Hoofdcategorieën
Home » 5 Seconds Of Summer » Aussies » The Building | ft. 1Dzayn
Aussies
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
25 mei 2014 - 20:50
Aantal woorden:
1437
Aantal reacties:
9
Aantal keer gelezen:
709
The Building | ft. 1Dzayn
Luke Robert Hemmings as Dr. Fluke and Ashton Fletcher Irwin as SmAsH --> Inspired by Don't Stop Musicvideo --> cover: 
Het is avond, technisch gezien. Het is negen uur, maar de zon is nog niet onder, hoewel zij zich wel langzaam laat zakken, klaar om de andere kant van de wereld te belichten. Een koel briesje blaast over het landschap van Australië, zo ook over Sydney. De rode gloed op de wolken geeft een redelijk macaber aanzicht, hoewel sommigen je misschien zouden tegenspreken en zouden zeggen dat het prachtig is. Zijn mening neigt toch meer naar het eerste. Het lege gebouw waarop hij staat, maakt een zacht fluitend geluid, eruit getrokken door de wind. Een levensgrote fluit, beseft hij met een glimlach. De jongen grinnikt, wat zijn vriend naar hem laat omkijken.
‘Waar lach je om?’ De jongen die lachte, maakt een vaag handgebaar.
‘Niks, niks.’ Zijn maat haalt zijn schouders op en richt zijn blik weer naar het landschap, laat zijn ogen voorzichtig erover heen glijden, totdat ze settelen op het Opera House.
‘Ashton?’ De krullenbol kijkt naar zijn maat en trekt een wenkbrauw op.
‘Het is smAsh in de avonduren, my dear friend.’ Zijn blauwogige maat lacht, wegstervend in een grinnik. ‘SmAsh dan.’
‘Wat is er?’ Smash’ vriend gaat door zijn haar. ‘Heb jij ook een naar gevoel?’
Smash trekt zijn wenkbrauwen op en vraagt; ‘Eh, in welk opzicht?’
‘Of jij ook het gevoel hebt dat er iets aan de hand is. Op dit moment, hier heel dichtbij,’ herhaalt zijn maat, dit keer een tikkeltje nerveuzer dan de eerste keer dat hij zijn vraag stelde.
‘Ach, houd toch op Fluke! Jij altijd met je ‘’vermoedens’’,’ antwoordt Smash geërgerd, waarna hij zijn blik vestigt op de horizon. Daar, heel in de verte, zijn twee gekleurde stipjes te zien. Een groen stipje en een rood stipje, het zijn Calum en Michael, ook wel Cal-pal en Mike-ro-wave. Zij zijn vrij vanavond, Fluke en Smash hebben het van hun overgenomen. Smash glimlacht even bij het zien van zijn andere maten, waarna hij zich op zijn hakken omdraait. Fluke is inmiddels begonnen met ijsberen over het dak en maakt daarbij vele wanhopige bewegingen. Smash zucht en schud langzaam zijn hoofd. Opeens worden hij en Fluke opgeschrikt door een ijzingwekkende gil. Fluke verstijfd direct en begint gestrest te mompelen.
'Oh nee, ik wist het wel... Smash! Ik zei het toch dat er iets aan de hand was!? Je had naar me moeten luisteren!' De geschrokken krullenbol woelt met zijn hand door de losse krullen die boven zijn bandana uitsteken en bijt op zijn lip.
‘Smash! Dude, sta daar niet zo! We moeten haar redden!’ De krullenbol grinnikt.
‘Hoe weet je zo zeker dat het een meisje is?’ Fluke rolt zijn ogen en zucht. ‘Je hebt een meisje zeker nog nooit horen gillen?’ Smash is even stil en verschuift zijn bandana. ‘Okay, true. Laten we gaan dan.’ Fluke gooit zijn handen in de lucht en gooit zijn hoofd naar achteren. ‘Eindelijk!’ roept hij. Smash rolt alleen maar zijn ogen en slaat dan een gat in het dak, waarna beiden superhelden naar binnen springen. De eerste verdieping waarop ze terecht komen, lijkt leeg te zijn.
‘Dit kan nooit kloppen,’ fluistert de dokter. De jongen met de groene ogen knikt instemmend. ‘Laten we voorzichtig verder sluipen.’ Zijn vriend knikt instemmend en voorzichtig maken de jongens hun weg over de lege verdieping.
‘Wacht.’ Fluke houdt zijn hand op en zijn hoofd schuin. ‘Er komt iemand aan,’ fluistert hij zachtjes. Smash maakt een handgebaar en beiden jongens sprinten zachtjes naar een van de pilaren, waar ze zich achter verbergen. Smash spiekt om het randje van zijn pilaar, ogen fixerend op een zwart, bewegend figuur aan de andere kant van de ruimte.
‘Fluke…’ Zijn partner-in-crime richt zijn blik naar hem toe en Smash gebaart naar de figuur.
'Ah, een ninja!' fluistert Fluke en hij maakt een verrekijker van zijn zorgvuldig gehandschoende handen. De ninja sluipt geruisloos langs de kale betonnen muren. Terwijl zijn maat de ninja blijft bespieden, bukt Smash en raapt een blokje beton op. Hij kijkt omhoog naar het kapotte dak, zwaait met zijn arm en gooit het blokje met veel kabaal tegen het dak.
De ninja verstijft, kijkt schichtig om zich heen en kijkt daarna boven zich. Hij mompelt verschrikt wat woorden in een vreemde taal die de helden niet kunnen verstaan, waarna hij haastig de ruimte verlaat. De jongens grijnzen en sluipen voorzichtig de ruimte uit, in dezelfde richting als die van de ninja. Ze belanden in een donker, vochtig trappenhuis. De leuningen kraken wanneer Fluke deze vastpakt en voorzichtig naar beneden tuurt.
'Ik kan de grond niet eens zien, het kan nog la-'. De leuningen beginnen nog harder te kraken en de jongen deinst achteruit. Dat was een goede actie, want nog geen seconde later storten de leuningen de diepte in. De maten kijken elkaar aan en er galmt een doffe klap door het trappenhuis.
'Dat was op het nippertje,' stamelt Fluke, starend naar de plaats waar de leuningen zonet nog stonden.
‘Damn,’ fluistert Smash geschrokken. Fluke knikt en ze staan even stil, zichzelf herstellend van de schrik. ‘Laten we ga-‘ Fluke wordt onderbroken door een ijselijke gil. Het galmt door het lege gebouw en Fluke slaat zijn handen voor zijn oren.
‘Damn, dat wijf kan gillen.’ Smash knikt instemmend en beweegt zichzelf richting de eerste set of trappen. ‘Laten we gaan.’ Beiden jongens sluipen de trappen af, voorzichtig en stilletjes.
Opeens stopt Fluke Smash met een handbeweging. ‘Er komen meer mensen aan,’ fluistert hij zacht. Smash sluipt naar de reling en hurkt, waarnaar hij naar beneden spiekt. Voetstappen beginnen langzaam door het trappenhuis te galmen en zwarte figuren bewegen zich de trappen op.
‘Ze komen van de begane grond,’ fluistert de krullenbol naar zijn maat. ‘
Wat doen we?’ fluister Fluke terug, ‘springen we naar beneden of vechten we?’ Smash denkt even na en besluit dan; ‘Springen. We moeten het meisje redden. Heb je de bom nog?’ Fluke knikt en gebaart naar het kleine tasje op zijn rug.
‘Dit is wat we gaan doen. We springen naar beneden en als we langs de ninja’s komen, schakel je ze uit met je krachten, oke?’ Fluke knikt en Smash richt zich op. De jongen met de groene ogen loopt terug naar de muur, gevolgd door Fluke.
‘Op drie nemen we de aanloop en springen we.’ De lange, blondharige jongen knikt naar Smash en Smash telt zachtjes af. ‘Drie!’ gilt hij dan.
De helden nemen een aanloop en springen in de diepte. De trappen suizen voorbij en zodra de eerste ninja's in zicht komen, vouwt Fluke zijn handen in de vorm van een pistool. Hij richt op een groepje ninja's en laat zijn wijsvingers hun werk doen. Uit zijn vingertoppen schieten met hoge snelheid luchtkringen die de ninja's met een harde klap tegen de betonnen muur slaat. Die zijn voorlopig knock-out. Triomfantelijk bekijkt de jongen zijn handen.
'Hé, dat waren nog niet alle ninja's hoor,' roept Smash in Flukes oor en de jongen richt zich meteen weer op de ninja's.
Zoef. Zoef. Zoef.
De kringen schieten in het rond en overal weerklinkt het gegil en geschreeuw vam de ninja's wanneer ze geraakt worden. Aan het einde van hun val, maken de maten een nette draai, waardoor ze netjes weer op hun beide benen landen.
'Help!' Hulpgeroep komt hun tegemoet en snel haasten de helden zich door de garage. Daar, tussen twee pilaren, staat een stoel. Op de stoel zit een meisje vastgebonden. Smash sprint naar haar toe en maakt de touwen los. 'Rustig, het komt goed,' zegt hij zo kalm mogelijk tegen het doodsbange meisje.
Het meisje kijkt met waterige ogen naar hem op en geeft een klein, bijna onmerkbaar knikje. Terwijl Smash zich met de touwen bezig houdt, praat hij tegen Fluke. ‘Bevestig de bom op een van de muren. We gaan dit gebouw opblazen.’
‘Okiedokie,’ zegt Fluke vrolijk. Smash rilt en maakt de laatste knoop los, waarnaar hij zich naar Fluke draait.
‘Zeg dat alsjeblieft nooit meer, you dork.’ Fluke grijnst alleen maar en loopt naar een van de muren. Smash draait zich weer naar het meisje en steekt zijn hand uit. ‘Wat is je naam?’
‘Eleanora,’ antwoordt het meisje terwijl ze zijn hand pakt. ‘Well, Eleanora. We gaan je naar huis brengen.’ Smash loopt naar een van de muren en met een hand slaat hij er een gat in. Hij helpt het meisje met de rode haren erdoorheen en draait zich naar Fluke.
‘Laten we gaan.’ Fluke knikt en zet de timer, om vervolgens naar Smash toe te lopen. ‘We gaan.’ De jongens klimmen door het gat en samen met het meisje verlaten ze de straat, terwijl achter hun het gebouw na een luide knal in elkaar zakt.
.
.
.
.
‘Waar lach je om?’ De jongen die lachte, maakt een vaag handgebaar.
‘Niks, niks.’ Zijn maat haalt zijn schouders op en richt zijn blik weer naar het landschap, laat zijn ogen voorzichtig erover heen glijden, totdat ze settelen op het Opera House.
‘Ashton?’ De krullenbol kijkt naar zijn maat en trekt een wenkbrauw op.
‘Het is smAsh in de avonduren, my dear friend.’ Zijn blauwogige maat lacht, wegstervend in een grinnik. ‘SmAsh dan.’
‘Wat is er?’ Smash’ vriend gaat door zijn haar. ‘Heb jij ook een naar gevoel?’
Smash trekt zijn wenkbrauwen op en vraagt; ‘Eh, in welk opzicht?’
‘Of jij ook het gevoel hebt dat er iets aan de hand is. Op dit moment, hier heel dichtbij,’ herhaalt zijn maat, dit keer een tikkeltje nerveuzer dan de eerste keer dat hij zijn vraag stelde.
‘Ach, houd toch op Fluke! Jij altijd met je ‘’vermoedens’’,’ antwoordt Smash geërgerd, waarna hij zijn blik vestigt op de horizon. Daar, heel in de verte, zijn twee gekleurde stipjes te zien. Een groen stipje en een rood stipje, het zijn Calum en Michael, ook wel Cal-pal en Mike-ro-wave. Zij zijn vrij vanavond, Fluke en Smash hebben het van hun overgenomen. Smash glimlacht even bij het zien van zijn andere maten, waarna hij zich op zijn hakken omdraait. Fluke is inmiddels begonnen met ijsberen over het dak en maakt daarbij vele wanhopige bewegingen. Smash zucht en schud langzaam zijn hoofd. Opeens worden hij en Fluke opgeschrikt door een ijzingwekkende gil. Fluke verstijfd direct en begint gestrest te mompelen.
'Oh nee, ik wist het wel... Smash! Ik zei het toch dat er iets aan de hand was!? Je had naar me moeten luisteren!' De geschrokken krullenbol woelt met zijn hand door de losse krullen die boven zijn bandana uitsteken en bijt op zijn lip.
‘Smash! Dude, sta daar niet zo! We moeten haar redden!’ De krullenbol grinnikt.
‘Hoe weet je zo zeker dat het een meisje is?’ Fluke rolt zijn ogen en zucht. ‘Je hebt een meisje zeker nog nooit horen gillen?’ Smash is even stil en verschuift zijn bandana. ‘Okay, true. Laten we gaan dan.’ Fluke gooit zijn handen in de lucht en gooit zijn hoofd naar achteren. ‘Eindelijk!’ roept hij. Smash rolt alleen maar zijn ogen en slaat dan een gat in het dak, waarna beiden superhelden naar binnen springen. De eerste verdieping waarop ze terecht komen, lijkt leeg te zijn.
‘Dit kan nooit kloppen,’ fluistert de dokter. De jongen met de groene ogen knikt instemmend. ‘Laten we voorzichtig verder sluipen.’ Zijn vriend knikt instemmend en voorzichtig maken de jongens hun weg over de lege verdieping.
‘Wacht.’ Fluke houdt zijn hand op en zijn hoofd schuin. ‘Er komt iemand aan,’ fluistert hij zachtjes. Smash maakt een handgebaar en beiden jongens sprinten zachtjes naar een van de pilaren, waar ze zich achter verbergen. Smash spiekt om het randje van zijn pilaar, ogen fixerend op een zwart, bewegend figuur aan de andere kant van de ruimte.
‘Fluke…’ Zijn partner-in-crime richt zijn blik naar hem toe en Smash gebaart naar de figuur.
'Ah, een ninja!' fluistert Fluke en hij maakt een verrekijker van zijn zorgvuldig gehandschoende handen. De ninja sluipt geruisloos langs de kale betonnen muren. Terwijl zijn maat de ninja blijft bespieden, bukt Smash en raapt een blokje beton op. Hij kijkt omhoog naar het kapotte dak, zwaait met zijn arm en gooit het blokje met veel kabaal tegen het dak.
De ninja verstijft, kijkt schichtig om zich heen en kijkt daarna boven zich. Hij mompelt verschrikt wat woorden in een vreemde taal die de helden niet kunnen verstaan, waarna hij haastig de ruimte verlaat. De jongens grijnzen en sluipen voorzichtig de ruimte uit, in dezelfde richting als die van de ninja. Ze belanden in een donker, vochtig trappenhuis. De leuningen kraken wanneer Fluke deze vastpakt en voorzichtig naar beneden tuurt.
'Ik kan de grond niet eens zien, het kan nog la-'. De leuningen beginnen nog harder te kraken en de jongen deinst achteruit. Dat was een goede actie, want nog geen seconde later storten de leuningen de diepte in. De maten kijken elkaar aan en er galmt een doffe klap door het trappenhuis.
'Dat was op het nippertje,' stamelt Fluke, starend naar de plaats waar de leuningen zonet nog stonden.
‘Damn,’ fluistert Smash geschrokken. Fluke knikt en ze staan even stil, zichzelf herstellend van de schrik. ‘Laten we ga-‘ Fluke wordt onderbroken door een ijselijke gil. Het galmt door het lege gebouw en Fluke slaat zijn handen voor zijn oren.
‘Damn, dat wijf kan gillen.’ Smash knikt instemmend en beweegt zichzelf richting de eerste set of trappen. ‘Laten we gaan.’ Beiden jongens sluipen de trappen af, voorzichtig en stilletjes.
Opeens stopt Fluke Smash met een handbeweging. ‘Er komen meer mensen aan,’ fluistert hij zacht. Smash sluipt naar de reling en hurkt, waarnaar hij naar beneden spiekt. Voetstappen beginnen langzaam door het trappenhuis te galmen en zwarte figuren bewegen zich de trappen op.
‘Ze komen van de begane grond,’ fluistert de krullenbol naar zijn maat. ‘
Wat doen we?’ fluister Fluke terug, ‘springen we naar beneden of vechten we?’ Smash denkt even na en besluit dan; ‘Springen. We moeten het meisje redden. Heb je de bom nog?’ Fluke knikt en gebaart naar het kleine tasje op zijn rug.
‘Dit is wat we gaan doen. We springen naar beneden en als we langs de ninja’s komen, schakel je ze uit met je krachten, oke?’ Fluke knikt en Smash richt zich op. De jongen met de groene ogen loopt terug naar de muur, gevolgd door Fluke.
‘Op drie nemen we de aanloop en springen we.’ De lange, blondharige jongen knikt naar Smash en Smash telt zachtjes af. ‘Drie!’ gilt hij dan.
De helden nemen een aanloop en springen in de diepte. De trappen suizen voorbij en zodra de eerste ninja's in zicht komen, vouwt Fluke zijn handen in de vorm van een pistool. Hij richt op een groepje ninja's en laat zijn wijsvingers hun werk doen. Uit zijn vingertoppen schieten met hoge snelheid luchtkringen die de ninja's met een harde klap tegen de betonnen muur slaat. Die zijn voorlopig knock-out. Triomfantelijk bekijkt de jongen zijn handen.
'Hé, dat waren nog niet alle ninja's hoor,' roept Smash in Flukes oor en de jongen richt zich meteen weer op de ninja's.
Zoef. Zoef. Zoef.
De kringen schieten in het rond en overal weerklinkt het gegil en geschreeuw vam de ninja's wanneer ze geraakt worden. Aan het einde van hun val, maken de maten een nette draai, waardoor ze netjes weer op hun beide benen landen.
'Help!' Hulpgeroep komt hun tegemoet en snel haasten de helden zich door de garage. Daar, tussen twee pilaren, staat een stoel. Op de stoel zit een meisje vastgebonden. Smash sprint naar haar toe en maakt de touwen los. 'Rustig, het komt goed,' zegt hij zo kalm mogelijk tegen het doodsbange meisje.
Het meisje kijkt met waterige ogen naar hem op en geeft een klein, bijna onmerkbaar knikje. Terwijl Smash zich met de touwen bezig houdt, praat hij tegen Fluke. ‘Bevestig de bom op een van de muren. We gaan dit gebouw opblazen.’
‘Okiedokie,’ zegt Fluke vrolijk. Smash rilt en maakt de laatste knoop los, waarnaar hij zich naar Fluke draait.
‘Zeg dat alsjeblieft nooit meer, you dork.’ Fluke grijnst alleen maar en loopt naar een van de muren. Smash draait zich weer naar het meisje en steekt zijn hand uit. ‘Wat is je naam?’
‘Eleanora,’ antwoordt het meisje terwijl ze zijn hand pakt. ‘Well, Eleanora. We gaan je naar huis brengen.’ Smash loopt naar een van de muren en met een hand slaat hij er een gat in. Hij helpt het meisje met de rode haren erdoorheen en draait zich naar Fluke.
‘Laten we gaan.’ Fluke knikt en zet de timer, om vervolgens naar Smash toe te lopen. ‘We gaan.’ De jongens klimmen door het gat en samen met het meisje verlaten ze de straat, terwijl achter hun het gebouw na een luide knal in elkaar zakt.
.
.
.
.
Laat in je reactie even
weten wat je ervan vind!
(i.p.v. bijv. alleen maar:
snel verder)
weten wat je ervan vind!
(i.p.v. bijv. alleen maar:
snel verder)
Reacties:
Bella01 zei op 26 mei 2014 - 21:20:
Je kan echt heel goed schrijven.
(Maar dat wist je allang.
)
Awesomee~!!
xo
Je kan echt heel goed schrijven.
(Maar dat wist je allang.
)Awesomee~!!
xo
Awesome! Maar er staat: "Het lege gebouw waarop hij staat..."
Als hij er op staat, is het toch niet leeg?
Superleuk!