FanFic.nl

One Shots/Stand Alones en Schrijfwedstrijden

Schrijfwedstrijd Bodine, opdracht 4 ~x kwadraat~

Het is gewoonweg belachelijk.
Niets had me erop voor kunnen bereiden. Geen boek, geen aantekening: niets. Zelfs niet die ene jongen met dat rommelige goudkleurige haar en iets te harige wenkbrauwen die zo goed is in wiskunde. Die jongen die met twee vingers in z’n neus de toets binnen 20 minuten maakt en dan ook nog eens het hoogst mogelijke cijfer haalt. Die jongen die eigenlijk door de hele klas wordt veracht omdat hij toevallig goed is in het vak des duivels.
Oké, die misschien wel. Maar ik durfde hem niet te vragen.
Terwijl ik de derde som van opgave vier oploste stond Arthur op en gaf zijn toetsblaadje aan meneer White, onze wiskunde leraar. Hij nam het met een glimlach aan en gebaarde Arthur om weer te gaan zitten.
En nu ben ik bij opgave vijf, de laatste opgave, en zit ik vast. Ik staar naar de tekening die als hulpmiddel dient en de tandwieltjes in mijn hoofd staan stil.
Brenda koopt een fotolijst van 18 bij 13 cm. De oppervlakte van de rand van de lijst is 66cm2. Brenda wil de breedte van de rand berekenen. Neem voor breedte rand=x
Ik snap Brenda niet. Waarom pakt ze niet gewoon een liniaal en meet ze daarmee de rand op? Maar nee, ze wil het doen met een wiskundige formule. Ja Brenda, bedankt.
Ik bijt op mijn pen en werp een blik op de klok. Nog tien minuten. Ik zal dit nooit kunnen oplossen.
Oppervlakte lijst= 66 cm2
Oppervlakte fotolijst= 234 cm2
Oppervlakte hoeken= x·x=x2
4 hoeken, dus x2+x2+x2+x2=4x2
Oppervlakte lange zijde rand= 18·x=18x
2 zulke zijdes, dus 18x+18x=36x
Oppervlakte korte zijde rand= 13·x=13x
2 zulke zijdes, dus 13x+13x=26x
Dus
4x2+36x+26x=66
Dus 4x2+62x-66=0
Dan :4, maakt x2+15.5x+16.5x
Oh God, nee toch hé. Dat klopt niet.
Na nog zo’n 3 minuten van nagelbijten en ongeruste blikken op de klok te werpen wordt er een briefje op mijn tafel gegooid. Ik kijk naar meneer White. Hij had het niet opgemerkt.
Ik vouw het briefje langzaam open.



Ik kijk het klaslokaal rond. Bijna iedereen is nog bezig. Degenen die klaar zijn spelen met een mobiel. Iedereen zou het gedaan kunnen hebben.
Ik staar naar de oplossing, terwijl ik probeer te besluiten of ik het wel of niet ga gebruiken.
En zodra ik het weet, gaat de bel. Ik lever mijn toetsblaadjes in en loop terug naar mijn plaats om mijn tas in te pakken. Dan verlaat ik het lokaal om de rest van mijn boeken in mijn tas te doen en naar huis te gaan.
‘Momo- wacht.’
Ik draai me om, en kom oog in oog te staan met de beroemde Arthur Kirkland. Zijn jadekleurige ogen staren in de mijne(al moet hij wel wat bukken) en hij knikt.
‘Je hebt het niet gebruikt.’
‘Jij hebt het gegeven.’
‘Je zag eruit alsof je het kon gebruiken.’
Ik staar hem aan. Hij kijkt terug met een flauwe glimlach.
‘Dankjewel,’ zeg ik en hij grijnst.
Misschien kan hij me toch helpen met wiskunde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.