FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Hoofdstuk 14

Killian Jones

“Missie volbracht, Hook?” Nadine staat weer achter me. “Ik heb ze het doolhof ingebracht, verdien ik nu geen bedankje?” Mijn vinger glijdt naar mijn lippen. In plaats van een hartverwarmende zoen krijg ik een harde klap tegen mijn wang. “Ja, dankjewel.” Mompel ik. Nadine kijkt me woedend aan. “Ik zei dat ze moesten sterven. Asshole!”
“Ze zullen wel sterven.”
“Ja, door mij. Ik heb jou niet meer nodig Hook. Ze hadden dood kunnen zijn, de hoeveelste keer is zoiets al niet gebeurd met jou? Vergeet je missies maar, ik wil je hier nooit meer zien. Vertrek Killian.” Ik frons een wenkbrauw. Hoe kan ze dat nu weer maken? “Babe, het was toch maar een foutje. Ik beloof dat ze zullen sterven.”

Skylinn Chesterfield

“Ik ben zo slecht in doolhoven, dus ik ga er niet in. Dat je het maar weet.” Zeur ik waardoor Zayn een zucht slaakt. “Sorry hoor,” mompel ik er onverstaanbaar achteraan. “Wat nu als we opsplitsen? De helft van ons gaat het doolhof in en komt heel terug met de perpunades, en de andere helft gaat een stukje faunenvacht scoren. Wat dachten jullie daarvan?” Lindy ook altijd met haar goede ideeën. “Okay, wie gaat het doolhof in. Sluit je ogen en steek je hand omhoog.” Zeg ik. Ik sluit mijn ogen en steek mijn hand niet omhoog. “Open je ogen maar,” iedereen opent de ogen. Lindy en Chantal gaan dus samen het doolhof in. “Ik hoopte dat Zayn meeging. Maar ja, als we klaar zijn komen we weer hierheen.” Zucht Chantal. Vervolgens loopt ze als eerst het doolhof in, gevolgd door Lindy. “Gelukkig weet ik waar de faunen te vinden zijn.” Ik heb geen flauw idee waarom Zayn zo grijnst. Ik sla hem tegen zijn arm aan. “Stop daarmee, je maakt me bang.” Pratend loop ik naar het paard waar ik opstap. Correctie, mijn paard. Ziall. “Follow me honey.”

Onderweg begin ik me wat af te vragen. “Zayn?” Vraag ik. “Ja?”
“Kapitein Hook, hè. Hoezo is hij de enigste die hier nog is?”
“Wat bedoel je?”
“Nou, Tinkerbel en Peter Pan heb ik nog niet gezien. En Hook zei iets over dat ik op een of andere Sneeuw lijk, is dat soms Sneeuwwitje?”
Zayn begint spontaan erg te hoesten. Zo’n neppe hoest heb ik eigenlijk nog nooit gezien. Hij kan wel een tovenaar zijn maar acteren is niet zijn sterkste punt zo te zien. Na de hoest doet hij alsof het gesprek van net niet heeft plaatsgevonden. “Zayn?”
“Wat?”
Ik zucht diep. “Als je zo doet weet ik zeker dat er iets aan de hand is. En ik wil het weten anders ga ik gewoon lekker naar huis.” Zayn lacht minachtend. “En hoe wil jij terug naar je wereldje komen? Nadat je Nadine hebt verslagen is dat pas mogelijk.”
“Ik vind wel een oplossing. Maar vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is, Zayn.”
“Aha! We zijn er!” En daar gaat hij weer, doen alsof er geen gesprek is geweest. Hoofdschuddend bekijk de plek waar we zijn gearriveerd. Dit is niet zoals ik het had verwacht. Deze plek is serieus nog enger dan het Ogersbos. “Ik dacht dat faunen op zo’n prachtige plek leefden?” Mompel ik. Zayn schudt zijn hoofd. “Dat was eerst wel…” Aangezien ik geen zin om er op te reageren heb loop ik maar naar de eerste de beste faun die ligt te slapen. Ik kniel erlangs neer en haal een mes tevoorschijn. Voorzichtig snijd ik een stukje vacht eraf. “Yes.” Zeg ik zachtjes. Opeens klinken er schelle gillen vanuit alle hoeken. “Sky, rennen!” Roept Zayn. Tussen de afstand van mij en Zayn gaat langzaam een hek naar beneden. Snel sta ik op en duw de haren in een zakje van mijn jurk. Ik begin te rennen en zie dat het hek opeens scherpe punten aan de onderkant krijgt. Wanneer ik bij het hek ben schuif ik er onderdoor en merk dat ik blijf hangen. Voor de helft lig ik aan de kant van Zayn en de andere kant op het terrein van de faunen. De vlijmscherpe punten steken door mijn buik heen…

“Sky?”
“Skylinn?”
“Alsjeblieft, Skylinn…”
Drie bekende stemmen. Ik open mijn ogen en zie Chantal, Zayn en Lindy’s hoofden. Het voelt alsof ik heb geslapen. Er vliegen beelden voorbij mijn ogen van wat ik heb meegemaakt. Opeens herinner ik me dat de punten door mijn buik heen staken. Ik schrik en kijk naar mijn bedekte buik. Tot mijn grote verbazing valt er niets vreemds aan te zien. Ik kijk Zayn aan. Hij grinnikt schaapachtig. “Ben ik in de hemel?” Vraag ik met grote ogen. Lindy lacht en schud haar hoofd. Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond. “Oké, we doen alsof er niets gebeurd is, laten we verdergaan. Hebben jullie alles?”
Met opgetrokken wenkbrauwen kijken ze me aan. “Alright. We hebben alles, dat betekend dat we op naar Liam kunnen gaan.” Zegt Zayn. Hij helpt me overeind en lopen naar zijn paard. Ik weet niet waarom maar Zayn tovert mijn paard weg. “Hey, waarom doe je dat?” Boos zet ik mijn handen in mijn zij. “Omdat je bij mij achterop komt prinsesje. Na de spreuk om je buik heel te laten moet je even niet paardrijden. Morgen pas weer.”
“Dus vandaag mag ik niks meer doen, behalve lopen?”
“Lopen met steun aan mij.”
Ik zucht diep. Dit gaat nog een saaie dag worden… “Bedankt voor je hulp, Lindy.” Zayn zwaait naar Lindy die vertrekt naar haar eigen kasteel. Chantal, Zayn en ik keren terug naar Liams kasteel.

“Ha, dames en heer!” Roept Liam enthousiast wanneer we hem zien. Dit keer is hij niet halfnaakt maar draagt een echt koningspak. Met zo’n cape weet je wel. “We hebben alle ingrediënten. Kan je de mirabel voor ons maken?” Vraagt Zayn. “Natuurlijk, blijven jullie hier slapen dan? Ik heb genoeg kamers.” Glimacht Liam naar ons. Uhm… Na de keer dat ik hier was, twijfel ik over dit voorstelletje. “We blijven hier slapen. Maar we moeten een plan maken, ik roep de Vijf Direction hierheen en ook een paar mensen die voor kledingstukken en wapens kunnen zorgen. Oké?” Stelt Zayn voor. “Ja, is goed. Ik laat de tafel dekken, dan kunnen we gezellig met z’n alle eten.” Liams blik valt op mij. “Uh… Wat dacht jij van een gloednieuwe jurk? Als je rechtdoor loopt kom je uiteindelijk aan het einde van de gang zit een kamertje, daar kan je je jurk uitkiezen. Succes en veel plezier.” Ik knik en loop naar het einde van de gang die wel niet lijkt de eindigen. Ik wed dat ik al zo’n vijf minuten loop.
Uiteindelijk kom ik uit bij een kamertje die heel klein lijkt, maar wanneer ik binnenstap is het enorm. Overal in alle hoeken bevinden zich jurken. Aan een tafeltje maakt een vrouw een jurk. Wanneer ze mij ziet begint ze te glimlachen. Ze is nog jong, ongeveer net zo oud als ik ben. “Hey.” Zegt ze lief. Ik glimlach naar haar. “Kom je een jurk uitkiezen?”
“Ja, wat zou leuk bij me staan.”
Het meisje bekijkt mijn lichaam. Vervolgens staat ze op en loopt naar een jurk. Ze haalt een prachtige witte jurk tevoorschijn. “Pas maar, ik heb gehoord dat je dadelijk gaat praten met de Vijf Direction.”
“Huh, hoe weet jij dat?”
Het meisje lacht zoet. “Ik en Liam hebben heus wel contact, hij heeft me verteld dat jij zou komen voor een jurk.”
“Ik dacht al…” Het meisje overhandigt me de jurk. Zonder enige schaamte schiet ik uit mijn oude jurk en trek de witte jurk aan. “Het staat je goed. Perfect. Maar ga even douchen, ik zal aan een ander dienstmeisje vragen of ze je even naar de badkamer zal leiden.”

Reacties: