FanFic.nl

Wedstrijden

Help

Voor Lisa
.................

Luide knallen klinken. Soldaat Kaulitz, een jonge man, kijkt om zich heen, maar er is enkel laag gras en dor landschap te bekennen. Niets waar hij zich achter kan verschuilen.
De vijand komt al snel dichterbij. De knallen worden nog luider. Naast hem ziet hij steeds meer soldaten neervallen. De meerderheid kent hij. In korte tijd hebben ze veel gedeeld samen. Sommigen durft hij zelfs vrienden te noemen. Hij wil naar ze toe rennen, maar hij weet dat ze ten dode zijn opgeschreven. Ze zouden het niet willen. Hij maakt nog een kans, die moet hij niet opgeven.
Hij draait zich weer om en rent verder. Opeens ziet hij een tafel. Hij denkt niet te lang na over wat een tafel daar doet, maar duikt eronder. Net op tijd. De volgende knal klinkt vlak naast hem. Hij voelt niet eens de warmte... Zou hij zo vol adrenaline zitten?
Voorzichtig kijkt hij achter zich. Het veld ligt inmiddels vol met soldaten. De meesten liggen stil, maar sommigen ziet hij nog bewegen en hoort hij kermen. Tranen schieten in zijn ogen. Het spijt me...
Hij kijkt voor hem. Het landschap blijft uitgestrekt. Hij zou een makkelijk doelwit zijn. Aan de andere kant, hij kan hier ook niet blijven. Hij hoort ze nog steeds dichterbij komen.
Uiteindelijk besluit hij het er toch op te wagen en trekt hij een sprint. De knallen beginnen opnieuw. Even sluit hij zijn ogen terwijl hij een schietgebedje doet. Dan staat hij stil. En hoge muur blokkeert zijn pad. Hij duwt er tegenaan, maar natuurlijk helpt het niets. Zijn blik volgt de muur. Er moet toch een manier zijn om er langs te kunnen?
Links zit geen deur of gat. Er zit zelfs geen losse steen die hij omver zou kunnen duwen. Rechts lijkt de muur ook oneindig ver door te gaan. Hij kijkt achter zich. De zwarte vlekken komen steeds dichter en dichter bij. Hij drukt zich tegen de muur en laat zich langzaam omlaag zakken. Tranen die hij al die tijd heeft geprobeerd in te houden, rollen over zijn wangen.
Misschien verdient hij dit. Misschien is dit zijn straf voor het verlaten van zijn teamgenoten.

Een zachte lik voelt hij over zijn wang. Hij kijkt geschrokken op. Het voelt alsof hij valt en de hele gebeurtenis steeds verder van hem af glijdt. Hij probeert het bij zich te houden. Hij moet zich toch verdedigen? Maar het heeft geen zin. Hoe harder hij het probeert, hoe verder alles wegzakt.
Hij kijkt naast zich en ziet zijn trouwe hond kwispelend naast hem zitten. Hij krijgt opnieuw een lik. Verbaasd kijkt hij om zich heen. Hij beseft zich langzaam dat hij in zijn eigen huis is. De stoelen die aan de tafel stonden, liggen omver. Voor de rest is er gelukkig niet veel verschoven.
Haperend ademt hij in en uit. Hij veegt met zijn mouw wat tranen weg, maar als hij de blik van zijn hond ziet, begint hij opnieuw te huilen. Hij begraaft zijn gezicht in de vacht van zijn trouwe vriend. Ik moet echt hulp zoeken.

Reacties: