FanFic.nl

Rebella Potter

Hoofdstuk 11: Lizzie's curse.

Eenmaal terug in het kasteel spraken we af in de leerlingenkamer en gingen we ieder afzonderlijk op zoek naar Remus zijn nichtje. Ik liep nadenkend de marmeren trap op. Professor Anderling keek fronsend naar me terwijl ik koers zette naar de toiletten. "Juffrouw Potter!" ze riep me terug. "Ja professor?" vroeg ik quasi onschuldig. "Hoort u nu niet in de les te zijn?" "Nee, professor," antwoordde ik kalm. "Zeker weten?" ik knikte, "goed, gaat u dan maar." ik liep weer terug naar de deur van de dames toiletten terwijl de docente gedaante veranderingen me nakeek. De deur piepte licht en ik keek om het hoekje, niemand. "Lizzie?" vroeg ik aarzelend. "Nee, die is hier niet." klonk het achter me. Ik draaide me met een ruk om en haalde opgelucht adem. "Jenny, je liet me schrikken." glimlachte ik naar het meisje dat tegenover me zweefde, "hoe bedoel je die is hier niet?" Jenny glimlachte, "Ik zag haar in de bibliotheek." Ik keek haar even zwijgend aan, toen tot me doordrong dat ze 'bibliotheek' gezegd had. "De-?" ik had waarschijnlijk niet nog verbaasder kunnen kijken. Jenny knikte dook glimlachend een wc-pot in. De druppels vlogen in het rond en haalde me uit de trance. Ineens haastig verliet ik het toilet, Anderling was verdwenen. Ik liep de volgende trap op en dook weg voor Foppe zijn wandelstokken. De gang was verlaten op wat dwalende geesten na en zonder problemen bereikte ik de derde verdieping. Waar de bieb zich bevond. Ik sloeg een gang in en stond oog in oog met professor Slakhoorn, "Juffrouw Potter? Wat doet u hier?" ik bleef wankelend staan, "O, hallo professor, ik ehh loop hier..." ik grijnsde verontschuldigend voor mijn zwakke antwoord. Slakhoorn behoorde tot een van de meest populaire leraren van heel Dumbledore. Zo ook de mijne, ook al mocht mijn broer hem niet zo. "Dat, juffrouw Potter, zie ik." constateerde hij droogjes. "Ik vroeg me af waarom u niet in uw les Kruidenkunde bent." Kijk, daarom was hij zo populair, hij keek gewoon dwars door je heen. "eh...nou ik ben de les uitgestuurd..." weer grijnsde ik verontschuldigend. De leraar toverdranken keek me even fronsend aan. "Het zal ook eens niet, ik neem aan dat uw vrienden en broer daar ook toe behoren?" vroeg hij hoofdschuddend. Ik knikte.
"Maar...professor, dit keer hadden we een goed excuus."
"Waar professor Stronk niet voor viel,"
"Nee."
"Wat was jullie excuus?"
"Onze vriendin, en nou ja, Remus zijn nichtje, Lizzie..."
"O die onruststoker, ga verder."
"Nou zij is, even denken, drie? Ja, volgens mij drie dagen geleden spoorloos verdwenen. Nou zijn we dit van haar wel gewend. Maar ze is net weer terug gekomen, en ze...doet...ráár."
"Nog vreemder dan normaal?"
"Eh, ja."
"Ga dan maar vlug juffrouw Potter."
"Danku professor."
"Graag gedaan, graag gedaan."
Ik grijnsde terwijl ik me naar de bibliotheek heen repte. Krakend duwde ik de deur open en glipte de enorme ruimte binnen. Toren hoge kasten met boeken, rij na rij, schap na schap verschenen voor mij terwijl ik de ruimte inliep. Ik wist dat het stom was, maar dit was de eerste keer dat ik in de bibliotheek kwam. Ik was een poosje te overdonderd door de stilte, door de ruimte, door de ontzegbare hoeveelheid boeken, maar bovenal door de doordrongen lucht van een lang, heel lang verleden.
Ik liep zo stil als ik kon langs de schappen, op zoek naar Lizzie. Ik zag groepjes Ravenklauwers, gebogen over twintig centimeter dikke boeken, Huffelpuffers die in een team leken samen te werken, kleine groepjes Zwadderaars die ik voor het eerst ontweek. Ik liep een hoek om en stond oog in oog met een streng uitziende vrouw die ouderwets gekleed was. "Wat doe jij hier?" snauwde ze me toe. Ietwat geschrokken bleef ik even staan, "Eh, ik was op zoek naar mijn vriendin, ze zou hier ergens moeten zijn." antwoordde ik tenslotte aarzelend. Ze snoof, "hoe heet ze?" "Lizzie, Lizzie Lupos," ze knikte keek even om zich heen, "Als het goed is rechts achterin de bibliotheek, bij de sectie Geschiedenis van de Zwarte Kunsten," beet ze op nog steeds een boze toon die me rillingen gaf. Ik wou haar desondanks bedanken, maar ze liep alweer door. Ik keek haar even verward na, wie wás zij? Ik schudde mijn hoofd en liep zoekend naar achteren en toen naar rechts, "Lizzie?" vragend, zoeken keek ik om de hoek van elk schap. Tenslotte vond ik haar helemaal achteraan een rij zitten op de grond met een boek voor haar nog groter dan de keukentafel bij mij thuis. "Lizzie?" ik liep naar haar toe en zakte naast haar op de grond. "Wat doe je?"
Geen antwoord. Ik keek opzij naar mijn vriendin, haar ogen stonden glazig en vast gekluisterd aan het boek. Ik wuifde met mijn hand voor haar gezicht langs, geen reactie. Ik fronste, ik pakte het boek voor haar weg en met een schok griste ze het weer uit mijn handen. Verbrouwereerd keek hoe ze stug haar blik weer op het boek richte. Wat in Merlijns baard was híér aan de hand?
Ik haalde mijn tweewegspiegel uit mijn zak, "Remus!" "Rebella, wat is er?" Remus keek fronsend naar mijn bezorgde gezicht, "ik heb Lizzie gevonden..." "Maar?" "eh, kom maar kijken..." "Waar ben je?" "In de bieb," "In de-?" ik knikte meesmuilend, "Ik weet het, ik weet het, niet echt een plek voor Lizzie of mij..."
"Lizzie nog wel, maar jij?" Ik grijnsde verontschuldigend, 'Sorry, maar kom je?" "Ik ben onderweg, ik neem James en Sirius ook mee," ik knikte en stopte de spiegel weer in mijn zak. "Lizzie?" probeerde ik nogmaals, zonder resultaat.
Ik slaakte een zucht en leunde tegen de boekenkast. "Rebella? Lizzie?" klonk het zacht, "Hier! Achteraan!" riep ik terug. Even later keken de drie jongens om het hoekje, "ah, hier zitten jullie," grijnsde Sirius spottend. Ik snoof, "ik wel, maar ik denk dat je Lizz beter met een zombie kunt vergelijken." Sirius gniffelde even maar werd toen serieus toen hij zag dat Lizzie uit geen enkele reactie liet blijken dat ze gemerkt had dat hij of een van de anderen er was. "Ze doet raar..." mompelde hij. "Je méént het," snoof Remus die heel voorzichtig keek welk boek Lizzie las. "Ow, ow..." "Wat is er?" "duizend en één middeleeuwse vervloekingen, door Humbertus Paulus," antwoordde Remus, James zijn vraag, "dus?" vroegen we alledrie tegelijk. "Nou, dit is één van de meest gevaarlijke boeken om te lezen."
Sirius lachte blaffend, "hoe kan een boek nou gevaarlijk zijn?"
"Simpel, voor je neus is het voorbeeld," Remus wreef over zijn voorhoofd. "Hoe bedoel je?" vroeg James die om Lizzie heen was gelopen en een reactie uit Lizzie probeerde los te krijgen, "Lizzie moet het boek blijven lezen," antwoorde ik naar de vloer kijkend en met mijn armen uitgestrekt op mijn knieën. Remus knikte met een teneergeslagen blik op zijn zusje. "We moeten dan toch een oplossing bedenken?" mompelde Sirius die naar het blond harige meisje voor hem keek, alsof hij zich nu pas realiseerde hoeveel hij om haar gaf. "Laten we in ieder geval proberen haar hier weg te krijgen," zei ik en krabbelde overeind. De anderen knikte, Remus en ik pakte het boek en ieder een elleboog van Lizzie en zette haar overeind. Ze zakte bijna door haar benen. Ik slikte, "oké dat wordt sjauwen." mompelde ik. Remus pakte Lizzies handen en legde het boek in haar handen, vervolgens leidde we van schap naar schap Lizzie richting de uitgang, hopelijk zag die maffe vrouw ons niet.
We hadden geluk en kwamen zonder kleerscheuren de bibliotheek uit. James en Sirius liepen voor en achter ons om te zorgen dat niemand ons volgde, James riep Peter op met zijn tweewegspiegel en we zette koers naar de zevende verdieping. Pas bij de trap naar de vierde en vijfde verdieping kwamen we Peter tegen die gelijk mee begon te helpen. "Wacht!" siste James die zich terug trok van de hoek, we hielden halt. James keek heel voorzichtig om de hoek, niemand te zien. We liepen weer verder.
De rest van de tocht naar de Griffindortoren verliep zonder problemen. "Braverik," zei Peter toen we bij het protretgat van de Dikke Dame waren, ze zwaaide open na een bezorgde blik op Lizzie geworpen te hebben. O fijn, dacht ik terwijl we haar omhoog tilde zodat ze door het nisje heen kon, het begon anderen dus ook al op te vallen dat Lizzie wanhopig zombie trachtte te zijn. We begeleidde Lizzie naar de tafel onder het raam en legde het boek weer voor haar neer, voordat ze ons aanviel. Fronsend gingen we eromheen zitten, "En nu?" mompelde Remus zacht, zodat de eerstejaars die vlak bij zaten ons niet hoorden. "Ze valt aan zodra je het boek weghaalt," mompelde Peter, "hoe wist je dat dit een gevaarlijk boek was, Maanling?" vroeg Sirius aan hem, "dat had Lily me een keer vertelt." antwoordde de nu menselijke weerwolf. Ik keek hem peinzend aan, James zijn "Wat?" negerend. "We zouden haar hulp kunnen vragen?" stelde ik aarzelend voor. De anderen zwegen even en knikten toen. "Dat risico," stemde Remus in, "moeten we nemen, zij is de enige buiten de leraren en professor Dumbledore die ons kan helpen." Ik stond op, "ik weet al waar ik haar kan vinden," de anderen knikten en wensten me succes. Ik stak mijn hand op en liep de leerlingenkamer weer uit, op zoek naar mijn minst favoriete jaargenoot, Lily Evers.

Reacties: