Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » De honderd woorden challenge
De honderd woorden challenge
Bodine zei op 2 april 2018 - 20:08:
Ik had op meer enthousiasme gehoopt. :c Ik bijt de spits wel af, dan zien jullie in ieder geval allemaal dat het niveau niet hoog hoeft te liggen:
Elias doorbrak de bedrukte sfeer door Boris op ijs te trakteren. De jongen hoefde niet lang te twijfelen voor hij besloot dat zijn vergiffenis wel te koop was voor een Cornetto. Hij nam één hapje en vroeg daarna: ‘Dus je zwemt?’
‘Jazeker,’ beaamde Elias met volle mond. Hij slikte en zei: ‘Maar het is voornamelijk doorzettingsvermogen. Als je denkt dat je niet verder kunt, kan je altijd nog minstens tien meter.’
‘Ik haal nauwelijks tien meter.’
‘Kan je nagaan.’
Daarna benadrukte Elias nogmaals dat hij Boris’ haar wel heel leuk vond, waarbij hij de jongen zowaar aan durfde te kijken. Maar toen Boris onverwacht zijn blik vasthield en licht begon te glimlachen, werden de grassprietjes onder zijn enkels toch wel weer erg interessant.
Ik had op meer enthousiasme gehoopt. :c Ik bijt de spits wel af, dan zien jullie in ieder geval allemaal dat het niveau niet hoog hoeft te liggen:
Elias doorbrak de bedrukte sfeer door Boris op ijs te trakteren. De jongen hoefde niet lang te twijfelen voor hij besloot dat zijn vergiffenis wel te koop was voor een Cornetto. Hij nam één hapje en vroeg daarna: ‘Dus je zwemt?’
‘Jazeker,’ beaamde Elias met volle mond. Hij slikte en zei: ‘Maar het is voornamelijk doorzettingsvermogen. Als je denkt dat je niet verder kunt, kan je altijd nog minstens tien meter.’
‘Ik haal nauwelijks tien meter.’
‘Kan je nagaan.’
Daarna benadrukte Elias nogmaals dat hij Boris’ haar wel heel leuk vond, waarbij hij de jongen zowaar aan durfde te kijken. Maar toen Boris onverwacht zijn blik vasthield en licht begon te glimlachen, werden de grassprietjes onder zijn enkels toch wel weer erg interessant.
Kayley zei op 3 april 2018 - 22:14:
Ik heb niet veel geschreven en bijna alles ondertussen weggezwierd, maar ik had wel dit stukje (dat iets meer woorden telt dan 100, oeps) dat ik bij ga houden:
Phoenix gladly let herself be pulled into this kiss, put her hands on a slim waist and tugged her close. She was trembling, her blood pounding into her like a slow drum, heat blazing a trail through her.
Orryn tasted of scotch and a wild thing, like something that could devour her whole. She poured herself into her, lips and tongue and every touch of her fingers, her breath against pale skin, her mouth against a taut throat. There were people around them, a whole bar's worth, but she was the only one that existed in that moment, viscerally real.
She wanted to tear into her like a monster, but her fingers could only bruise, prints left on her sides beneath her tank top, her thighs even through her jeans.
Ik heb niet veel geschreven en bijna alles ondertussen weggezwierd, maar ik had wel dit stukje (dat iets meer woorden telt dan 100, oeps) dat ik bij ga houden:
Phoenix gladly let herself be pulled into this kiss, put her hands on a slim waist and tugged her close. She was trembling, her blood pounding into her like a slow drum, heat blazing a trail through her.
Orryn tasted of scotch and a wild thing, like something that could devour her whole. She poured herself into her, lips and tongue and every touch of her fingers, her breath against pale skin, her mouth against a taut throat. There were people around them, a whole bar's worth, but she was the only one that existed in that moment, viscerally real.
She wanted to tear into her like a monster, but her fingers could only bruise, prints left on her sides beneath her tank top, her thighs even through her jeans.
1Dzayn zei op 3 april 2018 - 22:19:
Als je datzelfde stukje in het Nederlands had geschreven weet ik vrij zeker dat het niet zo intens was geweest.
Als je datzelfde stukje in het Nederlands had geschreven weet ik vrij zeker dat het niet zo intens was geweest.
Kayley zei op 3 april 2018 - 22:30:
Dat denk ik ook, ja. Daarom hou ik zo van Engels. <3
Dat denk ik ook, ja. Daarom hou ik zo van Engels. <3
xDevilBitch zei op 3 april 2018 - 23:19:
Oeh, Bo, die is nice! Lekkere timing met je twists.
@Kay, je timing is perfect, ik heb een beetje een lesbian craving atm. En wat Iv zegt: heel fijn intiem, zonder dat het te wordt.
Ik ging dit doen, maar toen ging ik een serie bingen. Anyway:
De lucht is een dieproze, dat was me nog niet opgevallen. We lopen al uren en uren langs steeds weer bomen, steeds weer gras. De lucht was er. De zon zakte, dat is wat ze doet. En toch had ik niet bedacht dat wegglippende zonnestralen zulke mooie kleuren schilderen – zo niet bedacht dat ik stop..
Hans botst op mijn rug. “Wat doe je, gek? Loop door,” sist hij.
“Maar kijk dan.”
De rijen voor ons marcheren stug verder. De duizendpoot die we al die tijd gevormd hadden is in tweeën gereten en achter me begint het gemopper al. Hans probeert me met een duw nog de juiste richting in te krijgen. Mijn vermoeide brein wordt alleen losgerukt door de ferme greep van de sergeant die me de rij uitwerkt. “Doorlopen!”
Later moet ik vijftig push-ups doen. Iedere is het waard.
Oeh, Bo, die is nice! Lekkere timing met je twists.
@Kay, je timing is perfect, ik heb een beetje een lesbian craving atm. En wat Iv zegt: heel fijn intiem, zonder dat het te wordt.
Ik ging dit doen, maar toen ging ik een serie bingen. Anyway:
De lucht is een dieproze, dat was me nog niet opgevallen. We lopen al uren en uren langs steeds weer bomen, steeds weer gras. De lucht was er. De zon zakte, dat is wat ze doet. En toch had ik niet bedacht dat wegglippende zonnestralen zulke mooie kleuren schilderen – zo niet bedacht dat ik stop..
Hans botst op mijn rug. “Wat doe je, gek? Loop door,” sist hij.
“Maar kijk dan.”
De rijen voor ons marcheren stug verder. De duizendpoot die we al die tijd gevormd hadden is in tweeën gereten en achter me begint het gemopper al. Hans probeert me met een duw nog de juiste richting in te krijgen. Mijn vermoeide brein wordt alleen losgerukt door de ferme greep van de sergeant die me de rij uitwerkt. “Doorlopen!”
Later moet ik vijftig push-ups doen. Iedere is het waard.
Kayley zei op 4 april 2018 - 5:45:
Ik voelde gewoon dat jij het nodig had, Daan.
Die van jou is echt nice. Heel die eerste paragraaf is liefde. <3
Ik voelde gewoon dat jij het nodig had, Daan.
Die van jou is echt nice. Heel die eerste paragraaf is liefde. <3
Kayley zei op 4 april 2018 - 20:31:
Ik schreef vanmorgen de beginzin van m'n original en was daarna zo onder de indruk dat ik prompt niet meer verder kon. (':
They made themselves from the chaos of their slow unraveling.
Ik schreef vanmorgen de beginzin van m'n original en was daarna zo onder de indruk dat ik prompt niet meer verder kon. (':
They made themselves from the chaos of their slow unraveling.
1Dzayn zei op 5 april 2018 - 14:01:
Harry zucht. ‘Ja, ik weet het. Terug naar zoals het eerst was, maar Lou…’
Louis slikt en neemt een stap dichterbij. ‘Harry, ik…’
Harry pakt Louis’ handen, waadt dichter naar hem toe totdat hun torso’s elkaar nog net niet raken.
‘Ik kan het niet voor mezelf ontkennen, Lou. Je bent de mooiste die ik ooit gezien heb.’
Harry’s ogen stralen een zachtheid uit die Louis nog niet eerder gezien heeft. Zijn ogen schieten kort naar Harry’s lippen en Louis vraagt zich af hoe het zou zijn om die lippen te zoenen.
‘I-ik kan ook niet ontkennen dat er iets is, Harry, maar-’
‘Waarom kunnen we het dan niet gewoon proberen?’ vraagt Harry zacht. Het is niet meer dan een fluistering die over zijn lippen komt en Louis slikt weer. Waarom zouden ze eigenlijk niet?
Oke, het is iets meer dan honderd woorden, maar ik ben vandaag weer aan het schrijven en dit stukje vond ik (in vergelijking met m'n andere geschreven woorden) wel oke. En ja, dit komt trouwens uit mijn fantasy-achtige Larry AU waar ik al zo'n drie jaar aan werk (en al twee keer opnieuw aan ben begonnen zoiets)
Harry zucht. ‘Ja, ik weet het. Terug naar zoals het eerst was, maar Lou…’
Louis slikt en neemt een stap dichterbij. ‘Harry, ik…’
Harry pakt Louis’ handen, waadt dichter naar hem toe totdat hun torso’s elkaar nog net niet raken.
‘Ik kan het niet voor mezelf ontkennen, Lou. Je bent de mooiste die ik ooit gezien heb.’
Harry’s ogen stralen een zachtheid uit die Louis nog niet eerder gezien heeft. Zijn ogen schieten kort naar Harry’s lippen en Louis vraagt zich af hoe het zou zijn om die lippen te zoenen.
‘I-ik kan ook niet ontkennen dat er iets is, Harry, maar-’
‘Waarom kunnen we het dan niet gewoon proberen?’ vraagt Harry zacht. Het is niet meer dan een fluistering die over zijn lippen komt en Louis slikt weer. Waarom zouden ze eigenlijk niet?
Oke, het is iets meer dan honderd woorden, maar ik ben vandaag weer aan het schrijven en dit stukje vond ik (in vergelijking met m'n andere geschreven woorden) wel oke. En ja, dit komt trouwens uit mijn fantasy-achtige Larry AU waar ik al zo'n drie jaar aan werk (en al twee keer opnieuw aan ben begonnen zoiets)
1Dzayn zei op 6 april 2018 - 9:44:
Hij heeft al een keertje kort hier gestaan, maar het is de larry au waarin ze in een door mij gecreeerd land wonen en een uitdaging uitgaan om Harry op de troon te kunnen krijgen. Met pratende vogeltjes enz. Dus iets meer fairy tale au dan echt fantasy maar goed
Hij heeft al een keertje kort hier gestaan, maar het is de larry au waarin ze in een door mij gecreeerd land wonen en een uitdaging uitgaan om Harry op de troon te kunnen krijgen. Met pratende vogeltjes enz. Dus iets meer fairy tale au dan echt fantasy maar goed
Bodine zei op 6 april 2018 - 12:21:
@Iv; klinkt heel leuk om te schrijven!
Ik heb er weer bijna 700 woorden bij geperst. M'n verhaal begon (uiteraard, we hebben het over mij) te bestaan uit 90% dialoog dus vandaag heb ik wat niet-dialoog eruit geperst. Ik denk dat dit m'n favoriete stukje is:
Het hele gezin zat voor de tent aan het ontbijt. Er was zelfs een roodharig meisje bij dat Elias een aantal keer aan de zijde van zijn eigen zusje had gezien. Hij glimlachte – vanwege het toeval, en omdat hij naast Boris een uitpuilende rugzak zag staan.
Boris krabbelde overeind zodra hij Elias zag staan, hees de tas over zijn schouder en zwaaide naar zijn ouders.
‘Veel plezier!’ wensten die hem allebei toe.
‘Doe het veilig,’ waarschuwde het zusje, waarop de vader een preek begon over taalgebruik en meisjes-van-jouw-leeftijd.
Boris’ gezicht was nog steeds roodverbrand door de genadeloze zon.
@Iv; klinkt heel leuk om te schrijven!
Ik heb er weer bijna 700 woorden bij geperst. M'n verhaal begon (uiteraard, we hebben het over mij) te bestaan uit 90% dialoog dus vandaag heb ik wat niet-dialoog eruit geperst. Ik denk dat dit m'n favoriete stukje is:
Het hele gezin zat voor de tent aan het ontbijt. Er was zelfs een roodharig meisje bij dat Elias een aantal keer aan de zijde van zijn eigen zusje had gezien. Hij glimlachte – vanwege het toeval, en omdat hij naast Boris een uitpuilende rugzak zag staan.
Boris krabbelde overeind zodra hij Elias zag staan, hees de tas over zijn schouder en zwaaide naar zijn ouders.
‘Veel plezier!’ wensten die hem allebei toe.
‘Doe het veilig,’ waarschuwde het zusje, waarop de vader een preek begon over taalgebruik en meisjes-van-jouw-leeftijd.
Boris’ gezicht was nog steeds roodverbrand door de genadeloze zon.
Kayley zei op 6 april 2018 - 14:33:
@Bo: ja, daar was ik dus ook zo van onder de indruk. (':
@Bo: ja, daar was ik dus ook zo van onder de indruk. (':
Bodine zei op 8 april 2018 - 20:59:
Kom op allemaal, het is weekend, we hebben allemaal geschreven! *\o/*
Ik heb vandaag dit eruit geperst:
We zijn zo nietig, wilde hij zeggen. Als er nu een beer komt, of een komeet, of als we verdwalen, dan zijn we dood.
Denk je dat er parallelle universums zijn? wilde hij weten. Eentje waar we buurjongens zijn? Eentje waarin we hartsvrienden zijn, of meer?
Wil je samen de bergen in trekken? wilde hij vragen. Nooit gevonden worden, onze eigen wereld stichten?
Er is zoveel, wilde hij kwijt. Zoveel wereld en zelfs zoveel andere werelden dat je nooit genoeg kunt zien in één leven. Kan je de wereld dan wel begrijpen? Het leven? Je naasten? Jezelf?
Blijf je bij me? wilde hij smeken. Nu, vandaag, vannacht en morgen, de rest van de vakantie en daarna?
Hij wilde het allemaal vragen en nog veel meer, maar hij was bang dat zijn woorden niet tot hun recht zouden komen, dat hij niet begrepen zou worden en genegeerd, of zelfs uitgelachen. Hij wilde alles vragen, alles: wat is dat? Wil je dat? Kán dat?
‘Wat is je lievelingskleur?’ was de vraag waarmee hij tenslotte de stilte verbrak.
Kom op allemaal, het is weekend, we hebben allemaal geschreven! *\o/*
Ik heb vandaag dit eruit geperst:
We zijn zo nietig, wilde hij zeggen. Als er nu een beer komt, of een komeet, of als we verdwalen, dan zijn we dood.
Denk je dat er parallelle universums zijn? wilde hij weten. Eentje waar we buurjongens zijn? Eentje waarin we hartsvrienden zijn, of meer?
Wil je samen de bergen in trekken? wilde hij vragen. Nooit gevonden worden, onze eigen wereld stichten?
Er is zoveel, wilde hij kwijt. Zoveel wereld en zelfs zoveel andere werelden dat je nooit genoeg kunt zien in één leven. Kan je de wereld dan wel begrijpen? Het leven? Je naasten? Jezelf?
Blijf je bij me? wilde hij smeken. Nu, vandaag, vannacht en morgen, de rest van de vakantie en daarna?
Hij wilde het allemaal vragen en nog veel meer, maar hij was bang dat zijn woorden niet tot hun recht zouden komen, dat hij niet begrepen zou worden en genegeerd, of zelfs uitgelachen. Hij wilde alles vragen, alles: wat is dat? Wil je dat? Kán dat?
‘Wat is je lievelingskleur?’ was de vraag waarmee hij tenslotte de stilte verbrak.
xDevilBitch zei op 9 april 2018 - 23:27:
Hee daar, dit is wat je kennelijk krijgt na een hele dag de literatuur van de negentiende eeuw en het interbellum samenvatten:
Van buitendijk naar binnenzee, klotsend en ruisend en golvend tot we vaste aarde onder onze voeten voelen. Het moest een leuk pleziertripje worden. Flessen aan boord, een matige geluidinstallatie, dat spul. Dat plezier werd alleen maar groter toen Erwin begon te kotsen. De flessen waren nog niet aangeraakt. Simpelweg zeeziek. En wij lachen en lachen tot de lucht betrok en we zelf kokhalzend in het gezicht geslagen werden door het zoute water terwijl we onze maaginhoud leegden. De lucht was betrokken tot het haar van de boze heks uit je kinderboek. En wat voor één: we werden meegesleurd en probeerden tevergeefs onze motor ons terug te laten sputteren, maar de zee hand ons in haar klauwen.
__
@Bo, nee, voor Anja moet ik even gaan zitten met wat concentratie. Het einde van je fragment van de 6e is heel nice, en die van gister is echt best wel anders qua stijl. Ligt aan geen dialoog denk ik, maar ik vind het heel mooi! En passend ook wel.
@Kay, ty ty.
@Iv, o wauw, ik voel me weer heel erg 2014. Nice!
Hee daar, dit is wat je kennelijk krijgt na een hele dag de literatuur van de negentiende eeuw en het interbellum samenvatten:
Van buitendijk naar binnenzee, klotsend en ruisend en golvend tot we vaste aarde onder onze voeten voelen. Het moest een leuk pleziertripje worden. Flessen aan boord, een matige geluidinstallatie, dat spul. Dat plezier werd alleen maar groter toen Erwin begon te kotsen. De flessen waren nog niet aangeraakt. Simpelweg zeeziek. En wij lachen en lachen tot de lucht betrok en we zelf kokhalzend in het gezicht geslagen werden door het zoute water terwijl we onze maaginhoud leegden. De lucht was betrokken tot het haar van de boze heks uit je kinderboek. En wat voor één: we werden meegesleurd en probeerden tevergeefs onze motor ons terug te laten sputteren, maar de zee hand ons in haar klauwen.
__
@Bo, nee, voor Anja moet ik even gaan zitten met wat concentratie. Het einde van je fragment van de 6e is heel nice, en die van gister is echt best wel anders qua stijl. Ligt aan geen dialoog denk ik, maar ik vind het heel mooi! En passend ook wel.
@Kay, ty ty.
@Iv, o wauw, ik voel me weer heel erg 2014. Nice!
Huh?! Een nieuw topic?! Ja, wij dachten: we zijn weer actief op het forum en we horen geluiden dat mensen toch wel weer willen schrijven... dus dan zorgen wij voor motivatie!
Wat?
Een challenge om elke dag honderd woorden te schrijven (en in te typen). Die honderd woorden plaats je dan hier in het topic. Dan lezen we stukjes van elkaar en motiveren we elkaar om door te gaan met schrijven.
Waar schrijf ik dan aan?
Wat jij wilt. Dat ene verhaal waar je al vier jaar aan werkt, een verhaal dat je gisteren bedacht hebt; elke dag een gedichtje of een paar onsamenhangende one-shots. Wat je maar wilt.
Ik schrijf geen fanfictie of niet Nederlands. Mag ik meedoen?
Ach, eigenlijk zijn we heel tolerant hier op de site. Je mag gewoon lekker meedoen.
Ik heb meer dan honderd woorden geschreven. Wat nu?
Nu kies je de grappigste/pijnlijkste/beste honderd woorden uit, of de honderd woorden waar je graag geedback op wilt, en plaatst die. Laten we niet veel meer dan honderd woorden per dag gaan plaatsen, want dan wordt het zo onbehapbaar voor onze mede-deelnemers. Deze challenge moet natuurlijk wel in onze drukke volwassen leventjes passen.