FanFic.nl

Schrijfwedstrijd.

03 - Het Boek.

Haar ogen wagenwijd open. Haar handen die een spannend boek omklemden, het boek waarin ze de afgelopen week diep verzonken had gezeten. Alle tijd was ze niet van haar slaapkamer gekomen, had ze geen eten of drinken gehaald. Ze verliet de kamer alleen als ze naar het toilet moest, en als ze honger kreeg, had ze nog wel een zak chips en een fles drinken staan. Haar gordijnen waren reeds gesloten, de jaloezieën erachter volledig dicht. Zo min mogelijk licht mocht de kamer binnen, maar dat was haast onmogelijk. Kleine straaltjes licht van de buitenwereld lieten de pagina's van haar boek oplichten, waaraan ze zich zwaar irriteerde. Ze had nachten niet geslapen, noch bewogen. De enige spieren die naar haar idee productief waren, waren de spieren in haar handen om het blad om te slaan, en die in haar oogleden om te knipperen.
Haar moeder had al vele malen op de deur geklopt om te zien of zij nog wel leefde, maar ze kreeg bij iedere tik op de deur een hard weerwoord. Zij was alleen maar aan het lezen, en ze konden haar ook nooit eens met rust laten. Zij vond dit boek zo mooi, zo puur dat ze het in eenmaal wou uitlezen. Ze deed expres extra lang over elke pagina, omdat het anders te snel uit zou zijn en dat vond ze jammer. Normaal gesproken had ze een boek als deze binnen 2 dagen uit, maar dit boek had iets magisch. Het was op vele fronten nieuw voor haar, nieuwe onderwerpen en situaties waar haar andere gelezen boeken niet aan konden tippen. Het leek haast macht over haar te beschikken, want ze kon niet stoppen met lezen. Het levensverhaal leek op haar eigen leven, maar met een kleine twist die het hele plot in een klap veranderen kon. Zij vond haar eigen leven niet half zo spannend als het leven van het meisje in het boek. Zij zat alleen maar thuis, met haar ouders en jongere broertje. Tijden lang had ze vol depressiviteit geleefd waarvan niemand iets wist. Toen had ze ook dagenlang op haar kamer gezeten zonder iets van zich te laten horen, maar toen ze dit boek op het internet ontdekte moest en zou ze het bestellen. Het ging over situaties die zich leken af te leiden uit haar eigen leven, en dat sprak haar enorm aan. Na het lezen van de eerste pagina, was ze niet meer gestopt. En achteraf had ze nog gelijk ook, vele dingen herkende ze bij zichzelf, zelfs de jeugdliefde van de hoofdpersoon. Op sommige momenten was het net alsof ze haar eigen leven leek te lezen, maar toch was het heel anders. Het was een spraakmakend boek met veel obstakels om te overwinnen, net een soort survivalgids.
Buiten floten vogeltjes hun eigen liedje, blies de wind een rustig briesje die de bladeren in de boom achter haar huis lieten fluisteren. Ze had altijd haar raam open staan, dat het zomer was was niet de hoofdreden. Ze hielt gewoon niet van een heel warme kamer en af en toe een briesje door haar haren deed haar goed. Aangezien haar bed voor het raam stond, met het hoofdeind ernaar wijzend, voelde ze zo nu en dan een zacht windje. Het maakte haar overigens rustig en soms zelf slaperig. Haar vrienden hadden dit nooit begrepen, maar het leek een soort trekje van haar.
Het boek leek al sneller dan zij dacht aan een eind te komen, maar stiekem wilde ze dat niet lezen. Er kriebelde iets, want wat als het einde in het boek hetzelfde einde zou zijn als dat van háár levensverhaal. Het maakte haar enigszins bang, maar ook nieuwsgierig. Het plot kon zoveel eindes hebben, zelfs een open einde en dat was waarschijnlijk het punt waar ze het meest benieuwt naar was.
Een aantal uren verstreken terwijl het boek dicht naast haar lag, ze had zitten nadenken. Het viel haar mee dat ze niet stiekem het boek weer in handen had genomen en ondanks haar kriebels was verder gaan lezen. Ze zat op haar bed met gesloten ogen en speelde het hele verhaal in beelden af in haar hoofd. Het leek vrij realistisch vergeleken met het leven dat zij leed. Dat was iets wat ze nog steeds enorm raar vond want hoe kon het leven van een persoon uit een boek, zo lijken op het leven van een echt bestaand mens. Naar haar idee was dit onbegrijpelijk. Plots werd ze uit haar gedachten getrokken door zacht getik op haar raam. Dit was drie keer zo duidelijk te horen omdat het openstond. Ze vroeg zich af wie of beter gezegd wat er op het raam tikte. Het kon een vogel zijn of een moordenaar, maar het laatste leek haar vrij sterk. Ze wou het gordijn niet openen, noch de jaloezieën. Ze wou niet op staan, er kwam geen lachje vanaf met wat ze ook deed. Kon dit eventuele persoon niet zien of merken dat zij bezig was met het lezen van haast haar eigen levensverhaal? Na een aantal minuten werd er opnieuw een aantal keer getikt. Dit getik leek sterk op het gekopt op haar deur, maar dit klonk dichter bij haar hoofd. Met een chagrijnig gevoel stond ze uiteindelijk op, schoof de gordijnen wild van elkaar en trok aan het koord van de jaloezieën. Het felle licht scheen in haar ogen, waardoor ze zich plotseling duizelig voelde. Ze sloot ze voor een seconde, hoorde de bladeren aan de boom fluisteren door het nog altijd zacht, waaiende briesje. Langzaam opende ze haar ogen en bekeek hetgeen wat in haar gezichtsveld stond. Ze zag niets, behalve de lucht, die een babyblauw kleur had. De wolken leken net een ketting te vormen, ze stonden achter elkaar en niet zo verspreid als dat het meestal was. Het was wonderschoon. Ze zette het raam zo dat ze het volledig kon openen en eventueel in de vensterbank kon zitten met haar benen naar buiten. Een kleine glimlach vormde rond haar lippen, zodra ze naar beneden keek. Een jongen keek haar recht in haar ogen aan en zwaaide vrolijk naar haar. Zij wist precies wie dit was. De jongen gooide iets richting haar hoofd, ze wist te ontwijken en vind het in haar handen. Hij had met kleine keitjes naar haar raam gegooid om haar aandacht te trekken. Het leek sprekend op een scene uit haar boek, zo magisch.
'Waarom ben je alleen maar binnen?' Schreeuwde hij naar haar, 'Ik heb je echt vaak een berichtje gestuurd, maar ik kreeg nooit een reactie!'
Ineens herinnerde ze zich dat ze al de hele week niet een blik op haar telefoon geworpen had, het boek had al haar tijd in beslag genomen en ze had in een fantasiewereld geleefd. Ze maakte een gebaar naar de jongen en ging vluchtig op zoek naar haar telefoon. Toen ze hem eenmaal vond op een stoel onder een berg kleding, zag ze dat er inderdaad veel berichtjes ongelezen stonden. Het merendeel waren van Daniël, de jongen die zich onder haar raam bevond. Voor de tweede keer in een hele week vormde zich een nieuwe glimlach om haar mond, nooit had ze verwacht dat dit moment zou komen.
Ze liep met haar telefoon in haar hand terug naar het open staande raam en zwaaide ermee naar Daniël, die haar glimlachend aankeek.
'En? Kom je nog beneden?'
Even twijfelde ze, ze was benieuwt naar het einde van het boek, maar haar oma zei altijd tegen haar dat de beste dingen ontstonden uit de meest onverwachte situaties. Hoe kon ze dit aanbod weigeren? Ze zat alleen met een paar problemen, aangezien ze een week non-stop op haar kamer had gezeten had ze nog geen douche genomen en geen goede kleren om aan te doen. Aarzelend keek ze Daniël aan. Hij zag haar twijfelend kijken en had al een vaag vermoeden waarom. Hij schudde glimlachend zijn hoofd.
'Het maakt mij niet uit wat je aan hebt, Prudence. Je bent mooi zoals je bent en als je eventueel nog een voorbeeld wilt zou ik zeggen; kijk naar de lucht. Een perfect blauw lucht, maar niet half zo perfect als jou.'
Dit liet haar opnieuw glimlachen en anders denken, ze zou naar haar oma's advies luisteren en ging maar al te graag in op mijn antwoord. In vlugge vaart trok ze schone kleding aan, maakte haar haren in een knotje en rende de trap af, richting de tuin waar Daniël zich nog steeds bevond. Ze viel zowat in zijn armen, want ze kon hem niet genoeg bedanken. Zonder hem was ze waarschijnlijk het boek gaan verder lezen, had ze het einde onder ogen gezien en was ze misschien weer in de depressie gedoken.
Daniël keek haar in haar blauwe ogen aan, sloeg een arm om haar middel en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Hij maakte dit moment af, en dat was misschien nog wel de grootste reden dat ze ooit smoorverliefd op hem geworden was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.