Bill lag in het ziekenbed. De chemotherapie maakte hem moe, ziek en uitgeput. Een dokter was hem net slecht nieuws komen brengen. De oorzaak van alle tranen die nu over zijn wangen liepen. Zelfs het huilen deed pijn, alles deed pijn.
De dokter had hem verteld dat hij zou sterven. Hij had nog amper een maand. Misschien iets langer, misschien korter. Dat kon niemand echt zeggen, maar wat men wel kon zeggen was dat hij het niet zou overleven.
Zijn adoptie moeder was ook op de hoogte gebracht. Ze kwam eerder van haar werk.
Het nieuws had ook de ‘Make a wish fondation’ bereikt.
Ze zouden Bill zijn laatste wens in vervulling laten gaan.
Bill wist dat hij geadopteerd was, dat had zijn adoptie moeder hem jaren geleden al verteld en ze had hem verteld dat Bill nog een broer had, een tweelingbroer om preciezer te zijn.
Bill had die broer nog nooit ontmoet, hij was afgestaan bij zijn geboorte.
En zijn laatste wens was zijn tweelingbroer ontmoeten en met hem zijn laatste dagen doorbrengen. Hij wilde zijn laatste dagen doorbrengen met echte familie