FanFic.nl

Vlinders en kuiltjes

Manipulatief bier

Hij was zenuwachtig. Terwijl hij de kostbare bezittingen van zijn ouders naar de zolder bracht, struikelde hij tweemaal over zijn eigen voeten en eenmaal over een traptrede. Het lukte hem net aan om zijn evenwicht te bewaren en Zayn, die telkens achter hem liep met spullen, grinnikte de eerste paar keer.
Toen Louis het beeld van een olifant, dat in de woonkamer stond, bijna uit zijn handen liet vallen, vond Zayn het niet grappig meer. Hij zette de doos met elektronica op de grond en liep naar Louis toe, pakte het beeld van hem over en zette dat op de grond, nam toen Louis’ handen in de zijne en keek hem recht in de ogen.
‘Het is niets,’ beweerde Louis.
‘De Louis die ik ken zou niet tot vier keer toe de bezittingen van zijn ouders laten vallen.’
‘Nee, maar –’
‘Lou, het is maar een weddenschap. Het is niet alsof je nooit eerder verloren hebt.’
Daarop glimlachte Louis zwakjes.
‘Ben je bang dat ‘ie niet komt?’
‘Hij komt wel.’
‘Nou, dan hoef je je toch geen zorgen te maken? Niall komt niet, hoor. En morgen ook niet. Volgende week… Verzin gewoon een excuus om Harry nogmaals te mogen zien. Dat moet te doen zijn, toch?’
‘Ja.’
‘Ja?’
‘Ja.’
‘Je klinkt niet heel overtuigd.’
‘Nee.’
‘Lou, als je… als je het vanavond niet voor elkaar krijgt, wil je ’t dan alsjeblieft met iemand anders doen? Desnoods El, of… Iemand. Misschien klaar je ervan op.’
‘Niet hopen, Zayn,’ vond Louis, maar het bracht toch weer een glimlach op zijn gezicht. Hij richtte zijn aandacht weer op de olifant en ditmaal lukte het hem het dier heelhuids op de zolder af te leveren. Hij kwam ook zonder van de trap te vallen terug op de begane grond. Zayn volgde hem op de voet.
‘Ik denk dat we klaar zijn,’ zei Louis, terwijl hij het vertrek rondkeek. De schilderijen hingen er nog, maar alle beelden en vazen waren weg. Ook de makkelijk meeneembare elektronica lag veilig op zolder.
‘Ik haal het tafelkleed wel,’ bood hij aan. ‘Zorg jij dat de drank koud staat?’
‘Staat al koud. Ik zal de sleutel van de drankkast opbergen.’
‘Deal.’

Ergens verklaarde hij zichzelf voor gek. Hij gaf het feestje alleen maar om een manier te hebben om Harry te spreken – om Harry zijn bed in te lokken. Zo ver was hij nog nooit gegaan. Voor niets.
Voor niemand.
Hij wist zonder verdere ongelukken de tafel met plastic kleden af te dekken zodat er geen wijnvlekken in zouden komen; hij was net klaar toen Zayn naar beneden kwam. ‘Alle sleutels liggen in het laatje van je nachtkastje,’ zei hij.
‘Top,’ glimlachte Louis. Hij haatte alle voorbereidingen voor het geven van een feestje, maar het was de enige voorwaarde waarop zijn ouders hem het huis toevertrouwden. Ze hadden zich opgeofferd en sliepen een nachtje in een hotel in het centrum van de stad, hadden hun dochters bij dier grootouders gedumpt.
‘Wat wil je nu doen?’ vroeg Zayn. ‘Het begint pas over tien minuten, als we ervanuit gaan dat iedereen op tijd is.’
‘Laten we popcorn maken en in de voortuin gaan zitten,’ stelde Louis voor. ‘Het is nog best lekker buiten.’

Harry en Liam waren, zoals verwacht, de eerst twee. Zayn stootte Louis aan toen hij hen als eerste aan het eind van de straat ontdekte. Louis glimlachte en zwaaide naar de jongens. De popcorn was nog warm.
‘Zijn we te vroeg?’ vroeg Liam.
‘Ja,’ antwoordde Louis. ‘Nou ja, niet te vroeg, maar wel… vroeg, ja.’
‘We zijn expres te laat gekomen.’
Louis glimlachte om aan te geven dat hij het hen niet kwalijk nam en gebaarde naar de plekjes op de bank naast hem. ‘Iemand moet de eerste zijn. Kom zitten.’
Het viel hem op dat de jongens hun best hadden gedaan op hun uiterlijk. Harry’s haar was duidelijk gekamd en hoewel Louis het geen vooruitgang vond, voelde hij een glimlach door zijn lichaam branden bij het zien van de eigenwijs terugkrullende plukjes haar. Harry’s zwarte broek zat strak, zijn shirt was smetteloos wit. Alles schreeuwde nieuw. Voor Liam gold hetzelfde.
De onzekerheid straalde van Liam af en het wantrouwen van Harry toen ze plaatsnamen op de bank. Louis schoof hen de popcorn toe om nogmaals te laten weten dat ze welkom waren.
Liam glimlachte. ‘Ik had het me heel anders voorgesteld.’
Meer muziek, meer drank, meer seks, hoorde Louis de ongesproken woorden, maar toch vroeg hij: ‘Oh?’
‘We zitten heus niet de hele avond in de tuin popcorn te eten, hoor,’ mengde Zayn zich in het gesprek. ‘Straks gaan we naar binnen, maak je maar geen zorgen. Willen jullie alvast een biertje?’
‘Eh… ja hoor,’ stamelde Liam, maar Harry zei: ‘Nee, ik niet.’
Zayn trok zijn mond al open om iets te zeggen, maar Louis zond hem een blik die zijn beste vriend gelukkig begreep; hij verdween in stilte naar binnen om bier te halen.
‘Wel, Zayn lijkt niet erg blij met onze aanwezigheid,’ constateerde Harry bitter. Louis haalde zijn schouders op: ‘Hij draait wel bij.’
‘Waarom heeft ‘ie ons dan uitgenodigd?’
‘Hij heeft Liam uitgenodigd,’ flapte Louis eruit.
Harry kreeg het niet voor elkaar om zijn gezicht in de plooi te houden.
Zayn kwam terug met vier biertjes in zijn handen. Hij wierp een misselijkmakend zoete glimlach in Harry’s richting en vroeg: ‘Weet je zeker dat je niet wilt?’
‘Ja.’
‘Ach, kom op,’ zei Liam echter. ‘Probeer er minstens eentje. Je gaat er heus niet aan dood.’
Tegen Louis’ verwachtingen in, knikte Harry en nam hij het biertje aan. Hij draaide het flesje rond in zijn handen, starend naar de opening ervan; Zayn had de dop er binnen al afgehaald, manipulatief als hij was. Harry leek zich dat ook heel goed te realiseren.
‘Dus, Harry, Liam,’ begon Zayn. ‘Wat doen jullie normaal op vrijdagavond?’
Toen Louis Liams ongemakkelijke blik zag, realiseerde hij zich dat Zayn een nieuw spelletje speelde: de vorige slachtoffers waren stuk voor stuk minder kwetsbaar geweest qua plek in de groep. Als Zayn Eleanor afgesnauwd zou hebben, zou ze hem een moordende blik gezonden hebben en hem de rest van de avond uit de weg zijn gegaan. Als Zayn lang genoeg door zou gaan tegen Harry, dan was Louis’ enige kans verkeken.
‘Ik eh…’ stamelde Liam. ‘Normaal ben ik ook veel met Harry op vrijdagavond. Dan spelen we videospelletjes en zo.’
‘Zonder bier?’
‘Ja.’
‘Zonder seks?’
Liams ogen zagen eruit alsof ze uit hun kassen zouden vallen, zo verbaasd was hij over die vraag. ‘Je denkt dat Harry en ik…’
Zayn haalde zijn schouders op, Liam schudde zijn hoofd: ‘Nee, dat – nee.’
Zayn nam nog een slok van zijn bier en vroeg ongegeneerd verder: ‘Ooit samen porno gekeken?’
‘Ik ben niet homo,’ sputterde Liam. ‘Waarom zou ik porno kijken met een jongen?’
‘Dat noemen ze roeien met de riemen die je hebt.’
Harry staarde alleen maar naar het flesje in zijn handen, lichte blosjes op zijn wangen en Louis vroeg zich af of het gewoon ontzette blosjes waren, of dat ze ook nog verborgen dat er voor hem meer achter zat dan voor Liam.
(Hopelijk…)
‘Tuinfeestje?’ klonk er op dat moment door de straat. Louis keek op en zag Stan en Nick aan komen lopen, beide al enigszins wankelend. Hij greep direct de kans aan die ze hem boden: ‘Nee, we waren juist van plan naar binnen te gaan.’
Tot zijn grote opluchting volgde iedereen hem braaf de voordeur door en twee tellen later stond Louis binnen voor de koelkast terwijl Stan en Nick hun jas aan de kapstok hingen.
‘Bier?’ riep hij naar de jongens, waarop er een volmondig ja door het huis geschreeuwd werd. Louis grinnikte, pakte twee flesjes uit de koelkast en zette net zijn sleutelhangerflesopener op het eerste flesje toen Harry binnenkwam en zijn eigen bier op de keukentafel zette, nog onaangeroerd.
‘Ik weet wat jullie proberen,’ zei hij. Louis trok een wenkbrauw op.
‘Jullie willen me dronken voeren, me wegjagen, zodat jullie Liam zelf kunnen bespelen. Nou, nee hoor! Ik trap er niet in.’
‘Hiervoor moet je bij Zayn zijn. Ik heb ook geen flauw idee waar die mee bezig is,’ loog Louis.
(Hij gaat niet weg! Hij gaat niet weg! Hij! Gaat! Niet! Weg!)
‘Maar jullie spelen altijd samen.’
Louis zuchtte. ‘Weet je, Harry, ik vind het gezellig als je er bent, maar als je alleen maar kunt denken dat ik van alles met Liam probeer te doen, dan kunnen jullie misschien beter samen naar huis gaan om videospelletjes te spelen. En dat biertje kan je best even opdrinken, anders wordt het warm en je wordt heus niet dronken van één flesje.’
(Hoop ik voor je.)
Als hij toch niet wegging, hoefde Louis zich ook niet meer liever voor te doen dan hij was. Althans, dat dacht hij toen, even.
‘Ik lust geen bier.’
‘Probeer nou maar. Je leert het vanzelf drinken.’
Daarna liep hij naar de woonkamer, waar de rest van het gezelschap al lachend op de bank zat – ook Liam. Louis zag Harry kijken, kreeg met die blik bevestigd dat de twee jongens voorlopig niet weg zouden gaan. Harry zou de lol niet voor Liam verpesten.
En inderdaad: Harry nam plaats op de bank en hoewel hij duidelijk nog niet op zijn gemak was, nam hij wel een eerste voorzichtige slok van zijn biertje. Zijn gezicht vertrok niet eens heel erg.

Het huis liep langzaam vol. Louis was enigszins aangeschoten, Liam en Harry hadden zich inmiddels onder het gezelschap gemengd, Zayn was gestopt met Harry proberen weg te jagen. Dat was ongeveer het moment waarop Eleanor voor de deur stond.
Louis was niet degene die de deur open deed; hij was in de keuken om Stan te voorzien van een nieuw biertje, maar het meisje stormde direct door het huis heen. In de deuropening van de keuken kwam ze tot stilstand en ze leunde ertegenaan, een gepoogd verleidelijke glimlach op haar gezicht, haar borsten rollend uit haar strakke topje, haar benen nauwelijks bedekt door het korte broekje dat ze droeg, haar lengte met tien centimeter opgekrikt vanwege de hakken aan haar voeten. Geen van dat alles was wat Louis’ aandacht trok; wat hem opviel, was het feit dat ze blond was.
‘Ik heb onderzoek gedaan,’ legde ze ongevraagd uit. ‘Hannah was blond en ik wil me best aan jouw smaak aanpassen. Jij valt op blond, ik blondeer mijn haar. Niets hoeft ons nog in de weg te staan.’
(Ze is bezopener dan ik zelf ooit geweest ben.)
(Dat zegt wat.)
Louis’ mond viel open. Hij had veel meegemaakt met gekwetste meisjes; Perrie had wraak op hem genomen met Zayn, Briana had elke dag een kaart in zijn kluisje geduwd – maanden lang. Maar niemand had ooit zijn haar voor hem geblondeerd.
Louis stond met zijn mond vol tanden, Stan barstte in lachen uit, zo hard dat hij al snel naar adem snakte, zijn handen op zijn dijen sloeg en Louis ook dwong tot glimlachen. Eleanor vocht duidelijk met haar trots (voor zover ze die überhaupt heeft), keek Louis aan alsof ze verwachtte dat hij haar alsnog de liefde zou verklaren. In plaats daarvan schudde hij zijn hoofd.
Eleanor wist zichzelf duidelijk geen houding te geven.
‘El,’ probeerde Louis. ‘Ik denk niet dat ik ooit iemand zal afwijzen – of daten – wegens de haarkleur. Het interesseert me gewoon niet zo heel veel. Ik… ik hoop oprecht voor je dat het een kleurspoeling is.’
Haar gezicht vertrok en Louis kon niet helpen dat hij verbaasd was wegens naar stommiteit.
‘Maar Hannah…’ probeerde ze nog. Louis boorde direct haar hoop de grond in: ‘Ik ben niet meer met Hannah, El, dus misschien is ze niet je beste rolmodel.’
‘Je hebt me niet eens een kans gegeven!’
‘Je verdoet je tijd. Louis is een klootzak die met mensen naar bed gaat om aan Zayn te laten zien dat hij het kan. Dat jij naïef genoeg bent om daarin te trappen… ja, daar kan hij ook weinig aan doen.’
Louis had niet gemerkt dat Harry de gang in gekomen was, maar daar stond hij; enigszins wankel, een bierflesje in zijn hand, zijn ogen al glazig genoeg om aan te geven dat hij dronken was. Iedereen keek hem verbaasd aan, met stomheid geslagen, tot Harry naar Eleanor glimlachte en zei: ‘Geen zorgen, je tieten zijn groot genoeg om iemand anders aan de haak te slaan.’
Het meisje schudde verontwaardigd haar hoofd en maakte zich uit te voeten, tevergeefs proberend haar tranen te verbergen. Ze wekte niet de indruk te weten waar ze heen ging, maar Louis had de tijd niet erover na te denken. Stan tikte zijn bierflesje tegen het zijne, knipoogde en maakte zich ook uit de voeten.
(Wat?)
Louis stond in de keuken, overdonderd, vroeg zich af wat hij nu moest zeggen.
(Dank je wel?)
(Fuck you too?)
Harry nam in plaats daarvan het woord: ‘Hoe lang duurt het voor ik bier leer drinken? Ik heb er al zeven op, maar vind het nog steeds niet lekker.’
‘Zeven?’
Harry knikte. ‘Liam drinkt door en geeft me ook steeds en ik wil z’n avond niet bederven dus ik neem het maar aan… maar het is nog steeds niet lekker.’
‘Je bent er pas,’ Louis keek op de klok voor hij verder ging, ‘twee uur… En je drinkt nooit. Misschien – Harry, misschien is het tijd voor een glaasje water.’
‘Nee, nee, ik voel me prima.’
Louis grinnikte. ‘Natuurlijk voel je je prima. Maar ik meen het. Ga even zitten.’ Hij gebaarde naar de houten stoel bij het keukenraam. ‘Dan gaan we gezellig samen water drinken, oké?’
Harry knikte en ging in het raamkozijn zitten. Louis besloot niet te protesteren, vulde twee glazen met kraanwater en nam naast Harry plaats – op de stoel.
De krullenbol keek wantrouwig naar de inhoud van de beker, rook eraan, giechelde. ‘Wat is het?’ vroeg hij.
Louis keek hem ongelovig aan. ‘Ik haal het net, voor je neus, uit de kraan. Er komt geen jenever uit mijn leidingen.’
(Was het maar waar.)
Harry knikte, rook nogmaals. Louis nam de beker uit Harry’s handen, nam zelf een slok en gaf hem terug. Hij slikte overdreven duidelijk door, opende zijn mond om te bewijzen dat die leeg was en keek Harry afwachtend aan. ‘Ik leef nog,’ moedigde hij aan.
Harry nam een slok.
‘Goed zo,’ glimlachte Louis, waarna hij zijn eigen glas in één teug leeg dronk. De jongen in het raamkozijn keek hem met grote ogen aan, keek toen naar zijn eigen glas, tilde dat op tot het op ooghoogte was en keek toen weer naar Louis. ‘Kun je dat ook met bier?’ vroeg hij. ‘Daar hoor ik wel eens verhalen over, dat dat kan.’
Louis zette zijn glas in de vensterbank en knikte. ‘Ja, dat kan ik.’
Harry glimlachte ondeugend. ‘Ik geloof je niet.’
‘Ik doe het voor, als jij rustig je water opdrinkt.’
‘Oké.’
‘Jij eerst.’
Harry trok een pruillip, maar Louis gaf er niet aan toe en al snel had Harry’s nieuwsgierigheid het glas achterover gegooid.
Louis stond op en pakte een biertje uit de krat naast de koelkast, om zichzelf te behouden van de kou die op zijn tanden zou slaan, en schonk de inhoud in zijn glas.
‘Klaar?’ vroeg hij Harry.
‘Klaar,’ beaamde die.
Louis demonstreerde onder ongelovig toezicht van zijn prooi dat hij inderdaad een biertje kon adten, grijnsde toen hij de gezichtsuitdrukking van de jongen zag.
‘Denk je dat ik dat ook kan?’
‘Ik wil het je best een keer leren, maar niet vandaag.’
Harry trok opnieuw een pruillip en heel even overwoog Louis om hem daar direct op zijn bek te pakken. (Zou hij tegenstribbelen? Meegaan? Te lam zijn om te snappen wat er gebeurt?) In plaats daarvan ging hij weer zitten op de stoel en liet de loden stilte over zich neervallen. Zo zaten ze een poosje, stilgedrukt door de stilte, tot Harry overeind sprong: ‘Liam! Ik moet Liam in de gaten houden!’
Zonder verder een blik op Louis te werpen, begon hij de keuken uit te strompelen.
‘Harry!’ riep Louis na, terwijl hij het glas snel hervulde. Harry keek om, vragend, ondeugende pretlichtjes in zijn ogen.
‘Je vergeet je water,’ stelde Louis hem teleur.

Reacties: