FanFic.nl

My lips don't lie! [TC]

4. Cocktails

‘Tom, Andreas, komen jullie eten?’
Zuchtend laat ik Andreas los.
‘Het komt heus wel goed. Kom.’
Andreas trekt me aan mijn elleboog mee. Gehoorzaam loop ik achter hem aan. Met z’n twee lopen we de trap af.
‘En als je wil, zal ik eerst polsen.’
Glimlachend knik ik. Wat zou ik toch zonder hem moeten?
De geur van spaghetti doet me meteen, bijna, alles vergeten. Ik storm de keuken in en zet me aan tafel, om meteen mijn bord vol te scheppen.
‘Honger?’ grinnikt Bill. Zelfs zijn stem zorgt voor een reactie bij mij; mijn adem die voor een halve seconde stokt, een aangename rilling door mijn borstkas, zelfs mijn honger verdwijnt voor enkele seconden. En dat is wel heel raar in mijn geval. Gelukkig is die al snel terug en prop ik een lepel vol slierten in mijn mond.
‘Blijkbaar wel.’ lacht Andreas. Simone en Gordon kijken grijnzend toe. Ze hebben ons lang genoeg moeten missen.
‘Mam, mwoowen wij wun feewsje gweeven?’ brabbelt mijn broertje met volle mond.
‘Natuurlijk.’ zegt Gordon en trekt mijn moeder tegen zich aan.
‘Wij gaan naar het vakantiehuisje. Laten jullie het huis wel een beetje netjes?’
Ik knik ter bevestiging.
Mijn bord is al leeg, en snel vul ik het weer bij. Ik werk al heel snel dat tweede bord ook binnen.
‘En nu ga ik de schuur klaar maken!’
De schuur, die aan onze tuin grenst, is een houten gevaarte. En de beste plek voor een fuif.
Ik trek de grote deuren open. Onze schuur bestaat uit 2 verdiepingen; de benedenverdieping is ruim, met zetels aan de kanten en genoeg plek om te dansen, in de hoek staat een ladder naar de verdieping, daar staan ook zetels, koelkasten, tafels, een grote stereoketen,…
Ik loop naar de ladder toe en beklim die in no-time.
Met de top van mijn schoen tik ik de radio aan.
Meteen gonst zware metal door de schuur.
‘Tom, niet die muziek!’ gilt Bill. Zijn hoofd piept net boven de lader uit, al snel volgt zijn bovenlijf. Zijn ontblote bovenlijf.
‘Bill, in godsnaam, waarom loop jij halfnaakt rond?’
Hij grinnikt even en trekt dan een gloednieuw shirt over zijn hoofd. Even hangen zijn haren plat, dan veren ze terug overeind.
‘Tom?’
Ik wend mijn blik af van zijn T-shirt, en in gedachten van wat eronder zit, en kijk hem in zijn ogen.
‘Ja?’
Zou Andreas al met hem gepraat hebben? Dat is dan toch geen polsen? Dat is gewoon verraden! Misschien flapte hij het eruit, zomaar, of per ongeluk.
‘Help je met de cocktails?’
Ik houd nog net een opgeluchte zucht in.
‘Natuurlijk.’

Het eerste feestgedruis is er al. Ik weet niet hoe Andreas het doet, maar hij doet het toch maar weer.
Ik snijd een citroenschijfje door de helft, en duw de 2 helftjes elk op een glas.
‘Volgens mij hebben we er nu wel genoeg.’ lacht Bill, draait zich naar me om en duwt een glas in mijn hand.
‘Maar laten wij eerst maar voorproeven.’
Ik knik afwezig, zet het glas aan mijn mond. Meteen sijpelt limoen, suiker, wodka en kers mijn mond in. Op het eerste zicht zijn die smaken niet te combineren, maar bij Bill en mij lukt het toch vrij aardig.
‘Perfect.’ mompelt Bill en zet het nu lege glas neer. Nu ga ik hem maar in de gaten houden, na 3 cocktails is hij al licht in zijn hoofd, na 5 is hij dronken. Dus nu mag hij hoogstens 2 cocktails krijgen, daar zorg ik wel voor.
‘Kom, help maar dragen.’
Bill port in mijn zij en duwt dan een plateau in mijn handen. Ik loop de deur uit. De muziek staat knalhard, een grijns verschijnt op mijn gezicht. Party!

‘Tommi!’
Ik kijk op. Net als ik een beetje lekker sta te dansen, komt Bill.
‘Tom, de cocktails zijn op.’
Oh nee.
Oh nee, oh nee, oh nee!
‘Bill?’
Hij kijkt me met grote ogen aan.
‘Ja, Tommi?’
Ik rol met mijn ogen.
‘Hoeveel cocktails heb jij op?’
Blozend bijt hij op zijn onderlip.
‘4.’
Ik laat het meisje voor wat ze is en loop naar Bill, haak mijn arm door die van hem en trek hem mee. Ons huis is afgesloten, want ik wil morgen niet nog extra opruimen binnen. Ik vis mijn sleutel uit mijn zak en open de achterdeur, duw Bill naar binnen en stap dan zelf ook over de drempel.
‘Tommi?’ hijgt hij in mijn oor. Negeren, Tom, negeren! Ik wou dat ik hem kon blijven negeren, maar de vlinders razen door me heen.
De sleutel draait om in het slot, de deur is nu vast. Bills hand rust op mijn rug.
‘Kom, jij gaat slapen.’ mompel ik en duw hem voor me uit. Hij slentert door de keuken, gaat dan door de deur de hal in. Hij zwalkt de trap op. En ik houd netjes mijn ogen op mijn schoenen gericht. Ik loop met hem mee zijn kamer in. En nu die gast nog uitkleden en in bed krijgen, dan kan ik weer terug.

‘Ga maar op bed liggen, jij!’ zeg ik en ga op de rand zitten. Hij komt naast me liggen. Ik peuter zijn veters los en trek dan zijn schoenen uit.
‘Wil jij bij mij slapen vannacht, Tommi?’
Ik knik afwezig en rol ook zijn sokken van zijn voeten. De witte sportsokken belanden in het hoekje van zijn kamer. Ik ga recht staan en ga met trillende vingertoppen naar de knop van zijn jeans.
‘Ja?’
Een aanstekelijke grijns verschijnt op zijn gezicht. Ik kan het echt niet laten om zelf ook te grijnzen, trek zijn broek van zijn benen en gooi die bij in de hoek.
Ik kruip over de rand naar hem toe, buig me over hem heen en strek mijn armen om zijn shirt uit te trekken.
Maar dat is zonder Bill gerekend. Hij pakt me bij de kraag van mijn shirt en trekt me naar beneden. Ik tuimel over hem heen. Ik ben Simone dankbaar dat ze voor Bill ook een tweepersoonsbed heeft gekocht.

Reacties: