FanFic.nl

Life can be a mystery

Hoofdstuk 2.1

Na een kwartiertje rijden komen we eindelijk aan bij het hotel. Tom is zo hoffelijk om ons uit de wagen te helpen. De anderen zijn al naar de balie gehold om daar in de clubs naar te ploffen. “Heel leuk, jullie moesten echt niet op ons wachten hoor, boeren!.”� Ik steek mijn handen in mijn zijde en kijk gespeeld kwaad naar de andere jongens. Bill kijkt me bezorgd aan. “Ben je nu kwaad op ons?”� “Nee gekkerd, ik was maar aan het spelen!”� Op zijn gelaat verschijnt zijn typische glimlach. “We moeten nog bespreken hoe we de kamers gaan verdelen. Wie bij wie blijft slapen bijvoorbeeld?”� Tom neemt meteen Astrid bij zich. “Zij blijft bij mij!”� Ik draai me om naar Tom. “Braaf zijn hé, of I’ll kill you.”� Met mijn vingers boots ik horens op mijn hoofd na. “Sharina, als je wilt mag je op mijn kamer slapen.”� Georg wacht geduldig op antwoord. “Dat is goed voor me.”� “En dit arm schaap blijft nog over.”� Ik kijk met puppyoogjes richting Bill en Gustav. “De puppy mag in mijn nest slapen! Gustav houdt toch niet van honden.”� De hele bende begint meteen te schaterlachen. “Joepie!! Maar ik slaap wel in bed en niet in een mand he!”�

Na wat getreuzel gaan we allemaal richting eerste verdieping. Bill neemt me meteen mee naar zijn kamer. Astrid en Tom liggen net naast ons en Sharina en Georg over onze kamer. Bill draait het slot los en doet het licht in brand. “This is the place to be voor vanavond.”� Hij buigt als een echte gentleman. “Thank you sir.”� Ik maak een buiging. We beginnen meteen te giechelen. “Dit wordt leuk.”� “Woow, wat een grote kamer is me dit zeg!”� “Dat is een voordeel van het ster-zijn.”� “Ooh ,zo’n coole badkamer!”� “Jup, maar die is van miiiij.”� Bill springt snel voor de deur. “Oh haha, Bill heeft een badkamerobsessie, neneneih!.”� “Oké oké, je mag ze gebruiken.. een paar minuten ofzo.”� Ik zet me al lachend neer op het bed. “Wat sympathiek van je zeg, ik voel me vereerd.”�

Dan besluit ik een stout onderwerp aan te pakken. “Nu ga ik naughty doen, heeft meneer Bill een vriendinnetje?”� Bill kijkt me weer eens geniepig aan. “Op dit moment.. nee, ik denk dat ik gewoon het juiste meisje nog niet heb ontmoet.”� “Hmm, ofwel ben je gewoon té kieskeurig ofwel heb je er geen tijd voor.”� “Het is gewoon.. We reizen over heel de wereld, en het is wel leuk om fanbrieven te krijgen en te worden aanbeden, maar geloof me.. soms kan je je zó eenzaam voelen.”� “Ik begrijp je. Maar vanavond ben je niet alleen. Evil Nina is with you, gnaah!”� Er verschijnt een lieve glimlach op zijn gezicht. “En jij, vertel eens. Heeft onze lady een vriendje, of zal ik zeggen een vriendinnetje?”� Ik geef hem een doffe slag op zijn arm. “Geen vriendje! Ik heb niet echt geluk met jongens.”� Hij kijkt me onderzoekend aan. Mijn god, ik word helemaal week van zijn puppyogen. “Je zal wel eens iemand tegenkomen waarmee het klikt..”� Ik knik. Veel kan ik er niet over vertellen. Het onderwerp ‘liefde’ is absoluut niet voor me weggelegd. Jongens kijken me wel aan, maar als het bijna zover is, dan moeten ze opeens niets meer van me weten.

“Hoeveel vriendinnetjes heb je eigenlijk al gehad als ik vragen mag?”� “Toen ik heel klein was zo een paar vriendinnetjes, als je het zo kan noemen. Maar eigenlijk nog maar één redelijk serieuze relatie. Nu ik 18 ben kan ik pas echt zeggen van: als ik nu een meisje tegen kom en waar het mee klikt laat ik haar nooit meer gaan.”� Hij staart in mijn ogen. “Jij hebt zeker al veel jongens versleten?”� “Waarom denk je dat?”� “Ik bedoelde het als grapje hé meis.”� “Niet schrikken.. eigenlijk heb ik nog geen relatie gehad. Zo wel eens een ‘vriendje’ gehad, maar daar heb ik zelf nog niet eens een kusje naar gegeven ofzo.”� Wat moet hij nu wel niet van me denken, ‘Nina is een trien, nog nooit een vriendje gehad.’ Rustig legt hij zijn hand op mijn schouder en kijkt me begripvol aan. “De juiste komt nog wel.”�

De hele avond lang hebben we ontzettend leuke gesprekken. Langzaam aan voel ik me meer en meer met Bill verbonden, net alsof we mekaar al jaren kennen. “Jammer dat het al zo laat is. Het zou beter zijn als we al onder de lakens kruipen.”� Ik trek een pruillipje. “Bill... Ik heb geen pyjama bij me.”� “Waarom heb ik daar niet aan gedacht, even geduld!”� Hij loopt naar de kast en rommelt wat in een paar stapels kleren. “Alsjeblieft.”� Hij geeft me een grote T-shirt en een boxershort. Verbaasd kijk ik hem aan. “Het is proper, moest je het willen weten. Ik heb het nog niet veel gedragen in de tijd dat ik hem heb, dus je kan er gerust mee slapen.”� Aangenaam verrast spring ik van het bed en geef Bill een knuffel. “Bedankt gekkerd!”� Dan herinner ik me plots weer dat ik hier wel dé Bill Kaulitz sta te knuffelen. Vlug laat ik hem los. “Uhm, de sentimentele Nina komt boven”� Mijn kaken beginnen weer te gloeien. “Dat mag je wel meer doen, ik hou van knuffelen.”� Een aantal seconden lang blijven we in mekaars ogen kijken. Mijn vriendinnen thuis zouden nogal jaloers zijn moesten ze dit weten!

“Ik ga deze aan doen.”� Rustig doe ik de badkamerdeur achter me toe en doe de T-shirt en boxershort aan. De shirt is wel iets te groot, maar ach wat. Wie draagt hier kleren van de lekkerste kerel in héél de wereld? Wanneer ik terug in de kleedkamer kom zit Bill met alleen een boxershort aan op zijn bed. “Mijn kleren staan je goed zeg “ “Dankje, ik vind ze leuk.”� Net als hem ga ik op het bed zitten. “Vind je het niet erg dat we al gaan slapen?”� “Nee natuurlijk niet, het is al laat. Anders geraken we er morgen zeker niet uit!”� “Daar heb je een punt.”� “Slaapwel Billy boy.”� Ik geef hem aarzelend een kus op de wang. “Sweet dreams, sweaty.”� Bill kruipt onder de lakens. Ik volg zijn voorbeeld en doe het licht uit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.