Hoofdcategorieën
Home » Overige » Ik, dood? » Hoofdstuk 13.
Ik, dood?
Hoofdstuk 13.
Als ik beneden kom, voor het eten, verbaast het me niet meer dat alleen mijn vader en moeder aan tafel zitten en mijn broer niet. Wat me wel verbaast, is dat mijn vader mijn nieuwe ketting opmerkt. 'Waar heb je die vandaan? Toch niet gestolen, hè?' is zijn eerst reactie. 'Nee, niet gestolen...' even denk ik na. Wat moet ik nu vertellen? De waarheid is geen optie. 'Ik heb hem van een jongen op school gekregen.' verzin ik dan maar. 'Zomaar?' vraagt mijn vader door. Hij vertrouwt het niet. Dat kan ik van zijn gezicht lezen. Het is soms net een open boek... 'Ik had gewonnen met een weddenschap en dat is mijn prijs.' Oei, dat kwam er niet echt geloofwaardig uit. Nu maar hopen dat hij het tóch geloofd. Mijn vader kijkt me nog een keer wantrouwend aan, maar kijkt dan weg. Einde discussie.
'Ga zitten' zegt mijn moeder terwijl ze het eten op tafel zet. Ik had me helemaal niet gerealiseert dat ik nog stond en ben dus blij dat ze het zegt. Mijn vader vertrouwt me al niet meer voor de volle honderd procent en dus kan ik beter zo min mogelijk de aandacht trekken. Ik plof neer op een stoel en kijk wat er in de pannen zit; Aardappels, broccoli en slavinken. Niet mijn lievelingseten, maar ik kan het door mijn keelgat krijgen. Nadat mijn vader eet smakelijk heeft gezegd, val ik gelijk aan. 'Zo, die heeft honger.' lacht mijn moeder. Ik knik, maar dadt is natuurlijk niet de echte reden. De echte reden is namelijk dat ik zo snel mogelijk naar boven wil, zodat ik niks verkeerds meer kan zeggen.
Reacties:
coolheid XD