FanFic.nl

Rebella Potter

Hoofdstuk 25: The Great Big Lie of Change

Zwijgend liep ik door de gangen van Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry. De boeken stevig tegen me aangedrukt. Alsof zij me wel de beschermende arm hadden die ik nu nodig had.
De meeste leerlingen zaten al in de Grote Zaal voor het ontbijt. Straks zou ik naar de lessen moeten, en me weer onder de mensen begeven. iets wat ik de afgelopen week zorgvuldig had ontweken.
Sinds aankomst was ik bang, moe en vooral verdrietig, ik had amper gegeten, en had alsmaar gezegd dat ik me niet lekker voelde.
De eerste les was Toverdranken van professor Slakhoorn. Zwijgend sloot ik me aan bij de Griffindors die stonden te wachten op de leraar. James stond naast Lily, die me een hulp zoekende blikken toewierp. met een hoofdknik wenkte ik haar.
“Hee, Rebbie, Hoe is het?” Vroeg ze toen ze naar me toe kwam.
“Mwah, gaat wel, met jou?” Antwoordde ik. Zachtjes vertelde ze over haar week die vreselijk was geweest.
“Ik wou dat je een betere week had gehad,” mompelde ik terwijl ik mijn tas van de kille grond pakte, Slakhoorn kwam dichterbij. We konden hem altijd van verre aan horen komen.
“Hoezo?” Vroeg Lizzie, die zich op het laatste moment aansloot.
“James, en zijn vriendje waren bij me thuis. En dus was mijn zomer een hel, letterlijk, en nu ben ik nog niet van ze af,” antwoordde ik zuur.
“Arme jij!” Klonk een stem die me liet schrikken. Met een ruk draaide ik me om.
“O, hoi Roos!” Groette ik haar. Het afgelopen schooljaar had ons verbonden tot een hechtte vriendinnen groep. Zo wisten de jongens niet wáárom ik een weerwolf was geworden. Maar de meiden wisten het wel, met een reden; vertrouwen. Waar ik heel dankbaar voor was.
Maar nu hadden we de les toverdranken.
Een les waarin professor Slakhoorn er lol in scheen te hebben om ons te treiteren want ik werd met Remus in gedeeld, niet dat hij iets verkeerd had gedaan, maar hij trok partij voor James en Sirius en niet voor zijn vriendin die twee maanden lang hun gedrag te verduren had gehad.. Lily uiteraard met James, ik wist niet wie er nijdiger keek, Roos of Peter, om maar te zwijgen over Sirius en Lizzie. Ik wist niet wat er tussen hen was voorgevallen maar zo te zien kon het niet erg goed zijn geweest. Ook de rest van de klas werd in de meest onmogelijke paren gedeeld.
“Goed, zoals jullie gemerkt hebben, heb ik jullie in paren opgesplitst. Dat is, omdat we vandaag wel een heel bijzondere drank gaan brouwen.” Professor Slakhoorn klonk vrolijk en energiek, alsof het vandaag de beste dag uit zijn leven was.
“Sla bladzijde tien van je boek open. Neem het recept goed door en volg dan de nodige instructies op het bord, Nauwkeurig op!” de klemtoon lag nog alitjd op nauwkeurig. En Slakhoorn pauzeerde even voordat hij zei; “ga je gang!”
De gehele les hield ik controle over de kriebels die ik nog altijd voor Remus had. En keek ik hem niet aan. Helaas kwam hij wel steeds een stukje dichterbij me staan. Maar dan schoof ik weer een stukje op. Op het gegeven moment was ik het zat en verhuisde ik naar de andere kant van mijn tafeltje. Pas aan het einde van de les, bleek waarom professor Slakhoorn ons in paren had gedeeld. 'Goed, jullie drank hoort nu klaar te zijn.' Slakhoorn zette zijn handen op zijn heupen en leunde een beetje naar achter waardoor zijn dikke buik nog verder naar voren kwam. Angstvallig hield ik de gouden knoopjes in de gaten, als ze het einde van de les maar haalden.
“De bedoeling is dat jullie de drank nu omruilen, met je partner. Goed zo, en dan nu beste Dames en Heren, nemen jullie slechts één theelepeltje van de drank. Niet meer!” Slakhoorn knikte ons bemoedigend toe. Wantrouwend nam ik snel een klein theelepeltje van Remus drank. Eerst voelde ik niks, maar toen groeide er iets in mijn buik uit tot een gigantische bel. Blijkbaar beging het de anderen net zo. En schrokken we ons te pletter toen de bel ging. Snel ruimde ik mijn spullen op en verliet samen met Lily, Roos en Lizzie het lokaal. Voordat ik ook maar naar het opgegeven huiswerk van Slakhoorn luisterde, de bel in mijn buik gaf niet veel goeds aan zei een stemmetje in mijn hoofd.
“Komende zestig jaar wil ik niks meer met Potter te maken hebben!” Siste Lily woedend. “Logisch...” knikte Roos.
“En bedankt Lily.” mompelde ik ter herinnering dat ik nog altijd de zelfde achternaam droeg.
“Oeps, sorry, Reb,” giechelde Lily blozend, “even vergeten.” Ik grijnsde, denkend dat een geintje me uit de put kon halen, ”vergeten, he? ja ja...” Ik trok een ondeugend gezicht.
“O, o!” Proestte Roos gesmoord. Ik lachte, en spurtte achter een rennende Lily aan. De marmeren trap op boven gekomen stond ik abrupt stil. Lily werd belaagd door die klojo van een broer. “JAMES POTTER!” brulde ik uit alle macht, aha, daar ging de bel in mijn buik. James schrok zich rot en draaide zich verward om. “HOE OUD IN MERLIJNS GOORSTE SOKKEN BEN JE?! TWEE? DRIE? NIET OUDER! WORDT NOU EENS EEN KEERTJE VOLWASSEN!!! HOU EENS OP MET HET LASTIG VALLEN VAN MEIDEN! RICHT JE AANDACHT EENS EEN KEER OP JE STUDIE! JE LAPZWANSERIJ HEEFT HET LEVEN VAN ONZE OUDERS GEKOST! PRIMA STEEK VUURWERK AF! BEST! TE GEK! MAAR LAAT DIE MEIDEN MET RUST! R-U-S-T! IS DIT HOE JE HET LEVEN VAN ONZE OUDERS WIL HERDENKEN? WIL LATEN MEETELLEN? VECHT, JIJ VUILE LUIE KLOOTZAK! LILY HEEFT AL ZO VAAK AANGEGEVEN DAT ZE ZIEK VAN JE WORDT, WANNEER DRINGT HET EEN KEERTJE TOT JE DOOR DAT JE GEEN STEEK BETER BENT DAN DIE LUI DIE JE VIJANDEN ZIJN? WANNEER KOMT HET EINDELIJK EEN KEERTJE AAN DAT JE JE GEDRAAGT ALSOF DE HELE WERELD OM JOU DRAAIT? JE BENT NIETS. JE BENT NIETS HOOR JE ME? IK WALG VAN JE! IK KOTS OM JE GEDRAG! IEMAND ALS JIJ ZOU BETER MOETEN WETEN!”
Ik zweeg en mijn haar leek een bos elektrisch geladen bos stroom, terwijl ik James furieus aan keek. Remus keek me een beetje verward aan, alsof hij niet verwacht had dat ik hard kon schreeuwen. Sirius was ineens heel erg gedesinteresseerd in het plafond, Peter keek met grote angstogen naar me. En James deed de hele tijd zijn mond op en dicht. Iets in hun houding deed het belletje nog iets verder opblazen en ik vloekte.
“O, JA TUURLIJK SIRIUS HET PLAFOND IS INTERESSANT NIETWAAR? JE WILT NIET MEER OP JE FAMILIE LIJKEN? GEDRAAG JE DAN OOK NIET ZO! VECHT TEGEN ZE, JE WAS ERBIJ! JIJ BEFFENDE KLOOTZAK! EN VOOR JULLIE ALLE VIER! NOG EEN KEER DIT SOORT GEDRAG EN IK ZORG ERVOOR DAT AL JULLIE MISSTAPPEN AAN HET LICHT KOMEN EN VAN SCHOOL GETRAPT WORDEN!”
Tevreden met het resultaat. Dat duidelijk een schok in de publieke ruimte te voelen was. De bel was weg.
“Kom op Lily, wegwezen hier, die EIKELS zijn het niet waard, om aan te zien!” Vast beraden liepen Lily en ik weer de trap af, waar Roos en Lizzie met een big-smile op me stonden te wachten.
“Wah! Rebella! Dat was te gek!” Juichte Lizzie enthousiast, er lag een furieuze triomf op haar gezicht, terwijl ze een soort huppelpasje het bordes afsprong. Ik grijnsde onwillekeurig, “dat voelde ook wel zo ja, stomme eikels.” Lily was even stil en zei toen bedaard, “hopelijk heeft het effect.” Ik brieste “dat hoop ik wel voor hem! Anders heeft hij een enorm probleem.” Roos grinnikte, “inderdaad!” We liepen over het gazon in de richting van de kassen waar we dadelijk Kruidenkunde hadden.

Een paar weken later.
James had zich tamelijk snel na mijn speech aangepast en begon zich steeds meer te gedragen.
Maar mijn bloed eigen broer volwassen? Hoe kon dat? Sirius verzette zich heftiger dan ooit tegen de ‘Zwadderaars’ en hielp elke leerling uit het nauw als ze ook maar een beetje last hadden van die lui, resultaat was dat hij waarschijnlijk tot zijn achtennegentigste moest nablijven.
Het was iets vreemds, iets wat ik nog niet helemaal kon bevatten. En wat Lizzie, Roos en mij absoluut niet verbaasde was dat Lily, James steeds meer bij zijn voornaam ging noemen. Ik was er blij om dat mijn achternaam niet meer uitgespuwd werd.
Ik was er nog niet klaar voor om Remus te vergeven, om mijn broer weer binnen te laten. Ik verlangde ernaar om naar het nabij gelegen dorp te gaan, maar sinds vorig jaar ging dat niet meer door, het was te onveilig. Afgelopen zomer waren ook daar meerdere aanvallen van dooddoeners geweest. En dus brachten we elk weekend door op school. Ik had professor Andelring gevraagd of ik op een onopvallend plekje een memoriam kon oprichten voor gevallenen. Ze vond het een goed idee en liet er meerdere plaatsen. Ik was er vaak in de weekenden, het meest die in het kleine park stond onder een oude beuk. Ik praatte dan over alles wat me overkwam wat ik voelde.
Hoe kon ik in vredesnaam weten dat meneer Eikel nummer twee me erop bespioneerde? Dat hij alles doorbriefde aan zijn vrienden?
Eerlijkheid duurt het langst.
De waarheid van die woorden drongen volledig tot me door in de week voor Halloween. Een klein briefje, geschreven in een keurig, onbekend, handschrift. Ik las en Lily vroeg of ik me wel goed voelde.

Rebella,

Dit is de enige manier waarop ik je kan antwoorden. Jouw woorden lieten me huilen. Ik hoop van harte dat je Remus kunt vergeven, het is een goede jongen. James en Sirius zijn beiden pubers; laat ze maar.
Weet dat ik geen spijt heb van wat er in ons leven gebeurt is, weet dat ik naar zal luisteren. En wanneer ik kan erop zal reageren.
Volg je hart, mijn kind.

Je moeder

P.S. Vergeef je broer, alsjeblieft.

Mijn hart ramde tegen mijn ribben. Hoe in Merlijns baard was dit mogelijk? Mama was dood. Ik had eindelijk haar los kunnen laten en nu?
Maar ik zou een idioot wezen als ik dacht dat dit de enige was. De volgende ochtend kwam er nog een brief, in een ander handschrift. De vorige dag was ik niet eens naar de memoriam gegaan.

Rebella,

Je moeder vertelde me wat ze had gedaan, en ik besloot dat ook jij mijn dochter bent.
Dus ook van je vader een hart onder de riem. Herinner je je jullie zevende verjaardag? James had jou een rode bal gegeven, en jij hem een schaakbord, twee dagen later speelden jullie met elkanders cadeautjes. Zo is het altijd gegaan tussen jullie. Die sterke band, die hechtheid.
Ik begrijp dat naarmate jullie ouder werden dat die band niet kan blijven.
Maar probeer hem te vergeven voor zijn gedrag.

Ik hou van je,
Papa

Nu werd het eng. Want ik had Lily net verteld dat ik over James en mijn zevende verjaardag had gedroomd. Ik gaf de brief aan Lily die floot in schok. Na het ontbijt koste het me enorme moeite om de brief uit mijn hoofd te zetten en dat was te merken tijdens Verweer Tegen de Zwarte Kunsten, die eigenlijk heel saai was met deze leraar.
Maar de dag erna, woensdag werd nog lastiger.

Rebella,

James en jij zijn tweeling, nu en voor altijd. Onthou dat.
Bedenk je wat voor een band je met hem wil. Welke dan ook.
Hij houdt van je, ook al komt dat er niet uit. James is nooit een gevoelig persoon geweest.
Dat was jij.
Vertel hem wat je voelt, wat je denkt, wees jezelf met hem.
En voor Sirius, hij is nog in zijn ontdekkingsfase.

Liefs,
mama

Dit ging door, en door. Op de dag van Halloween ging ik niet naar beneden uit angst voor nog een brief. Ik bleef in de leerlingenkamer en staarde naar de vlammen die de ruimte vulde. De brieven lagen op de lage tafel voor me. Ik hoorde niet hoe de jongens binnen kwamen. Noch hoe ze bij me kwamen zitten.
James drukte nog een brief in mijn handen, dat haalde me uit mijn trance. Ik staarde ernaar en keek hem toen aan. Opeens besefte ik dat ik nooit over James zijn gevoelens had gepraat tegen het memoriam. Nooit.
Hij was arrogant, ik ook. Hij was wél een gevoelig persoon, ik was slechts een haartje erger. Opeens kreeg ik helderheid waar de brieven vandaan kwamen en een grimmige glimlach verscheen.
“Een goeie poging, broer, indrukwekkend zelfs. Maar niet waar.” Ik drukte de brieven in zijn hand, pakte mijn tas en marcheerde weg. De eikel had mij de brieven gestuurd.
Met deze; mijn broer wijs, verstandig, volwassen? Nooit van zijn leven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.