FanFic.nl

Schrijfuitdaging

♡ ~ [Thema Horror] ~ Haar pop

Dolblij rende het meisje de mahoniehouten trap op. Het geluid van haar sokjes die één voor één op het hout terecht kwamen was haast onhoorbaar, net zoals haar denderende hartslag. Zodra ze de overloop op kwam rennen, ging ze naar haar slaapkamer, legde ze haar nieuwe vriendin op het grote hemelbed en sloot ze haar slaapkamerdeur. Met een glimlach die niets dan geluk uitstraalde liet ze zich op het paarse dekbed ploffen en nam ze haar vriendinnetje op schoot.
"Kijk, dit is mijn kamer. Vind je het mooi?" Ze gebaarde met haar armpjes in de lucht en keek trots naar de pop op haar schoot. De grote, blauwe ogen keken terug zonder ook maar één keer te knipperen. Zelfs de mond vertoonde geen glimlach.
"Ach, je moet gewoon even wennen!" Enthousiast sprong het meisje van het bed af, nam de pop op haar arm en begon rondjes te lopen door de slaapkamer. Ze liet haar zelfgemaakte tekeningen zien, haar kleren, het uitzicht vanuit haar raam - het meisje deelde alles met de nieuwe pop en voor haar voelde het alsof ze haar leven deelde met een nieuw zusje. Iemand die er voor haar was, met haar wilde spelen, waar en wanneer dan ook. Het was het mooiste verjaardagscadeau wat ze ooit had gehad, überhaupt het mooiste cadeau ooit.
Totdat de pop terug ging praten.
Eerst vond ze het niet erg. Eigenlijk vond ze het zelfs wel leuk. De pop gaf antwoord op haar vragen, vertelde haar welke kleuren ze het beste kon gebruiken bij het maken haar kleurplaten en hielp haar mee met het kiezen van kleren voor andere poppen. Het enige wat ze een beetje vreemd vond, was dat de pop nooit tegen haar ouders of überhaupt iemand anders praatte. Zelfs niet tegen haar beste vriendinnetje en daardoor werd er gezegd dat Eleanor het verzon. Poppen waren speelgoed gemaakt van plastic of porselein. Het waren geen levende wezens, nooit, dus ze konden ook niet praten.
Maar na een tijdje begonnen de gesprekken te veranderen. De pop zei vaak dingen waarvan Eleanor een beetje bang werd. Dingen zoals ''knip die andere pop kaal'' of ''breek die vaas eens in stukken." Het meisje wist niet waarom de pop dat soort dingen zei, maar elke keer als ze het vroeg was het antwoord hetzelfde: "Doe wat ik zeg, dat is wel zo fijn. En anders krijgt jouw papa of mama pijn."
En dus deed Eleanor wat de pop van haar vroeg. Ze maakte spullen kapot, knipte de haren van haar andere poppen af en verscheurde haar zelfgemaakte tekeningen. Met stiften kalkte ze teksten op verschillende muren in het huis, met een mes had ze de bekleding van de bank aan stukken gereten en ze had haar moeders lievelingsarmband ruw uit elkaar getrokken. En elke avond zat ze met de pop op haar bed, alleen, en luisterde ze naar hoe deze haar onderuit haalde. Hoe ze Eleanor beledigde, uitschold en hoe ze haar ouders bleef bedreigen.
Uiteindelijk had het meisje geprobeerd om de pop weg te gooien. Zeven dagen later zag ze hoe de kist van haar vader werd begraven en zat de pop weer doodleuk op haar bed, haar gezichtsuitdrukking nog kwaadaardiger dan daarvoor. Alsof de pop daadwerkelijk leefde. Alsof ze daadwerkelijk in staat was om Eleanors vader te vermoorden, het leven van het meisje te bepalen en er uiteindelijk zelfs voor te zorgen dat het kind na nog een jaar zo doodsbang voor de pop was geworden, ze had besloten zichzelf weg te gooien.
En nu, vijf jaar later, kocht Harry Styles dezelfde pop voor zijn zus Gemma.
Dolblij rende ze met haar nieuwe vriendinnetje de trap op, het geluid van haar sokjes die één voor één op het hout terecht kwamen haast onhoorbaar, evenals het gegrijns van de pop.


Fandom: One Direction

Reacties: