Hoofdcategorieën
Home » Overige » Ik, dood? » Hoofdstuk 14.
Ik, dood?
Hoofdstuk 14.
Die avond had ik een nachtmerrie. Naja, een fijne nachtmerrie. Ze zeggen dat dromen, en dus ook nachtmerries, uit gebeurtenissen die je gezien, gelezen of gehoord hebt voorkomen. Ook de personen heb je ooit gezien. Maar hoe hard ik de volgende dag ook nadacht, ik kon me niet herinneren dat ik dit al eerder gezien, gehoord of gelezen had. Raar...
Lief dagboekje,
Ik had vannacht een nachtmerrie. Het onderwerp was best raar, want ik kan me niet herinneren de personen en gebeurtenissen al eerder gezien te hebben. Maar goed, ik zal vertellen over mijn droom:
Het begon met overal zwart, waarschijnlijk omdat ik in mijn droom ook mijn ogen dicht had. Ik deed ze open en zag een paar benen. Ik was opgelucht. Die kwamen me vast redden. Maar toen ik opkeek, keek ik in 2 verwilderde ogen, goudbruin. Je zou er bij wijze van spreken in weg kunnen zinken en ik zou blij zijn voor de gelukkige die zich het vriendinnetje van deze mooie jongen mocht noemen, tenminste als ik niet zo bang was geweest. Zijn gezicht kwam langzaam dichterbij. 'Ben je bang?' verbrak een stem toen de stilte. Zijn stem. Het was de mooiste stem die ik ooit gehoord had. Hij was zo zacht als fluweel, maar straalde toch ook hardheid uit. Er viel niet met hem te spotten. Ik zei niks, ik kon niks zeggen. Mijn mond was dichtgeritst, dichtgespijkerd en toen nog op een slot gegaan waarvan de sleutel was weggegooid. Figuurlijk dan. Een antwoord was ook niet nodig, want ik wist zeker dat hij de angst van mijn gezicht kon lezen. Zijn gezicht was nu zo dichtbij dat ik zijn koude, nee zelfs ijskoude adem kon voelen. Een moment keek hij in mijn ogen. En toen wist ik; Dit was het einde. Het einde van mijn veel te korte leven.
Op dat moment schoot ik wakker, want tsja, in dromen kon je jezelf niet dood zien gaan. Nou dagboekje, dat was mijn rare droom. Meer heb ik niet echt te vertellen, behalve dat mijn broer nog steeds niet terug is.
Doeidoei Dagboekje.
Reacties:
coolheid, nogmaals