FanFic.nl

This Is Me-> Michael Clifford//5SOS

4.

Clary pov
Alex greep naar zijn ballen en keek me kwaad aan. Snel stond ik op van mijn bed. Ik pakte zijn bril en gooide die naar hem. Snel ving hij hem op terwijl hij nog steeds kwaad naar me keek. ‘Ga weg! Nu’ Riep ik terwijl een traan mijn ooghoek verliet. Snel veeg ik hem weg en liep naar mijn deur om deze te openen.

Ik werd tegen de muur geduwd en Alex’s gezicht was op nog geen 5 centimeter van dat van mij verwijderd. ‘Ik bepaal wel wanneer ik wegga, niet jij!’ Hij plaatste zijn lippen weer op die van mij en bewoog ze ruw over die van mij. Ik kon niks anders dan gewoon stil blijven staan en wachten totdat hij zijn lippen weghaalde. ‘Je kan beter gewoon meedoen, dan gaat het allemaal veel sneller.’ Hij haalde zijn lippen van die van mij en keek me boos aan. ‘Never! En nu weg!’

‘Alexander? Kom je we gaan!’ ‘Je hebt geluk, maar vergeet niet wat ik heb gezegd als je iemand iets zegt, dan gebeuren er nog ergere dingen als zoenen.’ Hij liep de deur uit, maar bedacht zich toen en draaide zich om. ‘Owja, ik hoop dat mijn zoen beter was als die je had met Michael. Slet!’ Hij liep de trap af en niet veel later hoorde ik hoe de voordeur dicht ging.
Ik liet me op mijn bed vallen. Hoe wist Alex van die zoen met Michael? Wat bedoelde hij met “Als je iemand iets zegt, dan gebeuren er nog ergere dingen als zoenen?” Tranen stroomde over mijn wangen toen ik besefte dat hij me gewoon twee keer had gezoend.
Opeens ging mijn telefoon af en ik nam op zonder te kijken.
‘Hallo?’
‘Clary, wat is er? Waarom huil je?’
‘Wie is dit?’

Nola pov

Iedereen was naar huis en ik zat hier nog in het park.
‘Nola?’
Ik keek op en keek recht in de ogen van Alex.
‘Hey’ ‘Wat doe jij hier nog? Alleen?’ Hij hield zijn hoofd schijn terwijl hij richting het bankje liep waar ik opzat. ‘Gewoon, maar eigenlijk wou ik net naar huis gaan.’ Ik stond op en haalde mijn fiets van het standaard. ‘Dat dacht ik eigenlijk niet’ Hij draaide me om aan mijn pols en zijn ogen stonden kwaadaardig. ‘Jij gaat nergens heen!’ Hij kneep harder in mijn pols en trok me meer tegen zich aan. ‘Laat me los!’ Gilde ik terwijl ik me los probeerde te rukken.

‘Luister is dametje, jij gaat gewoon met mij mee of je het nu wil of niet!’ Hij trok me mee richting de bosjes. ‘Hey laat haar los!!’ Alex keek om zich heen en fronste diep. Ik keek om en zag Calum aankomen rennen. Ik was nog nooit zo blij geweest om hem te zien. Alex liet me even los en snel rende ik richting Calum.

Calum trok me mee richting mijn fiets die ergens op de grond lag. ‘Je kan haar niet zomaar meenemen’ Calum draaide zich om naar Alex die boos wat stappen naar ons toe zette. ‘En waarom dan niet ?’ ‘Omdat ze zelf met mij meewou!’ ‘Helemaal niet, dan zou ze niet huilen’ riep Calum terug. Snel veegde ik met mijn handen onder mijn ogen, huilde ik?

‘Als je haar zou willen, moet je vechten man!’ Ik kon Alex wel wurgen. Calum liet me los en liep naar Alex toe. ‘Okay.’ Ik zag bij Calum een klein lachje op zijn gezicht. Calum haalt uit en slaat met zijn vuist vol in het gezicht van Alex.
Alex gezicht vertrekt even. ‘Was dan nou echt alles wat je kan Calum?’ Het laatste sist Alex. ‘Nee hoor, kan wel meer, maar ik dacht dat dit wel genoeg was. Maar blijkbaar niet.’ En dan beginnen ze echt te vechten. Ik sta alleen maar aan de zijkant toe te kijken.

Niet veel later komt Calum al terug gelopen en trekt me in een knuffel. ‘Niet huilen, het is al goed.’ Hij pakt mijn fiets van me over en gaat op het zadel zitten. ‘Hier ga achterop zitten dan breng ik je naar huis.’ Ik doe wat hij zegt en sla mijn armen om hem heen. Hij begint te trappen en ik zeg welke kant hij opmoet.

Na ongeveer een kwartier komen we bij mijn huis aan en stap ik af. Calum stapt ook af en zet mijn fiets tegen het hek. ‘Dankje dat je voor me opkwam.’ ‘Was niks, en was wel leuk om Alex helemaal in elkaar te slaan.’ Ik kan een klein lachje niet onderdrukken. Ik kijk in Calums ogen en dan komt hij dichterbij. Hij buigt zijn hoofd naar voren en geeft me een kusje op mijn wang. ‘Doei Nola, spreek je nog wel’ Hij draait zich om en steekt de straat over, waar hij het huis inloopt tegenover dat van mij. Voordat hij het huis binnengaat draait hij zich nog even om en zwaait naar me.

Ik zwaai kort terug voordat ik me omdraai en mijn fiets naar binnen rijd. Ik sluit het poortje weer en kijk naar het huis waar Calum net in verdween. Ik voel hoe mijn wangen nog rood zijn en ga met mijn hand over de plek waar Calum me een kus gaf.

Ik loop mijn huis binnen en loop gelijk door naar mijn kamer. Ik loop naar mijn raam om die te sluiten en zie in het huis tegenover me Calum op zijn bed liggen met zijn armen onder zijn hoofd. Mijn hart bonkt in mijn keel. Wat is dit voor gevoel?

Reacties: