FanFic.nl

Not even the Gods above can separate the two of us. || Zayn Javadd Malik

OO5 - Alison Charlotte White.

Ik heb een duidelijk schema mee naar huis gekregen. Elke dag 2 uurtjes geheugenspelletjes oefenen en 1 keer in de week op controle. Moet lukken toch? ‘Zayn?’ Hij zit met Laila voor de televisie. ‘Hmm?’ Hij kijkt op. ‘Kun je met helpen met mijn geheugen training?’ ‘Natuurlijk!’ Ik ga bij ze op de bank zitten. ‘Dus, wat is je laatste herinnering?’ Ik zucht. ‘Ik denk..’ Even denken hoor. ‘Ik denk mijn moeders verjaardag. Liam en ik dachten dat we de shit waren..’ Ik grinnik bij de gedachte. ‘Ze werd 45. Liam en ik zouden voor haar optreden –oh mijn god!’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ja, ik heb het filmpje gezien.. Vertel verder..’ Zayn grijnst van oor tot oor. Fijn, hij heeft het gezien. Ik zie mezelf daar weer staan, een paraplu boven mijn hoofd. Liam in veel te grote kleren en een pet op. We moesten Rihanna en Jay-Z voorstellen. ‘Ik schaamde me zo. We dachten dat het sexy was als we samen zouden dansen. Met die paraplu..’ Ik zie hoe Zayn moeite heeft om niet in lachen uit te barsten, daarom doe ik het maar voor hem. Dat beeld van die video blijft zich maar herhalen in mijn hoofd. Wat zal ik me geschaamd hebben, een jaar later. Liam en ik waren 14. Zonder na te denken stonden we daar voor mijn ouders, dicht tegen elkaar aan te schuren, Umbrella te zingen. Sowieso heb ik nooit kunnen zingen. Liam daar in tegen, kan een prima nootje zingen. ‘Hebben we die video nog?’ Zayn knikt grijnzend. ‘Wil je het zien?’ Ik grinnik nog eens. ‘Absoluut niet!’ ‘Dus, dat was je laatste herinnering?’ Ik knik, maar bedenk me. ‘Behalve het liedje. Ik kan het me herinneren –maar..’ ‘Maar wat?’ ‘Ik weet niet meer dat we het geschreven hebben.. Dus het is geen echte herinnering..’ Zayn tuit bedenkelijk zijn lippen. ‘Ik denk dat het wel een echte herinnering is!’

‘Hi guys!’ Liam komt binnen gelopen. ‘Je hebt een sleutel?’ ‘Ja..’ Hij grinnikt. ‘Ik heb jullie een keer betrapt op de bank –dat was heel erg ongemakkelijk!’ Hij ploft naast me op de bank. ‘Hoe gaat het, lieverd?’ Ik kijk hem een beetje dom aan bij de gedachte dat hij ons betrapt heeft, dan moet ik lachen. ‘Het gaat wel, Li –denk ik..’ Hij legt zijn arm om me heen, zodat ik lekker tegen hem aan kan kruipen. Blijkbaar is dit niet veranderd na al die tijd. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en zucht hoorbaar. Liam aait door mijn haren. ‘Alles komt goed, Ali, Ik beloof het!’ Na een kusje op mijn hoofd, gaat hij weer door met aaien. Net zo lang tot ik in slaap val.

’Kom op schatje, je kunt het!’ Uitgeput kijk ik Zayn aan. Hij zit naast me aan een ziekenhuis bed. De pijn in mijn onderlichaam in ondraaglijk. ‘Nee, ik kan het niet Zayn! Ik kan het niet!’ ‘Ali!’ Zayn staat op en pakt mijn gezicht vast in zijn warme handen. ‘Je moet schat!’ Het kastje naast het bed waar mijn hartslag op gemeten wordt, begint steeds sneller te piepen. ‘Nee, Ali.. Kom op! Asjeblieft..’ Ik voel mezelf wegzakken. Het laatste wat ik hoor, is een lange aanhoudende piep.

Als ik weer wakker word, zit Zayn naast mijn bed. Hij moet huilen. ‘Zayn.. Hoe is het met haar?’ Zayn kijkt op. ‘Oh Ali.. Ze is perfect!’ ‘Waar hebben ze haar gelaten?’ Hij pakt mijn hand. ‘Shh.. Het is goed. De dokter kijkt even na of alles goed is.. Oh babe.. Ik was zo bang om je kwijt te raken –om jullie kwijt te raken..’ Ik glimlach kleintjes. ‘Je raakt me nooit meer kwijt Zayn. Nooit meer!’ Hij buigt over me heen en kust me zachtjes.

Ik open mijn ogen. Zayn hangt over me heen. ‘Gaat het wel Ali?’ Ik knipper, probeer me te herinneren waar ik ben en knik dan langzaam van ja. ‘Ik droomde dat ik aan het bevallen was..’ ‘Hoe ging je droom?’ Als ik de droom na verteld heb, tuit Zayn zijn lippen. ‘Dat was geen droom –het was een herinnering..’ ‘Wacht.. wat? Een herinnering?’ Zayn knikt zijn hoofd. ‘Ja, Laila heeft je bijna vermoord..’ Dan moet hij grinniken. ‘Dus, dat vind jij grappig?’ ‘Nee.. Het is gewoon.. Ik moet een hele hoop meemaken met jou.’ Hmm daar heeft hij wel gelijk in. Ik was dus twee keer bijna-dood. Wat een leven heb je dan. Ook ik moet nu grinniken.

‘Laila koekjes bakken?’ Ze klautert naast me op de bank. ‘Koekjes bakken?’ Ze knikt heftig haar hoofd. ‘Goed dan. Zayn, kom je Laila en mij helpen koekjes bakken?’ Hij kijkt op van zijn tekenblok. ‘Gezellig!’ vluchtig ruimt hij zijn spullen op, waarna hij ons mee naar de keuken wenkt. ‘Ik weet nog precies hoe het moet –hoe jij het altijd deed..’ Hij pakt een mengkom. ‘Bloem,’ Hij plundert een keukenkastje en haalt er een aantal spulletjes uit. ‘iets meer suiker als normaal, vanille en eieren en boter..’ uit de koelkast haalt hij de laatste twee ingrediënten. Als alles in de kom zit, zet hij net iets te hard de mixer aan. Een grote stofwolk van bloem siert de keuken. Ik bijt grinnikend op mijn lip. Zayn kijkt me geschrokken aan. Als ik terug kijk, kan ik mijn lach niet inhouden. Hij zit helemaal onder het bloem. Verbouwereerd kijkt hij van mij naar Laila. ‘Mama lacht me uit –zullen we haar terug pakken?’ Giechelend knikt Laila haar hoofd. ‘Wat? N-‘ voor ik kan protesteren, drukt Zayn een klodder boter in mijn gezicht. ‘Oh, Malik.. Dit gaat je berouwen!’ Ik pak een ei, sla het op zijn –perfect in model gebrachte- haar en zet dan een paar stappen naar achteren. Laila zit ondertussen hard te grinniken op het aanrecht. Zayn komt dichter in de buurt –in zijn ene hand een ei, in de andere de zak bloem. ‘Nee, Zayn.. We staan nu gelijk. Sorry, ik zal je niet meer-‘ Ik houd geschrokken mijn adem in als hij een grote stap in mijn richting zet. ‘Te laat!’ Hij klemt me vast tussen zijn lichaam en het aanrecht. Hij slaat het ei op mijn hoofd, ik geef een harde gil en hij strooit nog wat bloem over me heen. Ik wil ontzettend boos zijn, maar zijn grijns laat me lachen. ‘Oh god, kleuter!’ Nog steeds gevangen tussen Zayn en het aanrecht krijg ik het ontzettend benauwd.

Reacties: