ijstheetjuh3 zei op 18 april 2014 - 23:35:
Hallo allemaal,

Ik wil mee doen aan een wedstrijd op mijn school. Ik heb al twee keer meegedaan en het word om het jaar gehouden en omdat dit mijn laatste jaar is op school wilde ik nog eens mee doen. Je hebt allerlei onderdelen, je kan mee doen met muziek, met tekenen, kunstwerken en met poëzie en proza. De beste tien inzendingen worden gekozen en die mag je dan voordragen voor ouders die op een avond komen om te kijken. De winaar wordt uiteindelijk door jury's gekozen. Alleen ik heb 1 groot probleem waar ik heel erg vast zit: Een onderwerp. Ik weet namelijk echt niet waar ik deze keer over moet schrijven. De eerste keer, twee jaar geleden had ik een gedicht. Vorig jaar deed ik mee met een verhaal. Ik zal ze onderaan plaatsen. Maar ik wil dus vragen of jullie onderwerpen weten waar ik over kan schrijven. En om me nog meer te helpen zou ik het waarderen als jullie misschien foto's, filmpjes of iets kunnen vinden dat over het onderwerp gaat waardoor ik als ik bezig ben met het verhaal ook extra inspiratie heb. Bijvoorbeeld dit filmpje heeft me geïnspireerd bij het schrijven van het verhaal van vorig jaar. Natuurlijk ook een beetje mijn eigen gevoelens en gewoon random inspiratie die vanzelf op komt duiken om een geheel te maken.

Alvast bedankt, ook gewoon omdat je moeite nam om dit te lezen!

Eerste keer dat ik mee deed met een gedicht:

Het leven.

Het leven lijkt op een spel met levels.
Je weet nooit wat de volgende level je brengen zal, ook niet in het leven.
Je weet nooit wat er gebeurt .
Elke spel heeft een einde, het leven ook.
Je weet niet wat je te wachten staat op de volgende level.
Je weet ook niet wat je morgen te wachten staat, voordat het echt morgen is!


Tweede keer dat ik mee deed met een verhaal:

Ik haat het feit dat ik zo onbelangrijk ben. Ik haat het dat ik ben zoals ik ben. Ik ben niet voldoende, verpest alles en ben te veel. Niemand die me zou missen als ik weg ben. Niemand..

Ik ben te veel. Een extra onnodig stukje niks. Ik snap niet wat ik hier doe, waarom ik hier ben. Ik vraag me zo vaak af waarom. Er is me altijd wijsgemaakt dat ik stom ben, dat ik lelijk ben of dat ik faal. Ze hebben me wijs gemaakt dat niemand ooit van me zal houden. Dat ik voor altijd eenzaam zou zijn. Zo groeide ik op.

Ik haat het ook om steeds buiten de groep te staan. Buitengesloten te worden of steeds mijn vrienden kwijt te raken aan anderen. Soms met een gevoel dat ik gebruikt word of soms gewoon omdat ik minder leuk of gezellig ben. Altijd ben ik een tweede keuze.

Ik maakte mezelf wijs dat het me niets deed wat mensen zeiden, of ik ergens bij hoorde of niet. Ik deed alsof het me geen pijn deed maar dat was niet zo. Het raakte me, het brak me. Elke keer weer. Woorden, gedrag van anderen tegenover mij. Wanneer ik zei dat het goed ging wanneer mensen me vroegen hoe het met me ging, hoopte ik heel diep van binnen dat ze in mijn ogen keken en zeiden: Vertel me de waarheid. Maar dat, dat wilde nooit gebeuren. Waarom zouden ze ook? Wie was ik? Ik zou en wilde een einde aan mijn leven maken.. Ik had namelijk geen zin meer om te leven op een wereld waar de goede mensen meestal de grond in werden gestampt.


Dat waren de gedachten van de gedaante
die naar het randje van het flatgebouw liep en zijn ogen sloot en op het punt
stond om te springen..

Ik opende mijn ogen toen ik opeens voelde
dat iemand me vast hield, zijn armen om me heen sloeg en stevig tegen zich aan
drukte.

'Het komt goed. Luister niet wat anderen zeggen, negeer het. Hoe moeilijk het ook is, laat ze je nooit wijs maken dat je niet genoeg bent. Want als je ooit het gevoel krijgt dat je niet mooi bent of dat je stom bent, kijk dan beter naar jezelf. De mensen die je proberen neer te halen, die weten niet wat er binnen in jou zit. Die doen niet eens moeite om er achter te komen. Laat zulke mensen je nooit dingen wijs maken. Want ze zullen het nooit snappen. Ze zullen de schoonheid in je nooit zien. Dat willen ze namelijk niet eens. Dus stop met luisteren naar anderen en geloof in jezelf want jij kent jezelf meer dan wie dan ook. Wat anderen ook zeggen. Ze hebben het fout! En ooit, er is altijd wel iemand die ooit van je zal houden. Zoals nu... Zoals ik dat doe, zoals ik van jou houd!!'

Geschrokken keken mensen naar de gedaante
die naar beneden viel. Met grote ogen, heel even vergaten sommige van hen nog
adem te halen bij de klap.

Een ambulance kwam er al snel aan en probeerde de gedaante nog tot leven te brengen die op de grond lag met overal bloed om zich heen. Er was nog een gedaante op het flatgebouw die naar beneden keek, met tranen die naar beneden vielen. De diepte in waar zonet de gedaante ook heen viel. Het was te laat, alle woorden die net gezegd waren, waren nutteloos geweest. De verpleegsters gaven de moed op. De gedaante die was gesprongen was er niet meer.

En opnieuw open ik mijn ogen. Deze keer
schrik ik en kijk in fel blauwe glinsterende ogen. Ik bekijk het hele gezicht
en zie een grote glimlach. 'Goede morgen schoonheid!' word er tegen me gezegd
en ik glimlach. Het was een droom of moet ik zeggen: gewoon een nachtmerrie.
Een nachtmerrie dat te maken had met mijn verleden, die gemixed was met wat er
echt gebeurde en wat er gebeurd kon zijn. Ik had vaker zulke nachtmerries, maar
ik was er over heen. Toen mijn hand werd vastgehouden veranderde mijn hele
leven. Ik begon in het goede te geloven. Ik zag in dat niet alles slechts was
of negatief en iedereen wel iemand heeft. Iemand die wat er ook gebeurd voor je
is en je de goede kanten van het leven laat zien. Je een glimlach gunt. En dat
is het belangrijkste. Glimlachen.


En sorry voor fouten die erin zitten, ik heb nog steeds wat moeite met mijn Nederlands. (d/t/dt, spelling, zinnen etc..)

Bodine zei op 20 april 2014 - 14:28:
Ik denk niet dat het een goed idee is als wij een onderwerp voor je verzinnen, want als jij echt een goede inzending wilt schrijven, moet dat vanuit jezelf komen - niet iets wat wij je opdragen.
Either way - als ik zo je voorgaande inzendingen lees, dan valt me één ding op: je begint zo extreem. Zo verschrikkelijk vol met zelfhaat en dan ook puur en alleen dat, zonder verdere gebeurtenissen. Dat trekt mij in ieder geval niet je verhaal in - het is niet iets wat ik graag zou lezen. Ik zou zeggen: probeer er dit keer iets meer een verhaal van te maken. Meer gebeurtenissen, zegmaar. Je hoeft niet per se iets heel vrolijks te doen, maar probeer de zelfhaat er iets subtieler in te stoppen (of eruit te laten - afhankelijk van of het relevant is), dat zou het (in ieder geval voor mij) een stuk fijner maken om te lezen.

In ieder geval heel veel succes! Wanneer is je deadline?