet, is toch beter dan een negatieve? Ook al kunnen we amper de eindjes aan elkaar knopen.
Hoe gaat het met jou? Ik heb zelf ook al een tijdje niet meer van jou gehoord. Ik denk dat je verzonden brief kwijt is geraakt in de post of verkeerd bezorgd is. Ik weet achteraf dat er belangrijke dingen in vermeld stonden en ik ben nog altijd benieuwt wat je ons toen vertellen wou. Ik weet dat die tijd toch nooit meer zal komen en dat vindt ik heel erg jammer, eerlijk.
Ik weet nog heel goed dat wij samen altijd madeliefjes plukten op de dijk, vlak bij de zee. Jij ging altijd in het gras zitten, knoopte de kleine stengeltjes aan elkaar en ik was altijd overdonderd door jou handige vingers. Je weet dat ik er zelf niets van kan. Jij maakte zo’n beetje elke zomermiddag een kroontje van madeliefjes voor mij, en ik was er altijd heel erg trots op. Het doet me pijn dat ik deze herinneringen met alleen mezelf kan ophalen, zonder jou.
Ik ben nog altijd hopeloos op zoek naar je verloren brief, maak je daarover maar geen zorgen. Het is ook stom dat ik zolang met jou in mijn hoofd blijf zitten, maar je was mijn eerste. Mijn allereerste echte liefde. Ook al waren we nog tieners, en ook al was het een hectische tijd, jij maakte mijn leven destijds compleet. Het leek allemaal zo goed te gaan, totdat hij ons land binnen stormde en de macht overnam. Jij werd vanuit je opleiding lukraak in het leger gezet om hem te bestrijden. Je weet toch dat ik liever zijn naam niet zeg? Omdat hij mijn leven letterlijk geruïneerd heeft. Vergeven zal ik hem nooit. Jammer, dat wij niet neutraal waren, net zoals de vorige oorlog. Ik weet zeker dat alles dan anders verlopen was. Dan zou ik niet uitgehuwelijkt zijn, dan zou je hier nog zijn bij mij, op aarde.
Ik weet dat je op me neerkijkt en deze brief niet eens te lezen krijgt. Ik denk nog vaak aan je, heel erg vaak. Ik herleef onze momenten over en over en het geeft me een gemengd gevoel van verdriet, haat en liefde. Het is ook zo gecompliceerd. De enige herinnering die ik het liefst in de doofpot wil stoppen, is dat moment dat ik die knal in de verte hoorde. Als we die brief hadden kunnen onderscheppen, hadden we een mogelijkheid gehad om je te redden. Dan was je niet in zijn barre handen terecht gekomen. Maar het valt jammer genoeg niet te veranderen. Als ik één wens mocht doen, dan wist ik het wel.
Ik beloof je bij deze, dat het niet lang meer zal duren voordat ik bij je zal zijn; naast je zal zweven en over de wereld zal uitkijken. Ik kijk eerlijk gezegd niet wachten om je dan weer in mijn armen te sluiten. Dan kan ik eindelijk weer bij mijn grote liefde zijn.
Ik hou de laatste woorden die je tegen mij zei, voordat je het leger in werd geplaatst, voor altijd in mijn achterhoofd, net alsof je ze gisteren nog tegen me gezegd hebt: ‘Ik zal je nooit verlaten, Elizabeth, zelfs als ik niet terugkeer. Ik hou van jou met heel mijn hart.’
Ik hou ook van jou, Chris. Voor altijd en eeuwig,
Elizabeth.
Reacties:
Woh wat een prachtige brief. Zo zeilig maar tergelijkertijd ook waanzinnig mooi.
Krijg er tranen van in mijn ogen.
Zo prachtig
Oh wauw dit is echt een van de mooiste brieven die ik gelezen heb.
Hoe heb ke het bedacht?? Echt zo mooi.
Als ik zou stemmen had ik jou er sowieso nog in gelaten mrisje
Echt schitterendddd <3