FanFic.nl

standalones

3.Dangerous (schijfuitdaging Oktober) {Michael Clifford}

Door de bosjes keek de jongen met de lila haren naar de mensen die over straat liepen. Het was al 2 uur s’nachts geweest maar nog waren er te veel getuigen. Te veel getuigen, en dat betekende dat hij niet zomaar kon aanvallen.
De andere waren al weer thuis, lagen waarschijnlijk te slapen voor hoever dat ging. Hun hadden hun dorst al gelust, maar hij niet. Hij moest eerst nog gaan stappen. De muziek door zijn lijf voelen, weer voelen hoe het was toen hij 18 was. Jaren geleden was het allemaal voor hem veranderd. Hij kon zich niet meer zo 1 2 3 in het daglicht laten zien, onopgemerkt er snel doorheen gaan.
Wat het allemaal nog moeilijker maakte was dat hij nu beroemd was. Hij hield van zijn vak, het voelde goed voor hem en zijn 3 beste vrienden. Ze voelden zich dan weer even mens. Hij liet zijn blik over de straat glijden. De straten werden minder druk, maar nog steeds te druk.

De jongen wist niet hoelang hij hier nog in de bosjes zat maar de straat was bijna leeg. Leeg op een meisje na dat nog over straat liep. Duidelijk dronken. De jongen herkende haar. Hij had nog met haar staan zoenen in een van de discotheken.
Snel stond hij op en stak over om langs haar te gaan lopen. Hij legde zijn arm om haar schouder en verschrikt keek het meisje op van haar telefoon. ‘Ow jij bent het’ zei ze terwijl haar adem naar alcohol rook. ‘Iets te veel gedronken zeker’ antwoordde hij.
Het meisje knikte moeizaam. De jongen keek om zich heen om er zeker van te zijn dat er niemand in de buurt was. Toen hij er zeker van was dat er niemand in de buurt was, gooide hij het meisje over zijn schouder en begon te rennen. Hij rende het bos in en gooide het dronken meisje daar op de grond.

Bang keek het meisje hem aan, terwijl ze naar achter kroop. ‘Wie of wat ben jij?’ Stamelde ze. ‘Je ergste nachtmerrie.’ Antwoordde hij terwijl hij hoorde hoe haar hartslag sneller ging. Het bloed suisde door haar lichaam terwijl ze nog meer naar achter kroop. De jongens stapte steeds meer naar haar toe terwijl hij over zijn tanden likte. Zijn groene ogen veranderde in zwart terwijl hij zich focuste op haar hartslag.

Het meisje botste tegen een boom en voelde hoe haar hoofd bonkte. Ze keek om zich heen en zag dat ze niet meer weg kon. De jongen knielde bij haar neer en streek met zijn hand over haar wang. ‘Het doet heus geen pijn. Maar misschien dat je het niet overleeft.’ ‘Huh?’ Het meisje keek hem nog banger aan en haar hartslag ging nog sneller. Het bloed suisde in haar oren terwijl de jongen een pluk haar achter haar oor stopte, en zijn hand in haar nek legde.

‘Laat me los!’ Het meisje probeerde zijn hand weg te halen. De jongen spande zijn spieren aan en trok het meisje omhoog, zijn hand om haar keel. ‘Je kan beter niet tegenstribbelen, dan doet het niet zo’n hele erge pijn.' ‘Alsjeblieft, ik smeek je laat me gaan.’ Het meisje hapte naar adem terwijl de jongen haar keel verder samenkneep.

Het meisje pakte met haar hand zijn arm en probeerde om zijn arm weg te halen. Toen ze zijn arm aanraakte voelde ze kou. Geen gewone kou, nee kou van de dood. Snel liet ze de arm weer los terwijl ze zwaarder begon te ademen.
Er kwamen zwarte vlekken voor haar ogen, en daarna blies ze haar laatste adem uit. De jongen lachte kort voordat het meisje haar nek omdraaide. Hij keek naar haar nek terwijl zijn hoektanden tevoorschijn kwamen. Hij plaatste zijn lippen in haar nek en sneed met zijn tanden haar nek open.

Hij zoog het bloed uit haar lichaam. Zodra hij wist dat hij het laatste beetje bloed uit haar lichaam had gezogen gooide hij het levenloze lichaam over zijn schouder en rende richting de rivier. Hij gooide haar lichaam in de rivier en keek toe hoe het lichaam wegvoerde met de stroming van de rivier.
Daarna rende hij terug naar zijn huis om uit te rusten. Morgen zou hij de krantenkoppen wel zien.

Vermist. Meisje niet meer thuisgekomen naar het stappen. Het zoveelste slachtoffer al in een maand. Wat is er aan de hand in Sydney?

De jongen liet zich lachend in zijn bed vallen. Niemand maar dan ook niemand had door dat hij en zijn vrienden met al deze verdwijningen te maken hadden. Zeker dat ze er voor zorgde dat niemand het door had. Ze gooide de levenloze lichamen zo weg dat niemand de slachtoffers ooit nog zou vinden.

De jongen voelde zich goed terwijl hij met zijn tong over zijn lippen ging om het laatste restje bloed weg te halen. Daarna sloot hij zijn ogen en voelde hoe zijn honger werd gestild. Morgen zou er weer een nieuw slachtoffer zijn. Morgen zouden ze weer een andere plek moeten bedenken om de lichamen op te bergen. Maar zover was het nog niet. Eerst moest hij er voor zorgen dat hij er weer fit uitzag, zodat niemand zou denken dat hij en zijn vrienden er iets mee te maken hadden.

Reacties: