Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Reformatory ~ Liam Payne VS. Luke Hemmings » Proloog
Reformatory ~ Liam Payne VS. Luke Hemmings
Proloog
Water. Het enige wat ik zie en voel. Het verstikt me. Ik roep Max’ naam, maar er komt alleen een raar rochel geluid uit. Water vult mijn longen en voel mezelf verder zinken. Dit is het einde. Kon ik Max nog maar één keer vasthouden. Ik sluit mijn ogen en wacht op mijn dood, maar dan voel ik twee armen om mij heen die mij omhoog trekken. Ik ben te zwak om te zien wie het is. Zou het Max zijn? Toen werd alles zwart.
Ik hap naar lucht. Ik ben nooit zo blij geweest om te kunnen ademen! Ik blijf stil liggen. 1,2,3, adem. 1,2,3 adem. Rustig adem ik in en uit tot ik weer wat rustiger ben. Ik kijk naar de lucht: de zon is klaar voor vandaag en begint aan zijn tocht naar beneden en kleurt de lucht roze, zeemeeuwen cirkelen boven mij en golven breken op het strand. Het strand ligt vol met wrakstukken. Wat is er gebeurt? Waar is Max? Ik kan alleen zijn gezicht herinneren en een zoen. Voor de rest niets! Ik ga voorzichtig zitten, maar mijn hoofd begint te duizelen. Voorzichtig adem ik weer in en uit en ga staan. Ik probeer Max’ naam weer te roepen, maar het komt eruit als een gefluister. In de verte zie ik iets liggen. Ik begin te rennen. Had ik dat maar niet gedaan…
Ik kniel langs hem neer. Zijn ogen zijn dicht. Ik draai hem voorzichtig om en leg mijn oor op zijn borstkast. Normaal zou dit romantisch zijn, maar vandaag niet. Ik druk op zijn borstkas. Geen hartslag of ademhaling. Alleen maar een lichaam van een jongen dat eerst mijn vriendje was. Ik schreeuw zijn naam en nog eens. Ik begin te snikken en vervolgens hartverscheurend te huilen. Ik zou nooit meer verliefd worden, dat beloof ik.
Reacties:
Mooiii