FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Proloog

Er was eens… Daar begint een goed verhaaltje toch mee? Maar wat nu als je verhaaltje niet goed afloopt? Dan kan je daar vast ook niet mee beginnen. Daarom begin ik mijn verhaal zo:

Op een dag in Fairlyland was er een knappe koning genaamd Niall Horan. De heerser van Fairlyland. Geliefd bij elke schone vrouw in elk dorpje. Daar reed hij hoor, zijn paard galoppeerde op de maat van de muziek. Natuurlijk was dat een sprookjespaard, het paard had een grotere woordenschat dan jij hebt. Maar we moeten niet overdrijven want alleen paarden konden praten. Dat komt omdat Niall op zijn vierde verjaardag één diersoort mocht laten praten. Hij koos zijn lievelingsdier: een paard. Genoeg bullshit over paarden, ik haak af. De muziek werd langzaam zachter en zachter totdat er niets meer te horen was. “Is dit wel veilig?” Vroeg de nette stem van Nialls paard. Grapje, paarden konden helemaal niet praten. Niall had wel gewenst dat hij paarden kon laten praten maar welke sukkel gelooft er nu weer in wensen? Geef toe, is ooit één van je wensen uitgekomen? Laat me raden, je bent je wensen vergeten. Dus Niall reed in stilte door het donkere bos. Er bewogen takken. Vanuit de koning zijn ooghoeken kon hij zien dat een gestalte hem achterna zat. Ze was er. Zonder een keer om te kijken deed Niall alsof hij niks zag. Het gestalte stond plotseling voor hem. Op tijd remde het slimme paard af. “Wat brengt jou hier.” Langzaam deed Nadine haar enorme capuchon van haar hoofd. Het was zo’n capuchon net zoals Roodkapje had, met een cape weet je wel maar dan in het paars. “Mijn paard, zie je dat niet?” Antwoordde Niall waarna hij in de lach schoot. Nadine rolde haar ogen. “Waarom ben je hier? Kan je het niet meer aan, het overheersen van Fairlyland?”
“Nee, jij stuurde een postduif of ik naar je toe wilde komen. Dus ja…”
Nogmaals rolde Nadine haar ogen. Dat deed ze als iemand een beter antwoord dan haar had. “Ik wilde je graag uitnodigen voor een diner. Puur omdat we ruzie hebben en ik me bedacht heb. Hoe zou het leven eruit zien zonder ruzie? Ik denk veel beter.” Meende ze het? Niall accepteerde het aanbod. Samen gingen ze naar Nadine’s kasteel.

Eenmaal daar aangekomen stalde Niall zijn paard voor het kasteel. Zoals je ziet in sprookjesfilms hing er een donkere wolk net boven de hoogste punt van het kasteel. Alles in Nightmareland was duister. Zelfs de mensen die er leefde. Aangezien de mensen in Fairlyland allemaal het zonnetje in huis waren was het raar voor de koning. “Kom je nog?” Vroeg Nadine toen Niall diep stond na te denken over de mensheid. “Ja, natuurlijk.” Snel volgde hij haar naar binnen. Niet te geloven dat alles zo zwart was. De pilaren, de muren, de ramen, noem maar op. Er liep een dienstmeisje langs. Ze was erg aantrekkelijk maar liep met een snelle pas door. Jammer, dacht Niall. Ze liepen een enorme zaal in met een lange tafel. Er stonden wel twintig stoelen omheen. “Neem plaats aan het uiteinde.” Zei Nadine met een zachte stem. Niall knikte en nam plaats. Er verscheen een grijns op zijn zus haar gezicht. Ze knipte met haar vingers en binnen no-time stonden er drie borden voor Nialls neus. Een toetje, een bord met vlees en een bord met brood. Althans, dat dacht Niall. “Smakelijk.” Nadine nam de eerste hap. Ze leek wel op tien meter afstand te zitten. Niall bekeek zijn bord zorgvuldig. Toen begon hij te twijfelen. Alsof zijn zus ooit is spijt zou hebben van wat ze allemaal gedaan had. Alsof ze het ooit is echt wilde goedmaken met iemand. Zou niet uitmaken wie. Niall stond vliegensvlug op en rende naar de deur. Hij kon wel blond zijn, maar begreep wat er gaande was. Nadine wilde altijd al Nialls plaats innemen op de troon. Uit pure jaloezie en afgunst. “Waar ga je heen, broertje?” Voordat Niall de eetzaal kon verlaten klapten de deuren dicht. Hij was opgesloten door zijn eigen zus. Wat een nachtmerrie. Of niet soms? “Je bent te jong om koning te zijn van Fairlyland. Ik zal moeten overheersen. En daar ga ik nu voor zorgen.” Nadine hief haar hand op. Handpalm naar Niall toe gericht. “Alexis ransex branlia kira!” Er verscheen een straal uit de hand. De straal doorboorde Nialls hart. Direct zakte hij naar de grond.

Wat moe opende Niall zijn ogen. Hij kon zijn ogen niet geloven en wilde ze weer dichtdoen. Voorzichtig stond hij op. Verwond was hij niet. Om de locatie nog eens goed te bekijken draaide hij zich om. De dood bleek opeens veel dichterbij te zijn dan dat hij dacht. Hij stond oog in oog met de Blue Dragon…

Nadine

Mwhihihi ik kon niet wachten om de proloog erop te zetten. Maandag krijgen jullie dus gewoon hoofdstuk 1. Hopelijk vinden jullie de proloog leuk en kunnen jullie niet wachten tot hoofdstuk 1 erop staat.
Let’s start Once Upon A Time

Reacties: