FanFic.nl

Daughter and Son of a Kaulitz

6

Yin:
zodra Jish uit het zicht was huppelde ik vrolijk terug naar huis. Nu gewoon via het pad. Binnen gooide ik mijn jasje over een kapstok en huppelde ik al zingend de woonkamer binnen. ‘vanwaar zo vrolijk?’ vroeg papa verwonderd. ‘gewoon, mag een meisje niet eens rare buien hebben?’ zei ik en ik huppelde op hem af en knuffelde hem innig. Papa wist even niet wat hij moest doen en knuffelde me daarom maar terug zoals alleen een echte vader kan doen. In mijn hoofd bedankte ik papa. Ik bedankte hem voor het feit dat hij hier was en een broer had. Want daardoor had ik mijn neef ontmoet. Een eigen neef! Een van mijn leeftijd en een waarmee ik het nu al kon vinden. Ik kon nu al niet wachten tot aan zondag.
mama kuchte even nadat ze uit de keuken kwam en mij en papa zo zag staan. ‘ik wil mijn 2 lieve duifjes niet storen hoor, maar het eten staat klaar en ik denk dat jullie wel honger zullen hebben.’ Ik liet papa los en pakte zijn hand. Ik trok hem me naar de keuken waar we plaatsnamen aan de eettafel en we begonnen aan het eten. Ik babbelde er vrolijk op los en mijn ouders keken elkaar lachend aan. Alsof zij iets wisten wat ik niet wist. Vanavond kon het me niets boeien. Ik was veels te vrolijk om me nu nog druk te maken over zorgen als dat. Na het toetje sprong ik van tafel en zei tegen pa dat hij samen met mij een film moest gaan kijken. Dat hadden we al een tijd lang niet meer gedaan vond ik en het werd nu wel weer eens tijd.
papa liet zich gewillig door mij meetrekken naar de woonkamer en haalde nog even zijn schouders op naar mama toe. ‘mama wil jij popcorn en drinken maken?!’ riep ik vrolijk en mama antwoordde dat ze gelijk aan de slag ging. Met papa ging ik voor de televisiekast staan en vouwde de deurtjes van de ruimte waar de tv, films en dvd apparatuur stond open. ‘welke film?’ vroeg pap aan mij en ik pakte zonder aarzeling een van mijn favoriete films uit de kast. ‘BAMBIE!’ riep ik vrolijk en papa kreunde. ‘pak dan maar gelijk de tissues uit de kast want hier gaan watervallen stromen.’ Zei hij theatraal en ik begon te lachen. Papa moest altijd vrij snel huilen bij films. Ik niet. Ik moest dan juist lachen. Mama noemde me altijd kleine duivel aangezien ik het helemaal niet zielig vond als er iets dood ging of verwondde in een film. In dat opzicht leek ik totaal niet op mijn vader. Eigenlijk leek ik in vrij weinig dingen op hem. Ja, ik had zijn neus, bouw, muzikaal talent, handen en nog wat van dat soort dingen maar qua andere dingen kon je nou niet gelijk zeggen dat ik echt veel op hem leek. Mijn pa droeg zijn haar meestal los. Zijn haar was zwart en hing ongeveer tot aan zijn schouders. Ik vond het er altijd mooi uitzien. Ik zou graag het haar van mijn vader gewild hebben maar ja, ik was blond…
Mama kwam binnen met een schaal popcorn en glazen drinken op een dienblad. Ik schoof de film in het dvd apparaat en selecteerde van alles in het menu. ‘de film begint!’ jubelde ik en sprong vervolgens naast papa op de bank. Mama kwam naast mij zitten en ik keek als een klein kind naar het scherm.

Bijna op het einde van de film had ik mijn oogjes lekker gesloten. Mama en papa dachten zeker dat ik sliep en ik voelde een hand over mijn hoofd door mijn haren gaan. ‘god, ze word ook zo snel groot.’ Hoorde ik mama fluisteren. ‘inderdaad.’ Antwoordde papa. ‘waar zit je aan te denken lieverd?’ vroeg mama aan papa en papa zuchtte. ‘vandaag heb ik haar weer eens oprecht vrolijk gezien. Het lijkt al weer zo lang geleden dat ze zo deed. Het verbaasde me zelfs een beetje. Ik begon er bijna aan te wennen maar nu weet ik weer hoe ik mijn meisje echt vrolijk zag. Ik ben gewoon bang dat ik het verkeerd allemaal doe. Dat ik geen goeie papa voor haar kan zijn.’ Ik voelde beweging en volgens mij pakte mama papa’s hand vast. ‘Bill, jij bent een geweldige papa juist. Ik had geen betere kunnen bedenken voor ons kindje. Het lijkt soms moeilijk maar dat heb ik ook! We moeten gewoon goed kijken hoe het was toen wij kinderen waren en daar van leren. En ja, ook wij maken fouten. Maar dat is helemaal niet erg. Het is juist goed. Van die fouten kun je weer leren en geen enkele ouder is perfect. Kijk maar naar mijn eigen ouders. Die waren alles behalve perfect leek wel. Maar toch ben ik geworden wie ik ben en dat ook dankzij hun. En ik kan me dan eigenlijk geen betere ouders wensen.’ Mama zuchtte diep. ‘Bill, het lijkt nu af en toe alsof we slechte ouders zijn maar ik denk dat Yin dat niet zo ziet. Later zal ze anders er tegenaan zien. Er komt een tijd dat ze het weten moet.’ Ik wilde nu heel graag vragen wat ik moest weten maar ik hield me stil. Ik wilde dit mooie moment van mijn ouders niet verstoren. Ik hoorde papa grinniken en daarna voelde ik dat mijn ouders zich naar voren bogen. Waarschijnlijk kuste ze elkaar nu boven mijn hoofd. Even later voelde ik dat mijn moeder opstond. ‘breng jij onze kleine duvel naar haar bedje? Ik zal het hier nog even op orde brengen en daarna wil ik graag dat de papa mij warm komt houden in bed hoor!’ ik hoorde papa lachen en aan de bank die nu nog meer opveerde te voelen stond papa ook op. ik voelde een arm achter mijn nek en onder mijn knieholtes en even later werd ik opgetild. Papa sloeg mijn armen die ik slap hield rond zijn nek en hield met een arm mijn rug vast. Papa liep de kamer uit en liep vervolgens de trap op naar de 1e etage. Hij ging nog een trap op en kwam bij de overloop uit met aan het einde van de gang mijn kamerdeur.

Papa droeg mij naar binnen en liep met mij naar mijn bed in de hoek. Papa liet even zijn hand van mijn rug los om waarschijnlijk even mijn klamboe weg te schuiven. Daarna voelde ik mijn rug op mijn zachte matras komen. Tussen mijn wimper door gluurde ik naar papa toe. Hij sloeg mijn dekbed over mij heen en stopte me in. Papa ging op mijn bedrand zitten en keek me aan. Ik voelde zijn hand die zachtjes mijn wang streelde en een kus die op mijn voorhoofd gedrukt werd. ‘mein leben.’ Fluisterde hij zachtjes. Opeens begon papa te zingen. Heel zachtjes maar om mij waarschijnlijk niet wakker te maken maar dat was ik al. Ik kende het nummer niet. Toch klonk het wel vertrouwd. Ik hield mijn ogen gesloten en luisterde naar papa’s zachte stem. Zo had ik hem nog niet eerder horen zingen. Er lag zoveel gevoel en liefde in.

hij eindigde met het zinnetje; ‘an deiner seite.’ En daarna veerde mijn bed iets op ten teken dat papa opgestaan was. Ik hoorde de deur van mijn kamer nog dicht gaan en daarna gedempte voetstappen op de trap. Ik zuchtte diep en een glimlach sierde mijn mond. Hiermee viel ik in slaap.

Jish:
De gehele week gleed aan me voorbij. Ik was flink afwezig volgens mij maar dat interesseerde me niet. Met mijn hoofd was ik bij aankomende zondag. Vandaag dus. Ik had de avond dat ik van Yin weg was gegaan een flinke preek thuis gehad. Mama had het gehad over dat ik haar wel een beetje op de hoogte moest houden van mijn doen. Ik had geen zin om er tegen in te gaan maar papa was mijn reddende engel geweest op dat moment. ‘ach lieverd, de jongen kon er toch ook niets aan doen? Iedereen vergeet wel eens wat en daarvoor hebben ze toch mobieltjes? Hij was gewoon op school.’ Mama had hierop haar hoofd geschud en was vervolgens mompelend de keuken in verdwenen. Papa had naar mij geknipoogd zoals hij vaker deed en hij was hierna achter mama aangegaan de keuken in. Ik heb ze die avond nog lang horen lachen en plezier horen maken.

het was nu 5 uur ’s morgens maar de slaap kon ik niet meer vatten. Daarom was ik maar uit bed gestapt en stond nu al dik 3 uur onder de douche. Mijn huid van mijn vingers was helemaal gerimpeld en week geworden en van de lichte eelt was bijna niets meer te zien. Ik had wat lopen rotzooien met de temperatuur van de kranen en had ze telkens van ijskoud naar heet toegedraaid. Het voelde akelig op je huid en het prikte een beetje maar het maakte mijn brein wel goed actief. Ik stapte de douchecabine uit en droogde me af. Snel trok ik schone kleding aan en liep vervolgens naar de wastafel in mijn badkamer. Voor de grote spiegel poetste ik mijn tanden en kamde vervolgens mijn zwarte haar. Het reikte inmiddels tot net over het puntje van mijn neus en het viel stijl om mijn hoofd heen. In het begin had ik me altijd scheel geërgerd aan de lokken voor mijn ogen maar tegenwoordig ben ik er gewent aan geraakt en zou ik het me niet kunnen inbeelden zonder die plukken voor mijn ogen.
Ik bekeek mijn ogen en streelde met mijn vingers over mijn gezicht. Ik wilde gewoon kijken of dit wel echt ik was. Na een tijdje schoot ik in mijn schoenen en rende mijn kamer binnen. Ik pakte een tas die ergens verdwaalt in mijn kamer lag en propte daar een paar spullen in. De songtekst, het muziekblad en het geboortekaartje propte ik in de binnenzak van mijn jack. Vervolgens liep ik naar beneden en maakte even een simpel ontbijt wat ik snel opat. Ik liet een briefje achter op tafel en vervolgens spurtte ik de deur uit.

“ hey mam en pap!

maak je niet ongerust ik ben eventjes een kleine wandeling op het terrein aan het maken en daarna ga ik muziek oefenen in mijn minikamertje. Ik heb eten en drinken gepakt. En ik wens vandaag liever niet gestoord te worden.
bye, Jish”�

Nu liep ik dus door de straten op weg naar Yin. Ik neuriede een deuntje en bekeek de vrijwel verlaten straten. Bij haar huis glipte ik langs het hek en ging met een enorme boog langs het pad. Ik sloop naar de zijkant van het huis en verborg me achter het struikje waar ik me gister ook had verborgen. Gelukkig wist ik nog welke struik het was. Ik draaide me om naar het raampje en tikte er zacht op. ik kreeg enige teleurstelling toen ik zag dat er nog niemand was. ‘sufkop! Wat had je dan verwacht om 8 uur in de morgen. Ze ligt vast nog te slapen of dacht zeker dat ze een of andere droom had gehad over mij. Ik liet mijn rug tegen de bakstenen muur aan leunen en keek naar de heldere blauwe hemel. Een paar vogels vlogen over en de wind liet de bomen in de tuin ruizen. Verder was het nog dood stil. Ik verveelde me en haalde uit mijn tas een notitieboekje en een potlood. Ik sloeg het boekje maar ergens open en begon vervolgens maar wat te tekenen. Ik tekende een Japanse kers die ik vanaf mijn plek in de tuin kon zien staan. De roze bloesem bloeide nog niet helemaal maar hier en daar ontsproten de dappere bloementjes. Ik liet mijn fantasie lekker gaan en maakte van de boom een boomgeest. Een silhouet van een jong meisje verwikkelde zich in de stam van de boom. Haar armen boven haar hoofd en haar golvende haar langs haar naakte lichaam van schors. Ik ging helemaal op in de tekening dat ik het niet doorhad dat er opeens iemand tegen mijn enkel aan tikte. Ik schrok me dan ook te pletter toen ik Yin haar gezicht lachend achter het open raampje zag. ‘was je lekker in fantasiewereld?’ glimlachte ze en ik slikte even en knikte. Yin wenkte dat ik naar binnen kon komen en ik liet me door het raampje naar binnen glijden. Gelijk toen ik op beide benen stond kreeg ik een knuffel van Yin. ‘goed geslapen?’ vroeg ze en ik antwoordde even overdonderd van wel. Yin liet me los en ze bloosde lichtjes. ‘sorry, maar ik ben gewoon heel blij vandaag!’ zei ze en ik moest lachen om haar uitbundigheid. ‘wat gaan we doen vandaag?’ vroeg ik en Yin haalde haar schouders op. ‘we kunnen de stad in?’ vroeg ik aarzelend maar bij dat werd haar gezicht sip. ‘ik mag niet van het terrein af. Dat mag alleen met mama samen.’ Ik fronste mijn voorhoofd. ‘en daar hou jij je aan? Ik ben gewoon uit huis gegaan hoor! Dat terrein rond het huis ken ik wel.’ Zoals ik het nu zei klonk het een stuk dapperder dan dat het eigenlijk was. Normaliter was ik veel banger juist. En verre van dapper.
Yin grijnsde. ‘papa weet het gelijk als ik weg ben geweest. Hij ziet het in mijn ogen zegt hij dan altijd. Ik ben al een paar keer zelf weggeslopen en geloof me, ik heb het na de laatste keer wel uit mijn hoofd gehaald het nogmaals te doen.’ Ik knikte begrijpelijk. ‘maar waarom zeg je dan niet gewoon dat je langer op school moet blijven? Doe ik wel vaak en dan kan ik makkelijk een paar uurtjes overal lopen waar ik wil.’ Weer schudde Yin haar hoofd. ‘ik zit niet op school. Ik krijg privé les thuis. Ik heb al vaker gevraagd of ik naar een gewone school mocht maar elke keer weer kreeg ik hetzelfde antwoord dat ik me er maar bij heb neergelegd. “nee lieverd, dat is niet goed voor je en het is gevaarlijk!”� wat is er nou gevaarlijk aan school! Ja behalve die enorme boekentassen dan en die gestoorde leraren wat je meestal hoort.’ Ik moest lachen en kreeg een por in mijn zij. ‘sorry.’ Hikte ik en probeerde niet te gaan lachen. ‘ik zou wel met je willen ruilen. Die boeken en leraren zou ik niet missen inderdaad. Het enige leuke aan school is dat ik na de schooltijd gewoon wat zelf kan doen.’ Yin haar ogen glinsterde toen ik dat zei.
‘zullen we anders naar mijn kamer gaan?’ vroeg ze. ‘ik vind het prima maar hoe wil je dat doen?’ Yin glimlachte sluw. ‘sluipen!’ zei ze vrolijk en trok me mee naar de trap toe.
We liepen eerst de hal door en vervolgens 2 trappen op. op de 2e etage gingen we de laatste deur aan het eind van de gang binnen. Op de deur stond een enorme poster met een knallende tekst. “mein zimmer”� toen ik in de kamer van Yin stond liet ik mijn ogen even door de kamer gaan. Dit leek nou niet echt op mijn idee van een meidenkamer. Nergens was roze of iets anders tutteligs en er lag behoorlijk veel troep. ‘ja niet op de troep letten.’ Mompelde Yin met een lichte blos. ‘ben jij echt wel een meid?’ vroeg ik en Yin keek me aan met ongeveer 1000 vraagtekens boven haar hoofd. Ik moest even grinniken alvorens ik mijn verklaring gaf. ‘tja, de meiden die ik ken hebben het zowat alleen maar over make-up, boybands, liefde en ze zijn voornamelijk overheersend roze! En jij bent zo te zien verre van dat.’ Yin moest nu lachen en liet zich op een bank in haar kamer zakken. ‘roze is wel leuk hoor, maar alleen in combinatie met zwart!’ ik moest lachen en zette mijn tas naast de deur. ‘je hebt een gave kamer. Zo zou ik het ook wel willen.’ Zei ik en Yin trok haar neus op. ‘nou ik had het liever anders gewild. Dit is meer wat mijn vader mooi vind. Hij is gek op zwart en rood.’ Ik knikte. ‘nou ik zou graag willen ruilen. Je kamer lijkt meer op een jongens kamer en de kleuren zijn meer zoals ik het zou willen. Mijn kamer is gifgroen en hemels blauw.’ Yin lachte. ‘ruilen dan maar? Ik zou graag jou kamer willen.’ We lachte beide en Yin stond op. ‘wil je wat te drinken ofzo?’ ik knikte en Yin rende naar de deur. ‘als ik het ben klop ik 3 keer op de deur en druk ik daarna 1 keer de deurkruk neer. Als ik het niet ben moet je je stil houden en ergens verbergen.’ Hierna verdween ze de deur uit.

Reacties: