Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Larry Odd Parents » Aflevering twaalf: Magisch goed gehoor
Larry Odd Parents
Aflevering twaalf: Magisch goed gehoor
Letterlijk alles had hij geprobeerd. Hij had haar liefdesbrieven geschreven, cadeautjes gestuurd, was aangekomen met lekker eten. Toen Louis had verteld dat hij voor Harry was gevallen vanwege zijn humor was hij zelfs een dag lang de grappigste persoon op aardig geweest – maar ook dat liet Danielle Peazer Liam Payne niet opmerken.
Een keer was hij zo wanhopig geweest dat hij het probleem aan cleverbot had voorgelegd. De conversatie was ongeveer zo verlopen:
Ik ben hopeloos verliefd op een meisje, maar het lijkt alsof ze niet eens weet dat ik besta! Wat moet ik doen?
Sorry, maar ik hou van iemand anders.
Kan dat het zijn, houdt ze van een ander? Maar wie dan? Het is vast Justin of Taylor!
Misschien.
Maar wat moet ik dan doen?
Ik weet het niet…
Aan jou heb ik ook niets!
En alsof het hele debacle met Danielle al niet erg genoeg was had hij ook nog een stalker in de vorm van Carolines kleine zusje Camryn. Hij had een keer bij Vicky moeten logeren en toen had Camryn hem niet alleen gedwongen met poppen te spelen, maar hij had ook een tour door haar kamer gekregen en die was het schoolvoorbeeld van hoe een Laim Payne-tempel eruit zou moeten zien – volgens de aanbidders dan, want zelf liepen de koude rillingen hem over de rug als hij eraan terugdacht.
Alsof het nog niet erg genoeg was dat zijn liefdesleven overduidelijk om te janken was, leek de wereld hem dat elk moment van de dag in te willen wrijven. Overal waar hij kwam zag hij verschrikkelijk kleffe koppeltjes. Zelfs de duiven in het park leken in het complot te zitten. En als hij dan eindelijk thuiskwam en dacht alles te kunnen vergeten, konden Louis en Harry weer eens niet van elkaar afblijven.
“Genoeg!” schreeuwde de jongen op een middag gefrustreerd. “Ik ben het zat dat Danielle niet lijkt te weten dat ik besta, dat Camryn me blijft stalken terwijl ze gewoon eng en gestoord is en dat de hele wereld het erg constant in lijkt te willen wrijven dat liefde zo prachtig is en dat ik het niet heb! Ik wens dat er geen liefde meer is!”
“Wat? Maar dat kan niet, Liam! Onze magie kan zich niet bemoeien met ware liefde!” riep Harry meteen.
“Kan me niet schelen. Ik wens het, dus je verzint er maar iets op!” Boos drukte hij zijn gezicht in zijn hoofdkussen in een poging de wereld buiten te sluiten. Het werd even heel stil. Zijn feeën hadden duidelijk geen idee wat ze met hem aan moesten.
Plotseling waren zowel zijn hoofdkussen als zijn warme, zachte bed verdwenen. Hij lag op een koude vloer en toen hij opkeek zag hij dat hij niet meer in zijn slaapkamer was. Het gebouw was erg lang en had een bolvormig dak: het was een soort van halve cilinder, zoals een legertent. Liam besloot dat het dat waarschijnlijk ook was, wat hij aflas van de wapens aan de muren en de gebruikte camouflagekleuren. En dat kon maar één ding betekenen.
Hij draaide zich om en keek recht in het gezicht van Niall. Liam had niet gedacht dat hij de fee ooit kwader zou zien dan die keer dat ze de anti-feeën per ongeluk vrij hadden gelaten (of niet, want anti-Harry liet hem sterk twijfelen aan Harry’s schuld), maar hij had het fout gehad.
“Ik was net thuis, samen met de tandenfee. Je kent de tandenfee toch? Prachtig, groen haar, verzamelt melktanden en wisseltje ze om voor geld?”
Liam knikte.
“Dus ik lig met de tandenfee op de bank en opeens… niets. Ik voelde niets en zij ook niet, wat behoorlijk verwarrend en awkward was gezien de situatie. Dus ik zet mijn gedachten vijf minuten terug, want ik kan dat als machtigste fee van het universum, en toen wist wat ik miste: van het ene op het andere moment hield ik niet meer van haar. En toen dacht ik: wat nou als Liam Payne hier iets mee te maken heeft?”
Liam wist niet wat hij moest doen. Wat was er gebeurd? Wat had hij gedaan? Hoe?
“Ja: hoe? Dat vraag ik mij dus ook af.” Liam kon zichzelf wel voor z’n hoofd slaan. Natuurlijk was gedachtenlezen voor een fee als Niall een peulenschil. “Het kunnen niet jouw feeën zijn geweest, want feeënmagie kan niet in de weg staan van echte liefde. Wil je ze trouwens zien, je feeënouders? Ik waarschuw je: het is geen amusant plaatje.”
Meteen verscheen er een soort projectiescherm met daarop beelden vanuit Liams slaapkamer. Er vlogen spullen door de lucht en Liam hoorde het geluid van scherven boven het geschreeuw van de twee feeën uitkomen.
Niall keek goedkeurend naar het doodsbleke gezicht van Liam. “O, de dunne lijn tussen liefde en haat. En wat heb jij gedaan? Je hebt die liefde weggehaald.”
“Maar dat kan helemaal niet!” schreeuwde de jongen.
“Maar toch is het zo, en laat ik net beelden hebben van het fatale moment waarop jij je wens uitsprak. Wil je het zien?”
Liam schudde zijn hoofd. Hij wist wat hij had gewenst, maar hij had ook geweten dat het onmogelijk werkelijkheid kon worden.
“Nou, los het maar op, meneer Payne.”
“Maar hoe? Dat kan toch niet zonder magie?”
“Zelfs met magie is het een zo goed als onmogelijke opgave! Zeker zonder Cupido!”
“Waarom helpt Cupido me dan niet?”
“Och, jij schijnt het concept van Cupido niet helemaal begrepen te hebben. Nou, kom maar mee dan.” Nialls toverstaf lichtte op en ze verschenen weer in een belachelijk luxe villa. Zo goed als alles was gemaakt van marmer of babybilletjeszachte stof in roze en aanverwante tinten.
“Meneer, Cupido kan momenteel echt geen bezoek verwachten!” sputterde de fee die de wacht hield bij Cupido’s slaapkamer, maar Niall liep hem straal voorbij.
Van Cupido was slechts een schaduw over. Zijn huid was grauw en zijn wangen waren ingevallen. Onder zijn ogen lagen gigantische donkere wallen. Het violette haar op zijn hoofd was ook vaal en slap geworden en hij liet zich via een infuus koffie vieren, want zelf kon hij niet meer overeind komen.
“Niall?” raspte zijn stem.
“Sst, praat maar niet. Je wordt weer de oude, Cup, dat beloof ik je. Anders zal ik er persoonlijk op toezien dat deze knaap hier de ergst denkbare straf krijg in deze eeuwigheid.”
“Zoals hij verdiend,” bracht de schim moeizaam uit.
“Niall, je zei dat feeënmagie ware liefde niet kan veranderen. Is er magie die dat wel kan, dan?”
“Volgens mij heb je die hypothese zelf al getest, Payne.”
“Maar wat voor magie is dat dan?”
“Het enige waar ik op kan komen is de magie van de anti-feeën, hoewel ik betwijfel of die krachtig genoeg is.”
“Maar er zijn duizenden. Wat nou als je allemaal samenwerkten?”
“Dat is onmogelijk, Liam! De laatst keer dat ik keek zaten ze allemaal nog keurig netjes opgesloten.”
“En wanneer was dat?”
“Vanmorgen!”
“Wees snel,” kreunde Cupido. “Ik heb niet lang meer.”
Snel poefte Niall hen naar de anti-feeëngevangenis. Zodra ze binnenkwamen zagen ze enkele van de blauwe wezentjes vlak achter het glas zweven, maar ze waren in ieder geval binnen. Niall snelde zich naar de computer, terwijl Liam het glas inspecteerde.
Liam noch Niall vond iets waar ze iets mee konden. Verslagen gingen ze op de grond zitten. “Dit moet toch wel het werk van anti-feeën zijn?” vroeg Liam. “Ik bedoel, wat zou dit anders veroorzaakt kunnen hebben?”
Niall haalde zijn schouders op. “Geen idee. Misschien heb je gelijk en in dat geval moeten we de anti-fee stoppen voor we überhaupt een kans maken de liefde terug te brengen.”
“Hoe gaan we de liefde überhaupt terugbrengen? Met Cupido’s pijlen?”
Niall schudde bedroefd zijn hoop. “Nee, die hebben Cupido’s energie nodig om te werken. We zullen iets anders moeten verzinnen.”
Achter hen werd op het raam gebonsd. Dat was al een tijdje zo, maar Liam wist niet wat hij anders moest doen dus hij keek maar naar achter. Het was anti-Louis, die hem met een wazig glimlachje aanstaarde.
“Niall, kun je kijken of ze nog steeds ruzie maken?” vroeg Liam plots.
“Euhm, natuurlijk. Maar ik durf mijn staf erop in te zetten dat ze nog niet gestopt zijn.” Het projectiescherm verscheen opnieuw en Liam moest inderdaad met pijn in zijn hart concluderen dat zijn peetouders nog altijd tegen elkaar tekeer gingen als beesten – letterlijk inmiddels, want Harry had zichzelf veranderd in een hyena en Louis in een leeuw.
“Ik heb een idee. Om zoiets als dit te doen moet je best geniaal zijn, toch?”
“Dat lijkt me wel, ja,”
“Nou, het grootste deel van de feeënpopulatie is geniaal, correct?”
“Correct.”
“Dat maakt het grootste deel van de anti-feeën idioten. Maar ik ken een anti-fee die zeker weten een genie is. Een crimineel meesterbrein.”
“Anti-Harry!”
“Anti-Harry. En tijdens mijn vorige ontmoeting met anti-Harry deed die behoorlijk zijn best om duidelijk te maken hoezeer hij van Louis’ en Harry’s relatie walgde. Dus als ik anti-Harry zou zijn en ik zou op vrije voeten zijn, dan zou ik er voor zorgen dat ik nu op de eerste rang zat bij hun ruzie.”
“Haal jij serieus alleen maar enen op school? Dat is briljant!”
Ze vetrokken onmiddellijk terug naar Liams slaapkamer. Meteen schoot hij onder het bed, waar hij een wild spartelende anti-Harry onder vandaan trok. Onmiddellijk nam Niall het van hem over.
“Hé, jij haalt toch alleen maar enen op school? Hoe wist je dat?” siste anti-Harry.
“Ik heb me vaak genoeg moeten verstoppen in deze kamer.”
“Ach, mijn plan is toch al voltooid. De liefde is gevallen en Cupido is dood! Breng me maar terug, hopeloze klomp spieren.”
Reacties:
Pff. En dan weten we nog niet hoe het afloopt. That's pretty mean, you know.
Hahaha, dat iemand enen haalt betekent nog niet meteen dat ze dom zijn hoor. Zie hier het bewijs
Anyways, geniaal hoofdstukje ^^
Snel weer verder
-x-
Hmm - oh how I wish.