FanFic.nl

Vlinders en kuiltjes

Nerveuze uitnodigingen

Louis had geen tijd te verliezen, daar was geen twijfel over mogelijk. Niet dat hij verwachtte dat Zayn binnen een week naar Ierland zou vliegen; meer dat hij verwachtte langer dan een week de tijd nodig te hebben om Harry over te halen.
Het was de eerste keer dat hij zich misschien een beetje schuldig voelde over de weddenschap. Eleanor en haar voorgangers waren allemaal mensen die sowieso wel eens naar een feestje gingen, wel eens… dingen deden die niets met school te maken hadden. Harry leek dat niet te doen. Louis had hem nog nooit op een feestje gezien, had nog nooit iemand over de jongen gehoord (anders dan om te zeuren dat de jongen een tien had gehaald en de normering daarom niet aangepast werd) en zelfs een korte Facebookstalksessie had hem geen nieuwe informatie verschaft: Harry leek geen Facebookaccount te hebben.
Louis liep met opgeheven hoofd door de kantine, zich er meer dan anders van bewust dat zijn shirt iets aan de strakke kant was en daardoor al zijn spieren accentueerde. Het was misschien niet de beste outfit om een verlegen (waarschijnlijk heteroseksuele) jongen uit te nodigen voor een feestje bij mensen die hij niet leek te willen kennen.
Louis liep langs het tafeltje dat hij altijd deelde met, onder andere, Zayn. Die gaf hem een high five toen hij langsliep, vergezeld door een bemoedigende glimlach. Hij was ervan overtuigd dat hij de weddenschap zou winnen, zelfs nu Niall in Ierland zat.
‘Waar gaat ‘ie heen?’ hoorde Louis Eleanor vragen, toen hij langs de tafel liep in plaats van aan te schuiven. Vanuit zijn ooghoeken zag hij Zayn diens schouders ophalen.
Harry zat aan een tafel in de hoek van de kantine, in het gezelschap van Liam Payne. Beide jongens zaten een jaar lager dan Louis, maar hij kende hun namen van Zayn, die ook een jaar lager zat.
Hij voelde zich enigszins ongemakkelijk toen hij een stoel achteruit schoof en bij hen ging zitten. Pas toen hij zat, realiseerde hij zich dat hij er zomaar vanuit was gegaan dat de stoel niet bezet was; hetgeen misschien enigszins onbeleefd bevonden zou worden. De manier waarop Harry hem aankeek, ontkrachtte dat niet.
Liam was degene die als eerste, verbaasd, zijn mond open trok: ‘Louis.’
‘Liam,’ antwoordde Louis, glimlachend en, zich tot Harry wendend: ‘Harry.’
‘Louis,’ antwoordde Harry.
(Ja, en nu?) Hij had het praatje de avond ervoor onder de douche voorbereid, maar nu hij hier eenmaal zat, leek het nog onzinniger dan het van tevoren had geleken. Hij probeerde het toch: ‘Zayn heeft laatst een project met je gedaan, weet je nog?’ vroeg Louis, naar Liam kijkend.
Liam knikte.
‘Hij zei dat je best wel chill was en… Ik geef vrijdag een feestje, bij mij thuis. Als je wilt, mag je ook komen.’
Hij liet een korte pauze vallen, maar toen geen van beide jongens reageerde, ging hij verder: ‘Als je wilt, mag je Harry natuurlijk meenemen. Dan… nou ja, ik ga ook nooit graag zonder Zayn naar feestjes.’ Hij glimlachte en zag tot zijn voldoening dat Liam er overrompeld uitzag.
‘Is dit een grap?’ vroeg hij.
Louis schudde zijn hoofd. Liam keek over zijn schouder naar waar Eleanor en Zayn zaten, maar die letten niet op Louis – noch leek iemand anders in de kantine interesse te tonen in het tafereel dat zich in de hoek afspeelde. ‘Oké,’ zei Liam. ‘Ik zal erover nadenken.’
‘Cool,’ vond Louis. ‘Dan zie ik je vrijdag.’
Liam knikte, Harry keek Louis achterdochtig aan en de oudere jongen kwam overeind, voegde zich weer bij zijn eigen vrienden. Eleanor glimlachte naar hem en het viel hem onwillekeurig op dat haar shirt nog lager uitgesneden was dan anders. Hij glimlachte maar half terug.
‘Waar was je?’ vroeg ze.
‘Bij Liam en Harry, zoals je vast wel gezien hebt.’
‘Jawel, maar… waarom?’
‘Ik geef vrijdag een feestje. Ik heb ze uitgenodigd.’
Ze keek hem ongelovig aan. ‘En mij niet?’
‘Jij komt sowieso wel.’
Naar haar gezichtsuitdrukking te oordelen, kwetste dat haar meer dan dat het haar geruststelde. Louis zuchtte. ‘El, ik denk dat we moeten praten.’

Louis wachtte haar na zijn laatste les op, onder de berk die midden op het schoolplein stond. Het duurde eventjes voor ze eraan kwam en heel even dacht hij dat ze niet op zou komen dagen. Toen zag hij haar tussen de stroom leerlingen lopen en kwam ze naast hem zitten, zo goed als tegen hem aan. Ze wachtten ongemakkelijk tot het schoolplein bijna leeggelopen was.
‘El, ik…’ begon Louis. Het was alles wat hij kon uitbrengen voor hij zijn heil zocht bij de leugens: ‘Ik vond het heel leuk, hoor, maar je moet begrijpen…’
‘Nee!’ protesteerde ze. ‘Nee, nee, nee. Je gaat me niet nu vertellen dat ik iets verkeerd heb gedaan en dat ik… nee, nee, ik heb zo lang op dit moment gewacht.’ Ze keek hem aan, grote smekende ogen, haar lichaam precies zo gedraaid dat Louis in haar shirt kon kijken. ‘Alsjeblieft, geef me nog een kans.’
Verderop stond nog een groepje brugklassers te praten over een toets die ze zojuist gemaakt hadden. Afgezien daarvan was het schoolplein, voor zover hij kon zien, leeg.
‘Je hebt niets verkeerd gedaan. Ik ben gewoon niet – het was voor mij gewoon eenmalig, niet iets waar ik een toekomst in zie,’ vertelde hij de waarheid.
‘Maar – ’
‘Sorry,’ loog hij.
‘Is het iemand anders?’
(Nee.)
‘Ja,’ omdat het de eenvoudigste optie was.
(Het is niet eens per se een leugen.)
‘Wie is het?’ vroeg ze, niet in staat de tranen binnen te houden.
‘Die ken je niet.’
‘Is ze knapper dan ik?’
(Ze?)
‘Het ligt niet aan jou, oké? Het is gewoon… er is iemand anders.’
Het was het deel van de weddenschappen waar Louis niet aan kon wennen: uitleggen dat het niets zou worden tussen hem en zijn slachtoffer. Vooral omdat hij er met zijn hoofd niet bij kon dat er mensen waren die zo naïef waren dat ze, na een avontuurtje met het matras van de school, dachten dat zij degene waren die hem monogaam zouden maken.
‘Het…’ Haar stem brak, ze schudde haar hoofd en de tranen begonnen over haar wangen te stromen. Voor Louis iets kon doen, sprong ze overeind en rende ze het schoolplein af. Hij liet haar gaan, bekeek de brugklassers en vroeg zich af wat de laatste keer was dat hij na school was blijven hangen om een toets te bespreken. Hij kon zich niet herinneren dat hij het ooit gedaan had – Zayn en hij waren altijd zo goed als een Siamese tweeling geweest en ze hadden nooit dezelfde toetsen gemaakt wegens het leeftijdsverschil.
‘Goed zo,’ hoorde hij achter zich en een nanoseconde lang ging hij er vanuit dat het Zayn was, omdat dat aansloot bij zijn gedachtentrein. Toen herkende hij Harry’s stem.
‘Sorry?’
Harry kwam Louis’ gezichtsveld binnen gelopen, bleef aan de rand ervan staan. ‘Ze was al verliefd op je sinds… wel, sinds ik je je eerste wedstrijd zag spelen. Dat in ieder geval.’
‘Sorry?’
‘Moet ik een gehoorapparaat voor je regelen?’
‘Nee, ik hoor je wel, maar ik snap niet – ’
‘Een stel hersenen dan?’
(Als we ruzie maken, kan ik hem dan zo ver krijgen om goedmaakseks met me te hebben?)
‘Nee, maar uitleg zou fijn zijn.’
‘Of een bril. De manier waarop ze naar je kijkt, spreekt boekdelen.’
Louis knikte, Harry nam plaats aan de andere kant van het bankje, keek Louis afkeurend aan.
‘Wat is de inzet?’
‘Sorry?’
‘Jezus, Louis. Wat is de inzet? Van jullie weddenschappen? Drugs? Alcohol? Geld?’
(Seks.)
‘Wat – ’
‘Jij en Zayn.’
‘Ik weet niet waar je het over hebt.’
‘Je weddenschappen met Zayn. Als ik vanaf de bibliotheek naar huis loop, kom ik langs de sportvelden. Jullie denken wel eens dat jullie alleen zijn daar. Ik heb jullie horen praten.’
Daar had Louis niets tegenin te brengen.
‘Kijk,’ ging Harry verder. ‘Ik ben hier niet omdat ik geïnteresseerd ben in de inzet, noch omdat het me interesseert dat je harten breekt van mensen zoals Eleanor. Als zij verliefd willen worden op sukkels als jullie, prima. Ik ben het niet eens met wat je doet, maar het is niet mijn probleem. Wat wel mijn probleem is, is het feit dat ik jou en Zayn zag high fiven vlak voordat je, totaal uit het niets, Liam en mij uitnodigt om naar je feestje te komen. Eén plus één is twee en ik waarschuw je, Louis. Als je ook maar één poot uitsteekt naar Liam…’
Louis schoot in de lach (Liam?). ‘Sorry, maar denk je nou echt dat Liam… dat wat, eigenlijk?’
Harry haalde zijn schouders op. ‘Geen idee wat precies. Misschien hebben de weddenschappen een homoseksueel tintje gekregen. In dat geval wens ik je veel succes, Liam is zo hetero als je ze kunt krijgen. Mijn probleem is meer… Als je het in je hoofd haalt om hem eerst het gevoel te geven dat hij erbij hoort en hem daarna laat vallen, dan – wel, dan zal ik ervoor zorgen dat je spijt krijgt.’
Harry stond op, begaf zich richting de uitgang van het schoolplein en Louis kon het niet laten om te kijken naar de spieren die onder Harry’s kleding bewogen. Hij was compleet overrompeld door de jongen en dat werd er niet minder op toen Harry zich aan de rand van het plein omdraaide en glimlachend riep: ‘Tot vrijdag!’
(Fuck.)

Reacties: