FanFic.nl

Little Black Stars | Ft. Bella01

1| Let Me Go (Love's Never Too Late) ♥

Ze staarde naar de donkere, lege muur. Haar hart was leeg, haar gedachten vol herinneringen. Haar make-up was uitgelopen, wat haar ogen donker maakten. Haar blik stond op oneindig en haar half lange blonde haren hingen in sliertjes langs haar magere gezicht.
'Love that once hung on the wall
Used to mean something, but now it means nothing'
Traan na traan rolde over haar wangen en zachtjes snikte ze.
De herinneringen, ze maakten haar duizelig.
'I still remember, the pain of December'
Haar gezicht drukte pijn uit. Ze was gebroken. Hij had haar in de steek gelaten.
Langzaam gleed ze van het krukje, op haar knieën. Ze verborg haar gezicht in haar handen en probeerde los te komen van de herinneringen. Die speelden met haar gevoelens en lieten haar zweten. Ze straalde angst uit.
'Just let it go'
Langzaam stond ze op, nog altijd snikkend. Ze liep op haar blote voeten de andere kamer in, even donker als de vorige.
'Chad?' zei ze met een trillerige stem. Ze wachtte even, maar er kwam geen antwoord. Hij was nog altijd weg...
Ze tastte in het duister, opzoek naar een kruk of een stoel. In ieder geval iets waar ze op kon zitten. Toen ze niks vond, zakte ze maar neer op de koude grond. Ze haalde vermoeid haar hand door haar vette haren en haalde haar neus op. Ze sloot voor even haar ogen.
'I've said goodbye'
'Avril?' klonk er door de donkere ruimte. Meteen opende ze haar ogen en keek naar de deuropening. Daar stond een grote gestalte; Chad.
'I've said goodbye. I've. Said. Goodbye'
'Chad, het is te laat,' fluisterde ze gebroken. Ze kon hem niet aankijken. Nu niet, nooit niet. Haar hart had nog nooit zo'n dreun gekregen.
'Like we were nothing at all'
Hij liep verder de kamer in. Hij deed het kleine schemerlampje aan en ging voor haar staan.
'Avril,' begon hij, maar ze stond niet toe dat hij tegen haar praatte.
'Ga weg,' zei ze scherp en een traan rolde over haar wang. Aan zijn blik te zien, brak nu ook zijn hart en hij zuchte diep.
'Let it go,' fluisterde hij en keerde om. Toen liep hij de kamer uit, haar achterlatend.
Ze hoorde hem het huis verlaten en ze begon te huilen. Luid. Plots schoot ze overeind.
'I won't let go'
Ze rende de kamer uit, door de gang, door de deur het duister van de nacht in.
'Chad?!' Haar stem sloeg over.
'Avril?' De stem klonk warm en vertrouwd, hetgeen wat ze het meeste van hem miste. Ze liet zich vallen en de sterke armen vingen haar op. Ze hief haar hoofd.
'Je had gelijk. Het is nooit te laat voor de liefde,' fluisterde ze en de zoveelste traan ging over haar wang. Hij drukte haar tegen zich aan en tilde haar op.
'Won't let you go, don't let me go'

I've broken free from those memories
I've let it go, I've let it go
And two goodbyes led to this new life
Don't let me go, don't let me go

Reacties:

1 2 3 4

Hermione zei op 2 feb 2014 - 0:24:
Je hebt het echt heel mooi beschreven, en het is ook een heel tof nummer om te beschrijven

DenizIlanbey zei op 20 jan 2014 - 18:32:
Wow! Jij schrijft ook altijd heel erg leuk!! Respect!!!

BAM zei op 19 jan 2014 - 21:59:
hart verscheurend. Ook een heel mooi nummer om mee te beginnen Ik kijk uit naar het volgende.

williewortel zei op 19 jan 2014 - 21:00:
ga snel dooor

Andrea zei op 19 jan 2014 - 18:19:
Prachtig gedaan, dit is echt een pareltje ^^

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen