Hoofdcategorieën
Home » Overige » Wedstrijden » De laatste minuten
Wedstrijden
De laatste minuten
Hij klimt omhoog. Geschrokken kijkt hij naar beneden als hij iets hoort vallen. Zijn mobiel ligt op de grond. Even staart hij er naar. Hij werkt nog. 22.38 staat er groot op. Hij fronst. Waarom maakt hij zich daar nog druk om?
Hij klimt verder en gaat op de leuning zitten. Zijn gedachten dwalen af.
“Mark?”
Een zacht, bekend stemmetje doet hem opschrikken. Hij kijkt naar het twaalfjarige meisje. “Wat doe jij hier?”
“Je lag niet in bed...”
“Ga terug!”
Het meisje pakt zijn hand vast. “Nee...”
Hij trekt zachtjes zijn hand los. “Mama komt vast snel terug. Ga nou maar slapen...”
“Nee...” Het klinkt jammerend deze keer. “Mark, wat ga je doen? Wat doe je hier...”
“Niets...”
“Mark, je maakt me bang...”
De jongen zucht en staart naar het water. “Ik weet het... Daarom moet je gewoon teruggaan.”
“Nee! Ik blijf hier! Thuis is toch niemand... Ik kan mama bellen?”
“Dan wordt ze toch alleen maar boos. Dat doe je toch niet.”
“Maar...” Haar stem klinkt nu zo kwetsbaar dat hij wel op moet kijken. Ze heeft tranen in haar ogen.
“Het komt wel goed...” zegt hij zachtjes.
“Kom dan naar beneden...”
Hij schudt zijn hoofd en kijkt weer naar het water.
“Mark... Je gaat toch niet... Mama bedoelt het niet zo...”
“Het gaat niet alleen daarom. Het is alles... Je snapt het toch niet. Maar het komt wel goed. Je komt er wel overheen...”
“Nee! Waarom... Ik snap het niet... Is het omdat je jouw baantje bent verloren?”
“Ook. Als ik zo’n simpel baantje al niet kan houden, wat voor toekomst heb ik dan nog...” Hij kijkt het meisje weer aan. “Je moet weg. Ik wil niet dat je dit ziet.”
“Mark! Nee!”
“Ik geef je drie seconden om weg te kijken...”
“Mark!”
“Je komt er wel overheen. Echt. Je bent de enige die me zal missen, maar jij hebt wel goede vrienden...”
“Mark!”
“Twee!”
“Nee!”
“Eén! Ik meen het hoor!”
Ze blijft kijken, en Mark kijkt naar haar. Hij zucht en draait zich om. Langzaam staat hij op. Hij wankelt even, maar staat al gauw recht. Hij sluit zijn ogen. Dan duwt hij tegen de brugleuning aan en zet hij zich af. Hij hoort zijn zusje schreeuwen.
Tijdstip van overlijden: 22.43
Reacties:
Hoe kun je nu zelfmoord plegen voor de ogen van je kleine zusje.
Dat is gewoon verschrikkelijk.
Er liepen gewoon rillingen over mijn armen heen.
Zo mooi is het geschreven.
x
Die laatste zin is écht spooky...
Arm zusje!
"speelt voor Engel en omhelst Mark" Je bént niet waardeloos, je bent geweldig!
Man...ik wil niet ontkennen maar doe het wel! écht...shit