FanFic.nl

Rebella Potter

Hoofdstuk 23: Crapping starts

Lief dagboek,

Het is nu drieëntwintig juli. Nog negenendertig dagen voordat ik ein-de-lijk weer van James en aanhang verlost ben! Hoe ga ik dát in Merlijns-naam overleven?
Ik bedoel... hij is mijn broer, maar wat hij nu uitvreet is te gek voor woorden! Je vraagt je misschien af wat hij aan het doen is... Ik zal je een opsomming geven van afgelopen week.
Maandag: Uitgeslapen tot drie uur 's middags. Met Sirius een 'ontbijt' gekookt voor een gezien van vijftien. Alles op, de zaterdag had ik boodschappen voor week gedaan, dinsdag kon ik opnieuw gaan... Ik had gelukkig mijn avondeten al apart gezet. De vaat hadden ze laten staan, inclusief de restjes afval. Kun je je inbeelden hoeveel fruitvliegjes, vliegen en andere insecten er in de keuken waren toen ik wou gaan koken? 'S avonds, en dan heb ik het over een uur of tien, besloten ze dat ze zin hadden in pompoensap... Laten we zeggen dat er misschien één slok in hun buik terecht is gekomen...
Dinsdag: Ook weer zo laat ontbeten, alleen nu was er niks in huis voor ze dan een pak crackers en een stuk kaas. Uit irritatie, denk ik, besloten ze om het huis te metamorfoseren in een speeltuin in een horrorverhaal. Dit heb ik om één uur 's nachts, toen ik terug kwam van de Wegisweg, nog moeten opruimen terwijl zij lui voor de tv - gejat van de televisiezaak bij ons in de buurt - hingen.
Woensdag: Ook weer laat op. Dit keer was ik beter voorbereid en legde maar een beperkte hoeveelheid voor hen beschikbaar. Helaas wisten ze zelfs van twee eieren, een half pak melk, een brood, een pakje boter en kaas een keuken te transformeren in een ruimte waar het lijkt alsof een kleuterklas aan de gang is geweest. De rest van de dag hadden ze een soort muziek aan waar mijn nekharen recht van gingen staan. Ik denk dat ze Oude Klare's op hadden... Dit duurde tot drie uur 's nachts.
Donderdag: Opnieuw laat ontbijt. Besloten toen dat ik een geschikt object was om transfiguratie op uit te voeren... Egel, theepot, clown, bouwvakker, hond, slak, wijnglas, kussen, flesopener, stripper... Ik begin echt... nee, ik wordt geen moordenaar, maar MERLIJN HAAL ME HIER WEG! Ik laat hun woorden maar achterwege... met name toen ik de stripper was... Sorry voor de vlekken... Gelukkig ben ik de enige die het leest...
Vrijdag:... een moment... Emoties zijn rare dingen. donderdag op vrijdag zijn ze niet gaan slapen maar bleven op de twintig minuten bij mijn slaapkamerdeur dingen zeggen die de grofste persoon nog niet zouden zeggen... Die dag ben ik op mijn kamer gebleven. Eten, drinken, boeken en een toverstok, meer had ik niet nodig. Groot deel van de tijd in mijn raamkozijn zitten lezen in boeken van Jane Austen (een dreuzelschrijfster die een honderd jaar geleden romantische verhalen had geschreven). Toch, door hen met gerichte spreuken weg te houden... de zaterdag (gisteren dus) was een ramp.
Zaterdag: Ze waren zowaar de hele dag- vanaf een uur of twaalf op pad, Merlijn zij dank, het huis schoongemaakt, en opgeruimd. Hetgeen een lastig karwei was aangezien er troep op de meest vreemde plekken lag.
Zondag: Ik ben het zo zat... Ik ben naar het centrum gelopen en heb een taxi gereserveerd, bleek niet eens te kunnen, en dus weer terug naar huis gegaan. Ik wou dat mama en papa normaal deden... Ik voel me zo verlaten. Zo... alone on a hill... Ik wou dat er iets gebeurde dat ze wakker zou maken... Lily heb ik gewaarschuwd me niet meer te schrijven, elke brief die ze stuurt, wordt gelezen en beantwoord door James, en de antwoorden zijn niet echt... aangenaam.
liefs, Rebella.

Ik drukte het boekje dicht tegen me aan terwijl ik me de trap op haastte. De rest van mijn schoolspullen waren al ingepakt. Overmorgen zouden we weer naar school gaan. De reden dat ik zo'n haast had was dat ik Sirius en James op hoorde staan en ik uiteraard geen zin had om die beesten te zien. Ik verlangde naar Remus, de enige van de jongens die nog een beetje normaal leek te doen. Veilig bereikte ik mijn kamer, blij dat nu al mijn schoolspullen bij elkaar lagen. Een getik op het raam deed me opkijken, Lily's uil, ze had hem op de Wegisweg gekocht toen we in ons vierde jaar zaten, had een brief voor me. Omdat het buiten goot van de regen opende ik het raam ver genoeg om het doorweekte beest binnen te laten en vervolgens het raam weer dicht te slaan. Ik maakte de brief los en bracht het dier, Pix genaamd, naar de kooi van mijn eigen uil, die ik gisteren al naar school had gestuurd.

Rebella,

Ik weet niet wat te doen! Petunia is getrouwd en woont niet meer thuis. Thuis... Mijn ouders zijn gister avond uit eten gegaan voor hun twintigjarig huwelijk. Rond twaalven zouden ze thuis zijn, maar nu, middag, zijn ze er nog niet! Ik ben bang Rebella! Is het oké als ik naar jou toekom? Je broer en Black kunnen me niks schelen, ze zijn veiliger dan ik alleen!

Lily

De toon in haar brief maakte dat ik een gehaast "Kom maar" terug krabbelde en haar verzopen uil de regen weer in stuurde. Trix scheen te beseffen dat het om leven of dood ging, en protesteerde niet. Juist toen ze op het punt stond weg te vliegen bedacht ik me dat ik mocht toveren en sprak een water afstotende spreuk over haar uit. Dat zou haar vlucht beter maken. Zodra ze weg was, liep ik een trap naar beneden en sjouwde een matras naar mijn kamer, zodat Lily in mijn kamer zou slapen en geen last, of in ieder geval minder last, zou hebben van de idioten in dit huis.
Een geschrokken gil bereikte mijn oren en geschrokken verdwijnselde ik naar beneden. Een miserabele Lily stond voor de haard, haar bagage stond vergeten naast haar. James was kennelijk zo geschrokken van de groene vlammen dat hij nu achter de sofa zat. Ik rolde met mijn ogen en omhelsde Lily stevig.
"Kom, laten we naar mijn kamer gaan." Ik liet haar spullen voor ons uitzweven. Sirius geschater en James zijn gejammer negerend. Lily zweeg de weg naar boven. Zodra ik de deur van mijn kamer dicht had gedaan stortte ze in. Tranen rolden over haar wangen. Ik bracht haar naar mijn bank die achter mijn bed en tegen het raam stond. Toverde een zakdoek, een teddybeer en een kop thee tevoorschijn en liet haar toen in mijn armen zakken en uithuilen. Zwijgend. Ik kende Lily langer dan vandaag en wist dat stilte, maar troost, voldoende voor haar was.
Uiteindelijk ging het huilen over in snikken en kwam ze weer tevoorschijn. Lily keek even naar mijn doorweekte shirt en keek toen naar de dampende mok thee. Ellende was van haar gezicht te lezen.
"Lily?" Ik negeerde het natte t-shirt, een afdankertje van James, en trok mijn benen in een kleermakerszit. Lily leek me niet te horen, ik knipte met mijn vingers voor haar ogen en ze leek terug te komen.
"Petunia is getrouwd, dat is haar manier om van de dingen die ze eigenlijk wilde af te komen. Daar draag jij géén schuld aan." Ik keek haar ondanks mijn relaxte houding streng aan. Lily glimlachte waterig en pakte de kop thee. De teddybeer lande in haar schoot.
"Je ouders... ik denk dat we daar snel genoeg achter kunnen komen, als jij er klaar voor bent om welk nieuws dan ook te accepteren." Ik keek haar strak aan, een knal van beneden negerend. Lily wreef met twee handen over haar gezicht, in een poging haar hoofd helder te krijgen.
"Ik weet niet of ik er klaar voor ben. Maar ik moet weten of ze nog leven, Reb, dat moet." Ze haalde diep adem en haalde haar toverstok tevoorschijn. Ik knikte instemmend en haalde de mijne uit mijn broeksband. Even aarzelden we maar toen drukten we de stokken tegen elkaar en mompelde ik mijn zoek spreuk. Beneden klonken nog meer knallen en een geur van rook kwam naar boven.
Het antwoord was voor Lily pijnlijk, maar niet onverwacht. Echter voordat ik een troostende arm om haar heen kon slaan vloog mijn kamerdeur open en stond mijn moeder in de deuropening. Haar ogen stonden helderder dan ik in jaren had gezien en ik wist dat ze niet meer onder de imperiusvloek was. We keken elkaar een paar seconde verrast aan.
"-eh... ja, beneden kunnen we wat hulp gebruiken..." Het klonk aarzelend alsof ze niet zeker wist of we nog wel wilden vechten. Lily stond al op, maar ik keek mijn moeder fronsend aan.
"Met wat?"
"Dooddoeners... ze zijn hier."

Reacties: