FanFic.nl

Five Hundred Hallows & Horcruxes

O1 Zonder Hem

Hij had altijd alles met zijn tweeën gedaan. Samen wakker worden, samen eten, samen naar school – samen grappen uithalen. Nooit had hij zich zonder zijn wederhelft, de persoon die hem het meest dierbaar was, vertoont. Nooit.
En nu kon het niet anders.
Met een brok in zijn keel stapte hij de Lekkende Ketel binnen. De jongen werd meteen begroet door gezellige muziek en een aangename warmte. Hij ging aan de bar zitten naast een bejaarde man, kwam net niet met zijn voeten op de grond en bestelde een Boterbier. De vrouw achter de bar had hem vreemd aangekeken over haar ronde brilletje, maar zei verder niets.
Zelfs hier was het vreemd om zonder hem te zijn.
In stilte had de jongen zijn drankje opgedronken, terwijl hij wat in de Ochtendprofeet las. Omdat het zomer was, was het hier minder druk dan gebruikelijk. Normaalgesproken liepen hier de hele dag leerlingen rond die ofwel naar de Wegisweg gingen ofwel hier logeerden, voor de grote dag op één september aanbrak.
Maar nu niet. Er waren geen leerlingen, er was geen school.
En er was geen Fred.
‘Hé, kom je hier vaker?’
Enigszins verrast draaide George zich om op zijn kruk, keek recht in de ogen van een meisje.
‘Ja, eigenlijk wel,’ antwoordde hij, een glimlach op zijn gezicht toverend. ‘Maar jou heb ik hier nog nooit gezien, klopt dat?’
Fred zou haar een spetter genoemd hebben.
‘Dat klopt, ik ben hier pas aangekomen vanuit Frankrijk. Mag ik komen zitten?’
George knikte en draaide zich weer om naar de bar, terwijl het meisje op de kruk naast hem plaatsnam. In zijn ooghoeken zag hij de bejaarde man naar haar kijken, maar al gauw draaide deze zijn hoofd terug naar de krant.
‘Wil je misschien wat drinken?’
Het meisje knikte dankbaar. ‘Graag.’
Hij bestelde twee Boterbier, betaalde meteen.
‘Woon je hier in de buurt?’ vroeg hij toen, terwijl hij een glas voor haar neerzette.
‘Heel dichtbij,’ giechelde ze. ‘Ik ga hier tijdelijk wonen. Of, nou ja, logeren.’
‘Echt? Waarom hier?’
Fred zou een grappige opmerking hebben gemaakt.
‘We zijn net verhuisd, en mijn ouders zijn nog druk bezig alle spullen te verplaatsten. Het waren er nogal, eh, veel.’ Ze zuchtte, waarna ze hem ietwat beschaamd aankeek. ‘We woonden altijd boven een galerie en mijn moeder wilde alle schilderijen mee verhuizen naar hier,’ legde ze uit. ‘Nu moet ik dus tijdelijk in de Lekkende Ketel vertoeven.’
George keek haar met grote ogen aan, trok verbaasd een wenkbrauw op.
‘Dus je ouders dumpen je hier en dan moet je het maar uitzoeken?’
Ze begon te lachen. ‘Nee, nee. Ik wilde het zelf.’
‘Waarom zou je in dit, eh, dit pittoreske optrek willen wonen?’
Ze haalde haar schouders op, dronk haar glas leeg en liet zich weer van de kruk glijden. Enigszins verbaasd keek George haar aan.
‘Gewoon, simpel. Dit is vlakbij de Wegisweg en ik heb veel verhalen gehoord over een te gekke fopwinkel daar. Een paar vriendinnen van me zeiden dat de eigenaren zelfs erg aantrekkelijk zijn.’
Eigenaar.
‘Misschien moet ik er maar eens gaan kijken. Ik zie je vast nog wel!’ Ze giechelde opnieuw en liep toen weg, George in verbazing achterlatend, glimlachend.
Fred zou trots zijn geweest.

Reacties: