FanFic.nl

Schrijfwedstrijd.

Opdracht 4. Woede.

Den Haag, 18 Januari 2004

Beste Elyra,

Ik heb er echt een hele tijd over nagedacht om jouw deze brief te schrijven. Zelfs voordat je mij de brief schreef zat ik te twijfelen. Maar ik ben eruit, ik wil je het vertellen. Ik zal volledig eerlijk tegen je zijn. Misschien deels omdat ik weet dat je het nooit meer zal lezen, en ik je er dus ook geen pijn mee kan doen, maar vooral omdat je dan eindelijk weet wat ik echt denk, wat ik echt vind.
Want ik ben er nog steeds boos om.
Ik kan me eigenlijk niet zo goed voorstellen dat je echt weg bent nu. Dat je deze brief echt nooit meer zal lezen, zelfs niet als ik wou dat je het las. Maar dat is nu eenmaal de waarheid, je bent weg en je zult nooit meer terug komen.
Maar goed, ik dwaal van het onderwerp.
Ik ben nog steeds boos ja, en op sommige dagen sluit ik mezelf op in mijn kamer en huil ik om wat er gebeurd is. Sommige dagen geef ik mezelf de schuld, maar dan herinner ik mezelf eraan dat ik er helemaal niks mee te maken had. Dit was volledig jouw keuze. Je had het allemaal niet hoeven doet weet je? Je had naar me toe kunnen komen met dit, je had het me kunnen vertellen en ik had je zo goed mogelijk geholpen. Je had ook naar de politie kunnen stappen, dan hadden we nooit meer iets over hen gehoord en waren wij nu misschien wel getrouwd.
Maar dat heb je niet gedaan, je bent niet naar de politie gestapt en je hebt ook niks verteld aan mij. En ik vraag me nog steeds af waarom je dat nooit heb gedaan. Ik snap het, je was vast bang. Maar als je het me verteld had, of de politie, dan was hij opgepakt, hij en zijn bende. Jij was wel veilig geweest Elyra, dat kan ik je zelfs nu nog verzekeren.
Je verteld in je brief dat je geen spijt heb dat je het niet eerder verteld heb, en ergens maakt dat me boos. Maar ik snap het ook wel, misschien vond je het wel gewoon leuk om voor hen te werken.
Weetje, dat had je best wel mogen vertellen in die brief van je. Want op die dagen dat ik me opsluit, blijven dat soort vragen maar door mijn hoofd spoken.
Ik ben nog steeds boos op je Elyra, dat zal ik waarschijnlijk nog wel een tijdje blijven. En eigenlijk hoor ik verdrietig te zijn, omdat je er echt niet meer bent, en door dit hele incident niet verder wou, maar dat ben ik niet en ik had beloofd eerlijk te zijn.
Vind je het gek dat ik nog steeds boos ben? Ik niet namelijk, je wou mijn broer vermoorden, en ik vertrouwde je. Zelfs als ik had geweten dat je voor die achterlijke bende werkte had ik je dit nog niet zien doen.
Heb je je dat ooit gerealiseerd? Mijn broer. De oom van de kinderen die we van plan waren te krijgen. De man die mijn getuige zou zijn op ons huwelijk. MIJN broer.
Dat is me het grootste raadsel. Dacht je aan onze toekomst toen je het mes in zijn buik stak? Waarschijnlijk niet.
Mijn vragen zullen voor eeuwig onbeantwoord blijven. Daar moet ik maar gewoon mee leren leven.
Ik ben blij dat ik die dag mijn sleutels vergat.
Ja is het antwoord trouwens.
Ja ik hou nog steeds van je.

Liefs, Julian.

Reacties: