FanFic.nl

standalones

7.FlowerCrown (schrijfuitdaging februari) MUKE CLEMMINGS

Luke zette de paarse bloemenkrans op zijn blonde haren waarna hij zijn rugzak over zijn schouder slingerde. Hij liep de trap af de keuken in. Een appel meenemend. Hij pakte nog snel zijn sleutels waarna hij het huis uitliep de frisse ochtend in.
Luke dook dichter in zijn grijze trui zodra hij met zijn lippen zacht meezong op Backstreat Serena van All Time Low dat door zijn oortjes in zijn oren knalde.

Niet veel later kwamen de bekende schoolhekken al inzicht en Luke hield zijn blik op de grond gericht terwijl hij door de hekken, over het plein het schoolgebouw inliep. Vaag hoorde hij hoe mensen hem noemde.''Homo.'' '' Gek.'' ''Anders.'' ''Raar.'' Het deed hem pijn. De woorden deden hem pijn. Hij liet het niet merken. Luke was sterk. Hij deed net alsof het hem niks boeide. Maar vanbinnen, vanbinnen wou hij huilen, alles eruit gooien. Maar dat kon hij niet. Niet in het midden van de gang.
Na een wandeling van een minuut op twee naar zijn kluisje. Liet Luke een kleine zucht ontsnappen toen hij zag dat Calum en Ashton er niet stonden. Luke opende zijn kluisje en stopte zijn boeken erin.
Het kluisje werd dichtgesmeten en Luke maakte een klein sprongetje en zag de grijnzende gezichten van Ashton en Calum.
''Als we daar onze kleine homo niet hebben.'' Luke liet zijn ogen naar zijn handen dwalen terwijl hij zacht sprook. ''Wat moeten jullie?''
''Ow kijk nou Ashton onze kleine homo kan toch nog praten. Dat is nieuw.'' Luke voelde hoe de paarse bloemenkrans van zijn hoofd werd gerukt en niet lang daarna kwamen de eerste klappen al. Een trap in zijn maag liet hem naar beneden glijden via zijn kluisje. Wachtend op de andere trappen.
''Hey laat dat!'' Hoorde hij een stem zeggen. Een stem die hij ooit eerder had gehoord. Luke voelde nog een trap tegen zijn enkel waarna twee paar voeten wegrende. Een ander paar kwam dichterbij en Luke opende voorzichtig zijn ogen waarna hij in het mooiste paar groene ogen keek dat hij ooit had gezien.
''Gaat het?'' Luke keek langzaam op van de ogen en in het gezicht van een jongen met blauwe haren. De jongen waar Luke al jaren een crush op had sinds de eerste dag dat hij hem zag zitten in de kantine. Luke knikte moeizaam terwijl de jongen hem hielp opstaan en zijn bloemenkrans teruggaf.
''Michael.'' Antwoordde de jongen waarna Luke moeizaam tegen de kluisjes leunde.
''Luke.''
''Je shirt.'' Michael wees naar de grijze trui van Luke en Luke volgde de vinger van Michael en hapte naar adem. In zijn grijze trui ,die voorheen nieuw was, zat een rode bloedvlek. Luke hapte naar adem terwijl Michael hem meenam naar de toiletten waar hij Luke's trui omhoog trok. Luke schrok en sloeg Michael's handen weg. ''Ik doe niks. Ik wil alleen even kijken of ik je naar de verpleegster moet brengen. Als dat okay is.'' Luke knikte en ontspande iets. Michael trok voorzichtig Luke's trui weer wat omhoog en schrok toen hij de snee zag. ''Je moet hiermee naar het ziekenhuis Luke. Kom ik breng je wel.'' Luke knikte alleen maar. Michael tilde Luke op en droeg hem in bruidstijl de toiletten uit. Het schoolgebouw uit naar een zwarte auto waar Michael Luke voorzichtig in de bijrijdersstoel zette waarna Michael om de auto liep om zelf in de bestuurderskant te gaan zitten.


Na zo'n twee uur in het ziekenhuis te hebben gezeten om de wond schoon te maken, zette Michael Luke voorzichtig op de bank neer die in de woonkamer van het huis van Luke stond.
''Luke?'' Vroeg Michael toen hij Luke had neergezet en plek naast hem had genomen op de bank.
''Hmm.''
''Waarom slaan ze je in elkaar?'' Luke slikte moeizaam en Luke wist niet of hij het Michael wel moest vertellen.
''Je kan me vertrouwen.'' Luke haalde diep adem voordat hij zijn blik naar Michael wende.
''Ze slaan me in elkaar omdat ik anders ben. Omdat ik bloemenkransen draag. Omdat ik. Omdat ik homo ben.'' De tranen die Luke al zo lang had in proberen te houden liepen nu over zijn wangen. En Luke begon luid te snikken en met zijn schouders te schudden terwijl hij naar zijn handen keek.
Zijn hoofd werd opgetild en omgedraaid waarna hij in de groene ogen van Michael keek.
''Daar is toch niks mis mee.'' En voordat Luke het wist zaten Michaels lippen op die van hem. Voorzichtig sloot hij zijn ogen waarna hij zijn armen om de nek van Michael sloeg en Michael hem op zijn schoot trok.
''Daar is helemaal niks mis mee. Ik ben ook homo en het klinkt misschien gek aangezien ik je pas sinds vandaag echt ken Luke maar ik ben verliefd op je.'' Luke glimlachte verlegen waarna hij zijn lippen weer verbond met die van Michael.

Reacties: