FanFic.nl

Online verliefd (AF)

第六章 (Hoofdstuk 6)

,,En, heb je het nog gedaan?” vraagt Emma als we elkaar de volgende ochtend in de speeltuin zien voordat we naar school lopen.
,,Natuurlijk.” Antwoord ik. Dat het me zeker een kwartier gekost had voor ik op verzenden had durven klikken, hoeft Emma niet te weten.
,,Top!”
,,En?” Ook Calum is nieuwsgierig als we hem voor de deur van school tegenkomen. ,,Heb jij jezelf aangemeld?”
,,Aangemeld, profiel opgesteld en een berichtje gestuurd,” meld ik trots. ,,Nu moet ik alleen nog oefenen in geduld hebben.”
,,Geen paniek, hij schrijft heus wel terug.” Calum' woorden geven me moed en die kan ik goed gebruiken. Ook voor het komend uur wiskunde, trouwens.
,,Ik wed dat hij me vandaag weer voor het bord roept, die gemene leerlingenkweller.” Jammer ik terwijl ik in mijn overvolle schooltas naar mijn wiskundeschrift zoek. Helaas heb ik in plaats van mijn schrift mijn muziekschrift met het nummer voor Steve erin gestopt. Als dit zo doorgaat, zal ik tijdens de les nog eens uit mijn geheime dagboek voordragen. Geweldig, nu kan ik Zuidema niet eens mijn huiswerk laten zien!
,,Ach, hij eet je heus niet op.” Zegt Emma in een poging om me gerust te stellen en Calum schuift zijn schrift naar me toe, zodat ik in elk geval de uitkomst kan voorlezen als Zuidema mij om een antwoord vraagt. Helaas, als hij de klas binnen komt, laat hij zelfs een 'goedemorgen' achterwege en zegt direct: ,,Nola, kom jij maar voor de klas om de ramp van laatst goed te maken.” Wat een rotvent! En dan doet hij ook nog alsof hij een grote weldoener is! Ik loop langs Ella's tafeltje en ze schenkt me een vals glimlachje. Ooit zal haar dat nog duur komen te staan. Maar voorlopig maak ik me vooral zorgen om mijzelf, en het zakgeld dat mijn vader ongetwijfeld zal inhouden als hij een dikke onvoldoende voor wiskunde op mijn rapport ziet staan. Als ik naar de tafel van de leraar sjok, voel ik me alsof ik naar het schavot loop. In enkele seconden zie ik voor mijn ogen mijn hele leven aan me voorbij flitsen. Oké, tot nu toe is het best aardig geweest, maar ik ben toch nog graag aan een eerste vriendje toegekomen! Precies zoals verwacht sta ik uiteindelijk weer machteloos voor het bord en Zuidema zegt zuchtend: ,,Laat me dan in elk geval je schrift zien. Eens kijken of je thuis wel iets voor elkaar hebt gekregen.” Ik werp Emma en Calum een smekende blik toe, maar zij kunnen ook niet veel anders doen dan hulpeloos hun schouders ophalen. Met bevende knieën loop ik naar mijn tafel en rommel een tijdlang in mijn tas.
,,O, sorry. Ik heb mijn schrift thuis laten liggen, geloof ik.” Ik kijk mijn leraar met een dappere glimlach aan.
,,Maak dat de kat wijs.” Bromt Zuidema en hij gebaart dat ik weer op mijn plek moet gaan zitten. Hoewel ik strak naar het tafelblad staar, kan ik de medelijdende blikken van mijn klasgenoten voelen; behalve die van Ella, die lacht waarschijnlijk in haar vuistje. Hopelijk heeft Steve me tenminste wel teruggemaild. Het kan toch niet zo zijn dat álles misloopt.

Emma, Calum en ik lopen in de pauze meteen naar de bibliotheek en gaan daar achter een van de computers zitten. Aan de tafels zitten alleen een paar oudere leerlingen te werken, hun neus diep in de boeken. Eigenlijk is de internetaansluiting er alleen om voor school dingen op te zoeken, maar zolang we ons rustig gedragen, zal vast niemand gaan zeuren.
,,Geweldige foto!” Calum knikt goedkeurend als ik mijn profielpagina geopend heb.
,,Dank je.” Ik scrol omlaag naar de inbox voor berichten. Je hebt geen nieuwe mail! Staat er vermeld.
,,Hij heeft je bericht gewoon nog niet gelezen.” Zegt Emma. Ik ben weliswaar teleurgesteld, maar waarschijnlijk heeft Emma gelijk. Steve heeft vast nog wel andere dingen te doen dan voortdurend zijn mailtjes checken. De rest van de pauze gebruiken we om een beetje rond te neuzen binnen de virtuele gemeenschap.
,,Hé, dat is Ella!” roep ik en ik wijs naar een foto. ,,Wat ziet zij eruit... Die make-up, vreselijk!” Door mijn verbazing ben ik helemaal vergeten waar we zitten en van schrik sla ik een hand voor mijn mond.
,,Mag ik jullie vragen om stil te zijn? Dit is een bibliotheek, geen kermis.” Niemand minder dan Zuidema staat plotseling in de deuropening. ,,Natuurlijk, Nola! Wie anders? Je zou je beter wat grondiger in je wiskundehuiswerk kunnen verdiepen, in plaats van hier degenen te storen die wel iets willen leren!” Ik voel dat het bloed me naar de wangen schiet.
,,Ik, eh...” Als ik nu niets doe, zal dat zijn mening over mij zeker niet verbeteren. En mijn wiskundecijfer al helemaal niet. Maar hoe moet ik reageren? Calum blijkt mijn redder in nood. Twee klikken zijn genoeg om in plaats van het muziekforum een studiegroep wiskunde te openen.
,,Ik liet net aan Nola zien hoe ze haar wiskunde kan bijspijkeren. We moeten haar toch op de een of andere manier op weg helpen.” Zuidema's hoofd verschijnt als een onweerswolk achter mijn rug en hij bekijkt nieuwsgierig de website. Wat een geluk dat zich bij deze wiskundegroep alleen brave strebertjes hebben aangemeld. Een metalen brilletje en een zijscheiding lijken tot de standaarduitrusting te behoren. Dat is natuurlijk helemaal Zuidema's wereld.
,,Nou ja,” bromt onze leraar. ,,ik weet niet wat ik van die moderne onzin moet denken, maar als je er iets aan hebt...” Met die woorden maakt hij rechtsomkeer en verdwijnt de bibliotheek uit. Ik kijk Calum stralend als een gloeiwormpje aan en sla mijn armen om hem heen.
,,Dankjewel! Echt duizend keer bedankt!”
,,Geen moeite, joh.” Mompelt hij met een grijns. Hm, is dit niet een goed moment om hem aan zijn aanbod voor wiskundebijlles te herinneren? Voor ik van gedachten kan veranderen, haal ik diep adem en vraagt: ,,Hé Calum, geldt jouw aanbod nog? Je weet wel, om me met wiskunde te helpen?”
,,Natuurlijk,” antwoordt hij. ,,wanneer je maar wilt, ik verheug me er al op!”
,,Nou ja, ik geloof dat je niet veel plezier met me zult hebben.” Zeg ik waarschuwend, maar er valt tegelijkertijd een enorme last van mijn schouders.
,,Precies, verheug je maar niet te vroeg.” Ook Emma bemoeit zich er nu mee. ,,Ik heb wel eens gelezen dat artistiek begaafde mensen nooit veel van hogere wiskunde begrijpen. Je komt er nog wel achter wat je je met die wiskunde-onbenul op de hals hebt gehaald!”
,,We wachten het af.” Zegt Calum en hij schudt lachend zijn hoofd.

Tijdens de bijeenkomst van de muziekklas na school doen we Haasje ons voorstel over de Eenhoorn.
,,Dat klinkt inderdaad erg goed,” zegt hij. ,,jullie hebben helemaal gelijk: de aula is niet echt een geschikte plek voor de tentoonstelling. Ik ben ook wel eens in dat café geweest en ik kan het me al helemaal voorstellen. Wat vindt de rest ervan?” De anderen knikken instemmend en een paar trommelen enthousiast op de tafels. Emma en ik glimlachen naar elkaar.
,,Nou, ik weet het niet,” moet onze allerliefste Ella met haar zeurstem natuurlijk nog opmerken. ,,Zomaar ergens in een café... Wie weet wat daar allemaal voor mensen binnenkomen!”
,,Het is niet zomaar een café, de Eenhoorn is echt cool. Ga liever eerst een keer kijken voor je meteen begint te mekkeren.” Reageer ik bits.
,,We kunnen jouw nummers ook gewoon weglaten, of ze in de prullenbak of in de wc gooien, als je dat liever hebt.” Voegt Emma eraan toe.
,,Emma, alsjeblieft!” zegt Haasje vermanend tegen mijn vriendin, maar daarna wendt hij zich tot Ella: ,,Het zal inderdaad fijn zijn, Ella, als je in plaats van voortdurend kritisch te zijn op anderen zelf eens wat meer liet zien dan een paar niet erg spectaculaire zinnen.” Emma en ik werpen elkaar een triomfantelijke blik toe. Wauw, en dat uit de mond van Haasje! Heeft hij eindelijk in de gaten hoe het zit? Ella trekt een zielig gezicht.
,,Ik snap gewoon niet waarom Emma en Nola daar zo over moeten opscheppen. Ik bedoel, alleen omdat die kroeg van Emma' broer is...” Helaas is niemand geïnteresseerd in wat Ella nu weer niet snapt. De rest van haar woorden gaat ten onder in een enthousiaste discussie. Iedereen komt met geweldige voorstellen hoe we de boel kunnen organiseren. En dat is maar goed ook, want veel tijd hebben we niet meer voor de opening komende donderdag. Haasje besluit aan het einde van het uur dat we de laatste bijeenkomst van de muziekklas in de Eenhoorn zullen houden, zodat we in alle rust de ruimte kunnen bekijken. Op die manier zal het opstellen van de muziekinstrumenten op de dag van de tentoonstelling een stuk sneller gaan. Prima idee. Ik weet zeker dat de opening een groot succes zal worden en ik kan nauwelijks wachten tot het zover is. En zelfs Ella kan die voorpret niet bederven.

Reacties: