FanFic.nl

korte dingskes

Behind the horizon

Mijn voeten doen pijn, ik heb blaren op mijn voeten en steken in mijn zij. Mijn hoofd doet pijn van het kloppen van mijn hart en mijn keel is droog. Ik stop met lopen en kijk achter me. Dan weet ik ineens weer waarom ik dit allemaal doe. Waarom ik mezelf kapot loop, waarom ik alles en iedereen, op 1 persoon na, achterlaat. Ik doe het voor haar. Zij betekend alles voor me, en voor haar doe ik dit allemaal, voor haar liefde. Niemand kan er tegen dat wij van elkaar houden. Beide zijn we het huis uitgegooid en uit onze vriendenkring gegooid, beiden worden we gepest, enkel omdat we zogenaamd 'anders' zijn. Ik kan best wel tegen het pesten, maar zij niet. Ze zakt dan helemaal in elkaar en dan word het pesten alleen maar erger. Daarom doen we dit, we moeten hier weg, omdat ik weet dat we dit niet langer vol kunnen houden.
Soms begrijp ik ze niet. We hadden al besloten dat we dit gingen doen, en als we dan vertrekken, dan komen ze nog achter ons aan! Daarom liepen we, tot we niet meer konden, tot hier. Traag wandel ik naar haar toe. Ze is net zo uitgeput als ik, doodop. "Gaat het?" vraag ik terwijl ik haar voorzichtig in mijn armen neem. Ze knikt, kijkt me aan en lacht. Ik veeg een haarlok uit haar gezicht en blijf haar aankijken. Zo, zonder een woord te zeggen, blijven we staan, geen idee hoelang. "Hoelang duurt het nog?" vraagt ze voorzichtig als we beiden weer op adem zijn. Ik neem haar hand vast en wijs naar de horizon waar de zon ondergaat. "Daar, achter de horizon, als we daar zijn, dan zijn we er. Dan zijn we op de plaats waar we gelukkig kunnen zijn." "Maar, daar zijn we eigenlijk toch altijd?" "Klopt, ik ben dan ook altijd bij jou."

Reacties: