FanFic.nl

schrijfwedstrijden

nieuwe liefdes

‘Hey Candace.’
‘Hey Stacey, raad eens wat ik vandaag gedaan heb!’
‘Eh, geen idee.’
‘Ik heb het uitgemaakt met Jeremy!’
‘Wat? Maar het ging toch zo goed tussen jullie?’
‘Nou, ik ging vanmiddag met hem picknicken en toen ik hem vroeg wat hij nou eigenlijk het leukst aan me vond, zei hij alles. Hij zei alles, Stacey. Hij wil niet eens nadenken over wat hij nou leuk aan me vind! Hij kiest gewoon voor het eerste het beste cliché antwoord. Wat een sukkel! Na de picknick heb ik het uitgemaakt en ben ik weggelopen.’
‘Oh, Candace, wat heb je nu toch weer gedaan… Hij zei niet alles omdat hij er niet over na wilde denken, hij zei alles omdat hij alles aan je leuk vind. Meid, je hebt net één van de leukste jongens op deze aardbol weggegooid.’
‘Oh mijn God, je hebt gelijk! Wat heb ik gedaan?’ Candace barstte in huilen uit. ‘Oh, Stacey, wat heb ik toch gedaan. Ik heb zoveel spijt dat ik het heb uitgemaakt! Hij was altijd zo lief voor me en nu is hij weg. Stacey, zeg me alsjeblieft wat ik moet doen.’
‘Je kunt hem bellen en zeggen dat je spijt hebt, maar ik weet niet of hij het je gaat vergeven.’
Candace snikte nog een keer en bedankte Stacey, daarna drukte ze op het rode hoorntje
Met een bedroefde blik staarde Candace naar haar bureau. Ze was Jeremy kwijt en het was haar eigen domme schuld. Candace legde haar hoofd in haar handen en begon te snikken.
Candaces snikken werd onderbroken door de stem van haar vader. ‘Candace, kom je? We gaan eten. Pizza.’
Grijnzend bewoog ze haar hoofd omhoog. Pizza! Candace was Jeremy op slag vergeten en het enige waar ze nog aan kon denken was de pizza, die ze zo in haar mond zou gaan stoppen. Enthousiast huppelde ze de trap af en hongerig schoof ze aan tafel. Direct eigende ze zich de doos met een pizza met salami toe en hapte er smullend een stuk vanaf.
Na het eten was Candace weer naar haar kamer gegaan. Ze zat op haar bed en staarde naar haar telefoon. Jeremy’s nummer stond op haar scherm en ze hoefde alleen maar op bellen te drukken. Het enige probleem was, dat Candace niet wist wat ze moest zeggen. Hoe moest ze dit aanpakken? Zou ze beginnen met zeggen dat ze hem terug wil of zou ze beginnen met uitleggen waarom ze het uitmaakte? Tijdens het twijfelen drukte Candace per ongeluk met haar duim op haar telefoon. ‘O, nee.’
De telefoon ging vier keer over en werd toen opgenomen. ‘Candace, wat wil je van me? Volgens mij heb je alles wat je wilde zeggen vanmiddag al gezegd,’ zei Jeremy boos.
‘Jeremy, het spijt me zo. Ik wil het helemaal niet uitmaken, ik maakte een stomme fout. Ik wilde je testen door te vragen wat je nou het leukste aan me vond en toen je zei dat je alles leuk aan me vond, dacht ik dat je niet na wilde denken over wat je leuk aan me vond en gewoon de eerste de beste cliché noemde. Vergeef me, alsjeblieft, ik wil het helemaal niet uitmaken.’
‘Ik kan niet geloven dat je het nodig vond om me te testen.’ Daarna hing Jeremy de telefoon op.
Candace zuchtte. Ik heb het verpest, dacht ze bedroefd.
De volgende ochtend zat Candace chagrijnig aan de ontbijttafel. Er hing een donderwolk boven haar hoofd en iedereen die het waagde om tegen haar te praten, snauwde ze af.
Tot overmaat van ramp viel ze tijdens de weg naar school ook nog eens van haar fiets af doordat er iemand tegen haar opbotste. Candace stond op en woedend schreeuwde ze: ‘Kun je niet uitkijken, Idioot! Ik had wel dood kunnen zijn!’
‘Het spijt me heel erg, kan ik iets doen om het goed te maken? Je mee uit nemen, bijvoorbeeld,’
Candace keek in de blauwe ogen van de jongen die tegen haar opbotste en was spontaan vergeten waarom ze ook alweer boos was. ‘Ja, graag,’ giechelde ze.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.