Hoofdcategorieėn
Home » Cinema Bizarre » 2 uur.. {SA} » 2 uur..
2 uur.. {SA}
2 uur..
Het bos werd donkerder en donkerder, maar hij bleef rennen. Hij wist niet waarom, iets binnenin hem duwde hem naar voren, vertelde hem dat hij door moest blijven gaan dus dat deed hij. De boomtakken draaiden en schuurden over zijn huid. Hij negeerde de pijn en het bloed dat langzaam over zijn armen droop. Hij hoopte dat hij kon ontsnappen, als hij dat niet kon zou alles voorbij zijn. Maar het bos bleef maar donkerder en donkerder worden en de bomen bleven komen. Hij keek over zijn schouder en zag de gedaante achter zich versnellen. Met een verbazende snelheid liep de persoon op hem in en reikte met een hand naar zijn schouder.
Shin werd wakker met een schrik, zijn hart bonkte in zijn borstkas. Hij nam diep adem en blies langzaam uit, maar zijn hart bleef hard slaan in een verhoogt tempo. Hij liet het kussen los die hij onbewust had vast gegrepen uit angst en leunde voorover. De klok op zijn bijzettafel zei ’02.00’. Shin liet zich weer in zijn kussen vallen en kreunde.
Hij had nauwelijks een uur geslapen, en de nachtmerries waren alweer begonnen.
Shin probeerde niet aan zijn droom te denken. Hij wilde de gedaante die hem achtervolgde, altijd met de intensie om te vermoorden, soms succesvol, vergeten..
Shin hijgde en verborg zijn gezicht in zijn kussen, trillend bij de gedachtes.
Hij lag en kalmeerde eventjes voor hij een hand over zijn rug voelde gaan. Een arm gleed om zijn middel en hij werd tegen de warmte van een bekend figuur getrokken. Strify rustte met zijn lippen op Shin’s nek en drukte een klein kusje op zijn bezwete huid.
Shin bleef maar rillen en hij draaide tegen Strify, smekend om de warmte en bekendheid van zijn vriend om te kalmeren. Strify spande zijn omhelzing aan en rustte met zijn lippen in Shin’s haar, geduldig wachtend tot de jongere jongen gekalmeerd was.
“Hoe wist je het?”¯
Shin’s stem was heel zacht en het brak maar net door de stilte van de nacht heen, maar Strify hoorde het met gemak. “Je mompelde weer.”¯ Antwoordde hij, zijn stem zacht om Shin op zijn gemak te stellen. “Ik kon je hiernaast horen.”¯
Dat verwarde Shin. “Waarom was je nog wakker?”¯
Strify werd gespannen, maar Shin was nog steeds teveel aan het rillen om het te merken. Hij bewoog een hand en begon zijn vingers door Shin’s haar te halen, zich afvragend hoe hij de vraag kon beantwoorden zonder de echte reden te zeggen. “Ik kon niet slapen.”¯ Zei hij. “Het is verschrikkelijk heet in dit hotel. Mijn kamer is net een sauna. En het lijkt hier niet veel beter.”¯
Shin sloeg zijn beide handen om Strify’s nek en trok hun lichamen dichter naar elkaar, zijn hoofd onder Strify’s kin. “Ik weet dat dit niet helpt.”¯ Mompelde hij. “Maar ik voel me beter als ik weet dat je hier bent.”¯
Strify glimlachte in Shin’s haar, het kon hem niks schelen hoe warm de kamer was. “Wil je me vertellen wat je dwars zit?”¯ Vroeg hij, zelfs al was hij maar een beetje geïnteresseerd in de nachtmerries die Shin achtervolgden.
Shin schudde zijn hoofd en kroop nog dichter tegen Strify aan. Stilte vulde de kamer en Strify zag op de klok hoe er 10 minuten verstreken. Shin stopte met rillen en Strify nam aan dat hij in slaap was gevallen. Hij bewoog onder Shin’s gewicht, proberend om een comfortabelere positie voor zijn benen te vinden, toen Shin’s armen strak trokken.
“Niet weggaan.”¯
Shin’s gefluisterde verzoek stopte Strify, en de oudere jongen begon breed te glimlachen. Als hij alleen al de moed had om Shin te vertellen dat de enige reden was waarom hij om 2 uur ’s nachts nog op was, was om zijn mompelende woorden te horen zodat hij een excuus kon vinden om zijn kamer binnen te gaan en hem vast te houden, dan zou dit alles een stuk makkelijker zijn. Strify wilde niets liever dan zijn gevoelens aan Shin tonen, maar voor deze keer liet zijn enorme zelfvertrouwen hem in de steek. Hij wist niet hoe hij het de stille drummer moest zeggen.
Hij was gewoon aan het wachten op de kans dat Shin de eerste stap zou nemen, maar hij wist dat dat nooit zou gebeuren. Strify werkte aan manieren om zijn gevoelens aan Shin te tonen. Was het een andere jongen geweest, was er geen probleem. Maar Shin was anders, en Strify wilde dit goed doen.
Tot dan, moest knuffelen na nachtmerries het maar doen.
Strify trok Shin dichterbij. “Ik was het niet van plan.”¯
Reacties:
Lieeeeeeef <3
[toch blijf ik er bij dat ik Shin/Yu leuker vind XD]
neeeeeejj hoor,
MOOI <3
en ik denk, goed vertaald x']
whaha
xxx<3
echt supper mooi! en fijn dat je engelse verhalen vertaald! ik heb nooit zin om in een andere taal te gaan zitten lezen tenzij het latijn is! k hoop dat je meer verhalen gaat vertalen! je bent er echt goed in!
Mooi verhaal!
Het begin stukje begin je in verleden tijd, maar ga je daarna over in tegenwoordige tijd. Je moet er eentje kiezen. Ik wil je wel helpen hoor
Heel mooi geschreven en vertaald
Heel mooi!
Weetje hoe mooi^^
Waarom is er geen gevolg><
Ik wil MEEEEEER!!!
Xxxx