FanFic.nl

Iluna Lavender en het geheim van de maan

9- De middernachtclub

Hoofdstuk 9 De middernachtclub

Het groepje deinsde in elkaar toen de voetstappen de hoek om kwamen. Iluna kneep haar ogen dicht van spanning. ‘Het is te laat’ dacht ze. ’Nu is het voorbij.’ Maar de reactie van Indie verbaasde haar.
“Wat doen jullie hier?”

Zelfs Indie zou zo niet durven te spreken tegen leraren. Iluna opende haar ogen en zag twee jongens uit het eerstejaars van Huffelpuf. De kleinste had een getinte huid en donker haar, de ander was erg lang en had kort donkerblond haar. “Dat kunnen wij ook wel vragen” Zei de lange jongen. “Maar ik denk dat we allemaal hier zijn vanwege het briefje van Rifka. Kenny Kortnek is de naam, trouwens.” En hij gaf Indie een hand. De kleine jongen gaf ook een hand. “Massoed kruller, Jij bent Indie, toch? De beruchte onruststoker van ons jaar?” “Indie Ijsden.” Gaf ze ten antwoord, terwijl ze de handen schudde. Vervolgens richtte Kenny zijn blik op Len. “Was jij niet die jongen die vanmorgen op zijn gezicht viel.” “Dat was Indie’s schuld” Zei Len boos. “Dat is Len” Voegde Indie er nonchalant aan toe. “En dat daar zijn Iluna en Sander.” Kenny knikte. “Weten jullie waarom we hier moeten zijn?” Ze schudde hun hoofd. “Zijn jullie de enige huffelpuffers die zijn gekomen?” Indie grijnsde. “Nou eh… we hebben het niet aan iedereen gevraagd, maar de meeste hadden er niet zo zin in.” Plotseling besefte Iluna dat ze dit helemaal was vergeten te vertellen aan Tessa. Had zij ook willen komen? “Hebben jullie het gevraagd aan Tessa?”

“Tessa Roodstruik?” Zei Kenny fronsend. Iluna knikte. “Nee, maar we dachten niet dat dat wat voor haar zou zijn. Ze is zo…” Wat Tessa volgens Kenny was, kwamen ze niet te weten, want op dat moment klonken er op nieuw voetstappen. Dit keer klonken er veel meer en ze worden luider. Ook klonk er iets van gefluister bij. Direct vielen ze alle zes stil. Iluna hield haar adem in.
Om de hoek kwamen dit keer een grote groep griffoendors gewandeld. Iluna herkende er een paar. Natasha van der Meer, een roodharig meisje met een bril, die altijd met een overdreven accent praat en Thijs Haas een jongen met een rond gezicht en een klein vlechtje van achteren. Verder komen de meeste gezichten haar wel bekent voor van de sorteerseremonie, maar de namen was ze vergeten. “Wauwie, het is een hele club hier” Zegt Natasha vrij hard als ze het groepje ziet staan. “Waar is onze ‘grote vriendin’?” “Als je Rifka bedoelt, die heeft niemand gezien.” Zegt Sander snel, “wat doen jullie eigenlijk hier. Ik dacht dat grifoendor een hekel had aan zwaderich.” “Ik dacht dat iedereen een hekel had aan zwaderich.” Zei een wat grotere jongen. Er klonk instemmend gemompel. “Maar wij laten ons daardoor niet afschrikken. Wat doen jullie trouwens hier. Ravenklauwtjes houden zich toch altijd zo netjes aan de regels. “Dan ken je Indie nog niet” Grapte Sander. Iluna en Len gniffelde. “Heel mooi allemaal, maar waar is Rifka? Het was allemaal haar idee.” Deze chagrijnige stem kwam van een van de grifoendors, maar Iluna kende haar niet. Iedereen leek een beetje bezorgd. “Ze zal ons toch niet voor niets hebben laten opdraven?” Kenny klonk bezorgd. “Misschien is het wel een val” Zei Massoed overdreven om zich heen kijkend, alsof er ieder moment een groep ninja’s zou verschijnen. “Nou, wij waren van plan om te wachten tot twaalf uur en als ze er dan niet is weg te gaan.” Zei Indie totaal op haar gemak. Ze leek zich niet veel zorgen te maken om een eventuele straf, die ze zeker zouden krijgen als ze betrapt zouden worden. “Als dat kind niet komt opdagen, dan leer ik haar morgen wel een lesje.”

“Dat zal niet nodig zijn” Zei een hooghartige stem. Rifka kwam de hoek om gelopen. Ze had een groepje zwaderaars bij zich, waaronder haar neef, Leron. “Beste luidjes, ik zou dolgraag hier op de gang blijven kletsen, maar zullen we maar naar binnen gaan.” “Waar naar binnen?” Vroeg Sander geïrriteerd. Iluna gaf hem gelijk, er waren geen deuren of lokalen in deze gang.
Rifka zuchte overdreven “Zo kleindenkend…” En ze liep naar het schilderij toe en tikte met haar toverstaf een aantal keer op de deur van het geschilderde huisje. Eerst leek er niets te gebeuren, toen werd de deur groter. Heel snel, binnen een paar tellen was de deur groot genoeg dat je er door een zou kunnen. De deur ging open en er bleek een doorgang er achter te zitten, die zo te zien leidde naar een ruimte achter het schilderij. Rifka stapte naar binnen. “En onthoudt 5 keer tikken, drie keer snel, twee keer langzaam. Schietop luidjes.”

Achter het gordijn was een kamer, zonder ramen. Veel meer viel er niet over te zeggen. Stenen muren en een stenen vloer. Er stonden geen stoelen, tafels of banken. Het enige wat opgenoemd kon worden was dat alles beklad was met inkt. De vloer, de muren, alleen de deur waardoor ze naar binnen kwamen niet. Er stonden letters en tekeningen overal en alles leek weer doorkruist te zijn. Op de vloer was een grote cirkel getekent.
De hele groep was Rifka snel gevolgd, omdat geen van hen betrapt wou worden op de gang. Op het moment dat de laatste de kamer binnen was gegaan sloeg de deur geluidloos dicht. Nu ze in de kamer waren aarzelde de meeste toch even. “Ga zitten:” Beval Rifka. Iluna keek even niet begrijpend naar Rifka, die liep echter naar de cirkel en gingen in kleermakerszit zitten. Toen de andere dat zagen volgde ze Rifka’s voorbeeld. Rifka haalde kaarsen uit haar gewaad en stak ze met haar toverstaf aan. Sommige eerstejaars leken onder de indruk. Iluna ook, maar ze zag dat Sander en Indie helemaal niet verrast leken en ging er dus vanuit dat dit soort magie zo veel gebruikt werd in tovernaarsgezinnen dat het niets nieuws was.

“Nou luidjes” Zei Rifka toen iedereen zat. “Welkom bij de middernachtclub.” Ze keek de groep rond, zeer geamuseerd. “Ik heb de eer gekregen van mijn oudoom Sedigar Ravenwoud om de traditie van de middernachtclub voort te zetten. Hij was het laatste lid van het genootschap voor het door het schoolhoofd Armando Wafelaar werd verboden. Mijn oudoom was de laatste leider van de club voor het verboden werd en had dus de taak om een nieuwe leider aan de wijzen, maar helaas werd de middernachtclub dus verboden. Toch heeft hij mij, zijn favoriete nichtje, aangewezen om de Middernachttraditie voort te zetten.” Iluna merkte op dat Leron niet al te vrolijk leek.

“Maar natuurlijk, kan je niet zomaar lid worden van de middernachtclub.” Rifka keek de groep een paar seconden verwachtingen vol aan. “Daarom onderwerp ik jullie aan een test, zoals mijn oudoom mij geboden heeft te doen. Het eerste deel van de test hebben jullie allemaal gehaald, dat was namelijk hier komen opdagen. Het tweede deel van de test is een opdracht.” Nu glimlachte Rifka bijna vals. “Ieder die slaagt, is een door mij erkent lid van de middernachtclub.” “En waarom zouden we dat willen?” Onderbrak Sander haar.

Rifka richtte haar blik op Sander, ze was duidelijk geïrriteerd dat hij haar onderbrak. “Goddel was het?” “Giddel” Verbeterde Sander haar. “Sander Giddel.” “best.” zei Rifka, “Het is voor ons een kans om de geheime van zweinstein te ontrafelen. Iedereen weet van de geheime kamer van Zwaderich, ,maar er schijnen ook andere ruimtes hier te zijn. Een kamer die er soms wel is en soms niet, gangen die delen van het kasteel met elkaar verbinden en nooit zijn ontdekt. Plaatsen waar schatten worden bewaard en nog veel meer. Willen we niet weten wat de professoren doen als wij slapen en welke legendarische heksen en tovenaars hier nog meer hebben rondgewandeld. Het is tijd om de geheimen van zweinstein te ontrafelen.” Rifka leek er te vrede met haar toespraak.

“wat is de opdracht?” Vroeg een grifoendor. “De opdracht” zei Rifka “is als volgt. Ieder van jullie moet een bewijs leveren dat jullie moedig, slim, aanhoudend en bovenal sluw genoeg zijn om lid te zijn.” Het viel Iluna op dat de vier eigenschappen die Rifka opnoemde elk een afdeling vertegenwoordigde. Alsof Rifka Iluna’s gedachten kon lezen, vervolgde ze: “Ja, ik weet zeker dat elk van jullie een van deze vier eigenschappen bezit, maar ik moest zeggen: een echte lid van de middernachtclub bezit ze allemaal. Niet mijn idee, maar dat van mijn oom. Als het aan mij had gelegen dat had ik ook alleen zwaderaars uitgenodigd. Maar ik moest het hem beloven.” Rifka schudde geërgerd haar hoofd en op de gezichten van de zwaderaars verscheen een brede grijns. Alleen Leron keek verontwaardigt naar zijn nicht, maar Rifka zag dat niet en ging verder: “Nou luidjes, goed luisteren het bewijs wat jullie brengen moet een voorwerp zijn dat bewijst dat je moedig, aanhoudend, slim of sluw bent geweest om het te pakken te krijgen. Kan van alles zijn. Jullie hebben de tijd tot de komende donderdagnacht. Middernacht natuurlijk. Als je niets hebt hoef je ook niet te komen opdagen. Dat was het Luidjes… Ik zie wel wie slaagt.” Hierop blies Rifka de kaarsen uit. Met de portretdeur dicht was de kamer compleet duister. En het duurde een moment voor Indie “Lumos” fluisterde en de kamer opnieuw verlichtte. Rifka was weg. De zwaderaars stonden geërgerd op en een voor een verliet iedereen de kleine ruimte. Er werd een beetje mopperend gefluisterd. “Was dat het nou?” Hoorde Iluna, Kenny fluisteren tegen Massoed. Ook Indie leek een beetje teleurgesteld te zijn en Len zei geen woord op de hele terug reis, terwijl de andere discussieerde over was ze zo juist hadden beleeft. Uiteindelijk kwamen ze wonder boven wonder, aan bij de deurklopper zonder een leraar of spook tegen te zijn gekomen. Hopend dat het geen moeilijke vraag was klopte Iluna. Hoewel het geen makkelijke vraag was, was hun geluk schijnbaar nog niet voorbij. “Wat zegt de echte wijze?” Gaapte de deurklopper. Waarop Indie geërgerd riep: “Hoe moet ik dat weten.” Bizar genoeg was dat het antwoord op de vraag. “Goed geredeneerd” Gaapte de deurklopper. “Een echte wijze wil weten hoe hij iets kan weten.”

Licht verbijsterd door de hoeveelheid geluk die ze hadden gehad vannacht, zeiden Iluna en Indie welterusten tegen de jongen en beklommen toen snel de trap richting hun eigen slaapzaal. Paula, Linda en Cloë – de andere ravenklauwmeisjes- waren diep in slaap en Indie en Iluna trokken zonder iets te zeggen hun pyjama’s aan en klommen in bed. Binnen enkele secondes was Iluna vertrokken. Ze had een vreemde droom. Ze was in de gangen van zweinstein en alles was donker. Ze moest iets vinden ,maar wist niet wat. Tegelijkertijd werd ze achtervolgd , maar ze weet niet door wie. Ze begon te rennen en ze was er zeker van dat de achtervolger dichter bij kwam, maar elke gang die ze in sloeg was doodlopend. Ze probeerde de trap richting de ravenklauwtoren op te rennen, maar halverwege verdwenen de trede en viel ze in de duisternis. Zwetend werd ze wakker. Een tijdje bleef ze luisteren naar de geluidjes die Indie in haar slaap maakte en uitendelijk draaide ze zich om en viel weer in slaap.

De volgende ochtend was het viertal er van overtuigt dat de middernachtclub een geweldig avontuur was en probeerde ze te bedenken wat voor iets als bewijs zou kunnen gelden dat ze dapper, aanhoudend, slim en sluwe waren. “Nou, slim zijn we zeker, dat hoeven we niet te bewijzen. We zitten toch niet voor niets in Ravenklauw.’ Zei Indie. Len knikte instemmend, maar Sander leek te diep in gedachte. Iluna dacht na en alles wat haar te binnen schoot waren Nederlandse spreekwoorden en gezegdes. Sluw als een vos. Wie niet sterk is moet slim zijn. De aanhouder wint. Moedig als een leeuw. Bianca was daar altijd dol op. ‘Alle eigenschappen staan voor een afdeling’ zei Sander bedachtzaam. ‘Sluw is zwadderig, Slim is Ravenklauw, Moedig is griffoendor en aanhoudend moet huffelpuf zijn.’ ‘Dat weten we, waar wil je heen.’ ‘Als we nou iets meebrengen wat alle drie de afdelingen vertegenwoordigd.’ Op dat moment liep Paula in hun richting. Meestal ging ze bij hun zitten, maar dit keer negeerde ze hen en ging bij Linda en Cloë zitten een stuk verderop. Iluna voelde zich schuldig, ze haatte het om ruzie te hebben. Op school vroeger waren er regelmatig grote conflicten met Stella Deurenberg en Kimberley Bakker, die iedereen Roze-Fiets-Kimberley noemde. Hoewel Iluna vaak betrokken was bij die conflicten had ze er altijd een hekel aangehad. Het gaf haar een naar gevoel als mensen tegen elkaar schreeuwde of elkaar negeerde.
De dag trok traag voorbij, ondanks dat de vrijdag altijd een halve dag was. En hoeveel Iluna, Indie ,Len en Sander nadachten, aan het eind van de dacht wisten ze niet wat ze als bewijs zou kunnen dienen. Uiteindelijk begon Iluna met het verslag over magische kernlanden voor wereldkunde en liet het voor wat het was. Een voordeel aan dit alles was, dat Iluna de hele dag niet meer aan de vreemde gebeurtenis van de eerste vliegles had gedacht. Iets wat ze wel had gedaan sinds dat het gebeurd was.

Reacties: