FanFic.nl

Toms Twin

Don’t forget your shopping list

Rustig belopen we de voetpaden en enkele straten als we die doorkruisen.
“Wat ging je eigenlijk doen?”� Shit, ik moest boodschappen doen en het was ook nog eens dringend!
“Boodschappen doen!”� verschiet mijn stem de hoogte in en sla tegen mijn voorhoofd als afstraffing dat ik weer eens wat vergeten ben.
“Nou, laten we dat dan maar gaan doen, hè? Ik heb nog even.”� Ze neemt me mee naar rechts wat de richting is naar de locale supermarkt van dit dorpje.
“Nou, wat heb je nodig?”� In haar hand zwiept een winkelmandje mee op de tempo van haar zwaaiende arm.
“Cola.”� Het eerste en het belangrijkste wat in me opkomt.
“Is het glazuur van je tanden er niet inmiddels afgesleten door al die slechte troep die je drinkt?”� lacht ze en port voor de zoveelste keer vandaag in mijn buik.
“Nee, nog niet en anders boeiend! Laten we naar de cola-afdeling gaan.”�
“-Goed.”� Met het mandje en mij achter haar aan komen we aan bij de goeie afdeling en ik pak twee anderhalf literflessen en drop die in haar mandje. “Dat dacht ik dus even niet mannetje, draag maar zelf.”� Het mandje dauwt ze in mijn hand en lacht zelfvoldaan als ze mijn verbaasde kop ziet.
“Ik dacht helemaal niks.”�
“Vast,”� zegt ze terug op mijn schijnheilige hoofd. “Wat nu?”� Mijn hoofd begint te kraken, hoop zo het boodschappenlijstje terug in me op te laten komen.
“Pizza, chips en wattenstaafjes is wat ik me nog kan herinneren.”� Haar gezichtsuitdrukking veranderd gelijk van een smile naar een ‘nee toch’ blik.
“Je hebt weer eens geprobeerd het lijstje in die holle kop van jou te onthouden? Hoe vaak moet je het nou vergeten om zo te weten dat je het nooit zal kunnen onthouden!”� Ik grijns flauw, waarschijnlijk nog héél vaak.

Ik wist dat het ontiegelijk belangrijk was, maar wat was het dan ook alweer? Fronsend staar ik wat door de winkel heen en bid zo om op iets te stuiten wat ook op mams boodschappenlijstje stond. Ik zal vast alles al hebben, met die woorden loop ik naar de kassa en reken zo af.
Fluitend op een liedje wat ik hoorde in de supermarkt loop ik over de stoep en zie mijn huis al opdoemen.
“Heb je alles?”� vraagt mijn moeder als ze de deur voor me open doet. De grote tas geef ik aan haar en loop dan naar binnen om zo gelijk door te lopen naar boven, verder gaan met mijn gitaar die staat de wachten op me. “Tom Kaulitz! Je hebt het í¡lle belangrijkste vergeten!”�
Shitzooi, wat dan?
“Ik vroeg jou eieren mee te nemen, het hoofddeel van het recept voor vanavond!”� roept ze beneden aan de trap.
“Sorry!”� gil ik terug en leg mijn schatje vertrouwd op mijn schoot wanneer ik op bed ga zitten.

“Ik weet het wel!”� verdedig ik mezelf en trek haar mee aan haar arm. “Kijk, Jong belegen moesten we hebben.”� Grijnzend pak ik de kaas en doe die in het mandje. We lopen nog langs andere afdelingen om de chips, pizza en wattenstaafjes te pakken en dat moet ik nog meer hebben?
“Ja en nu? Ik geloof gewoon niet dat dit het was, want je vergeet altijd wat!”� Ik maak een verwaand geluidje en kijk de andere kant op om beter na te denken.
“Olijfolie en batterijen en nagelremover voor Bill, dat had hij er duidelijk ingestampt bij me.”�
“Vrij logisch.”� Ik reageer er niet eens meer op en pak de opgekomen producten erbij en stop ze in het al vrij volle mandje.
“Nog maar een paar dingen, het ligt op het puntje van mijn tong.”�
“Misschien moet ik het eruit zoenen?”�
“Kom jij weer hoor!”� Lachend springt ze opzij en verschuilt zich achter een reclamebord. “Verschuil je maar, lafaard”�
“-Nee, dat noemen we onze hersenen gebruiken,”� gaat ze erop in en komt er weer voorzichtig achter vandaan als ik van haar wegloop en verder denk.
“Shampoo!”� roep ik vrolijk omdat ik het me weer herinneren.
“Bravo! En welke?”� En bedankt. Beetje mijn trotse gevoel krenken.
“Maakt dat wat uit? Haar is haar.”�
“Ha-ha, voor wie is het?”� Ze kijk al door de rekken heen waar ontelbaar veel producten worden geprezen. En dat werkt allemaal? Volgens mij is alles het zelfde, alleen is de buitenkant voor het oog veranderd en de naam is anders.
“Voor Evelyn.”� Rea kijkt gelijk op bij het horen van een ‘meisjes’ naam.
“Je houdt wat voor me achter, Kaulitz, wie is dat?”� Haar ogen beginnen weer ondeugend te glimmen.
“Mijn vriendin,”� zeg ik trots en heb bijna de neiging om mijn borst vooruit te steken wanneer ik het uitspreek.
“En daar ben je volgens mij héél blij mee, is het niet?”� Ik knik lachend en duw haar weer naar de shampoos. “Wat is haar haarkleur dan?”�
“Blond.”�
“Deze vind ik wel goed, heb ik in de bruine versie.”� Een blauwe fles steekt ze naar me uit met ‘Nivea’ er duidelijk opgeprint.
“Prima.”� Ik dump het in het mandje en laat mijn hersens voor de laatste keer kraken.
Uiteindelijk ben ik op de keukenrollen gekomen en ben dan toch maar richting de kassa gelopen omdat ik écht niks meer wist.
“Dat is waar ook!”� zeg ik als ik langs een schap loop.
“Wat is waar ook?”� imiteert Rea mijn zin en maakt er een vragende van terwijl ze haar wenkbrauw omhoog steekt.
“Tampons was er nodig.”� Haar lach borrelt weer omhoog en maakt haar ogen tot spleetjes.
“Natuurlijk vergeet jij weer dat.”�
“Alsof ik dat expres doe!”� Ze heeft zich alweer gebukt en bekijkt de varianten.
“Nou en voor wie is dit dan?”�
“Nou niet voor Bill, als je het nog weet en- Auw!”� roep ik door mijn zin heen als ik een rake klap op mijn scheen krijg van haar. “Evelyn, oké!”� zeg ik pijnlijk en zet het mandje neer om over mijn scheen te wrijven.
“Welke?”�
“Wat is de keuzen?”�
“Mini, normaal, super en super plus.”� Verbaasd van de verschillen kijk ik naar de verpakkingen die ze omhoog houdt.
“Mini?”�
“Damn, Kaulitz, een muis lekt nog zelfs door met die!”� Ik kijk haar vuil aan.
“Super plus dan, Madam?”�
“Ze gebruikt raketten? Vast wat gewend van jou, hè?!”�
“Rea!”� Ik trap haar van haar hurkstand af en zie hoe ze op de grond strijk ligt. Lachend ga ik over haar heen hangen. Ze kan alleen maar terug grijnzen. “Kunnen we nog subtieler zijn? Beetje door de winkel schreeuwen.”� Ze haalt vanaf de grond haar schouders op.
“Sinds wanneer boeit jou dat iets?”� Daar heeft ze een punt. Ik trek haar overeind en pak de ‘normaal’ en ga in de rij staan.

Reacties: