FanFic.nl

My Worst Nightmare

Let's Celebrate Good Times [01]

“Ruby!”�
Met een ruk draai ik me om, mijn bruine krullen volgen mijn beweging en vallen met een plofje weer op hun plek.
Het is Jona, mijn ‘beste vriendin’. Het is te zeggen, ze noemt zich mijn beste vriendin, en ook ik noem haar zo. Maar eigenlijk heb ik geen vrienden nodig. Wat moet je met vriendschap als je geld hebt?
We geven 3 luchtkussen, Jona mag echt niet mijn wang kussen! Ze heeft lip-gloss op!
“Ik heb zo’n zin in je feestje.”� giechelt ze. Ik grijns. Mijn feestje is iets waar iedereen al weken naar uitkijkt.
Ik ben 16 geworden vandaag, en een feest kan dus niet achterblijven. De beste, Europese bands op het grootste domein van Engeland, met als gastvrouw: Ondergetekende. Een keer uit de regeltjes van mijn stand stappen om me eens te laten gaan met de knapste en rijkste jongens uit mijn stand, en liters alcohol.
“Ik heb trouwens nog een verrassing voor je.”� Oh, is zij er ook nog?
Ik rommel in mijn gouden D&G-handtas.
“Wil je het weten?”�
Ik wuif het snel weg met het excuus dat het dan geen verrassing meer is.
Ze geeft me weer eenzelfde 3 luchtkussen en loopt dan naar de auto die wacht.
Ik houd mijn mobieltje in mijn hand, druk de top van mijn gemanicuurde nagel op het schermpje, dat meteen oplicht. Met korte tikjes van mijn nagel op het schermpje scroll ik door mijn lijst. Bij Stephen stop ik. Hij is mijn bodyguard, en tevens mijn chauffeur.
“Ik sta aan de ingang van het Malibu Shopping Centre, kom me halen.”� sis ik en druk dan op het rode telefoontje.
Money makes power!

De feestzaal is voor de gelegenheid versiert met discolampjes en neonlichtjes. Een gigantische discobol hangt aan het plafond, draait rustig in het rond. Een enorme tafel staat tegen de muur, een fleurig, roze tafelkleed bedekt het. Alcohol en hapjes, meer staat er niet op. Er is een podium opgesteld in de linkerhoek, en beslaat 1/16de van de hele vloer. En die vloer is gigantisch. Dit wordt het feestje van de eeuw!
Jona huppelt in het rond, met haar Samsung tegen haar oor gedrukt. Wat moet je met Samsung als je Blackberry kan betalen? Juist ja, gebruiken als frisbee.
“Mijn verrassing is er bijna.”� zegt ze glunderend. Ik schenk er geen aandacht meer aan en draai me om. Als het goed is, was dat net de bel.
Met zwevende pasjes loop ik naar de gang, leun op de trapleuning en kijk naar beneden. Stephen opent de deur.
Meteen stroomt een groep mensen binnen. Ik ken ze vaag, van ziens op school. Alleen Robin ken ik echt, hij zit in mijn klas.
Ze lopen de witmarmeren trap op, zetten de cadeautjes op de daarvoor bedoelde tafel en gaan dan de feestzaal in.
Jona komt naast me hangen. Eigenlijk valt zij best nog wel mee.
Ze is van Indische afkomst, heel ver maar het is te zien, ze heeft van dat golvende, donkerbruine haar tot op haar heupen en een getinte huid. Ze heeft ook donkerbruine ogen, en ze is hyperactief. Niet dat haar afkomst daar iets aan kan doen, of haar uiterlijk. Het is gewoon zo!
Maar ik zie er natuurlijk beter uit.
Donkerbruin haar dat lichter wordt naarmate het verder naar de punten gaat, tot net aan mijn ribben. Ook ik heb donkerbruine ogen, maar mijn huid is wel lichter. Ik douche sowieso elke ochtend, en spendeer een uur aan mijn make-up en haar. Ik moet er perfect uitzien!
De bel gaat weer, en weer doet Stephen open. Weer een horde mensen, deze keer herken ik Esmee en Nikki.
Dan weerklinkt een gegil over het domein, gevolgd door mijn volledige bodyguard korps, dat door de gang snelt. De deuren worden wijd open gezet en ik voel Jona naast me in elkaar krimpen terwijl ze nog net een gil onderdrukt.
Oké?
Een zwarte limousine stopt vlak voor de deur, 2 brede kleerkasten flankeren de enige deur naar buiten.
Oké?
De deur gaat open, een witte Nike verschijnt, zet zich op het beige kiezeltjespad. Een tweede Nike volgt, een persoon duwt zich uit de auto. Klein, gespierd, een norse blik op het gezicht, blonde stekeltjes, een zwarte bril, gemakkelijke kleding.
Oké?
Een ander persoontje komt uit de limousine. Zwart met gouden schoenen, merk is duidelijk DC. De wijde pijpen van zijn jeans bedekken een groot deel van die schoenen. Een jongen, op zich niet mis, met bruinblonde dreadlocks en een veel te groot, zwart T-shirt. Eigenlijk is alles aan hem oversized! De klep van zijn pet bedekt een deel van zijn gezicht.
Oké?
Een derde persoon stapt uit de auto. Met hoeveel zijn ze, wie zijn ze en vooral, hoe weten ze van mijn feest? Ik heb ze geen uitnodiging gegeven!
Sluik, bruin haar, ook een norse blik op het gezicht. Hij ziet er nog vrij normaal uit, maar iets aan hem vind ik raar. Ik weet niet wat het is, en ik kan er al helemaal mijn vinger niet op leggen.
Oké?
Dan stapt de vierde, en blijkbaar ook de laatste, jongen uit. Hij draagt een zwarte, skinny jeans die veel te strak zit. Ik weet niet of hij adem kan halen, maar ik denk van wel, zijn borstkas gaat namelijk op en neer. Die borstkas is bedekt door een wit T-shirt met zwart racestrepen. Zijn hoofd gaat schuil achter een bos zwarte haren die wild om zijn gezicht staan. Hij draagt ringen, in tegenstelling tot de anderen. Nog iets dat anders aan hem is dat hij make-up opheeft.
Hij heeft een piercing in zijn wenkbrauw.
Dreadlockman had er één in zijn lip, maar bij deze persoon staat het eigenlijk best wel goed.
Zijn donkerbruine ogen vinden de mijne. Een glimlach speelt op zijn gezicht als hij merkt dat ik niet rood aanloop of begin te gillen.
Oké?

Reacties: