FanFic.nl

Ich kann auch ohne dich -Tijdelijk inactief-

DEEL 3

De volgende dag besloot ik maar om naar Charissa te gaan. Ik was er toch zeker van dat ik Floor daar ook zou aantreffen. Buiten scheen het zonnetje dus besloot ik maar te voet te gaan. Het was eindelijk vakantie ik had met grote onderscheiding mijn diploma gehaald. Wat ik na deze vakantie ging aanvangen had ik nog niet echt in gedachten. Ik wist wel dat ik nu Charissa en Floor best met hun studies ging helpen. Ze vonden het blijkbaar allebei wel gemakkelijk er uit zien en zijn daarom ook beide niet geslaagd. Volgende maand hebben ze al herzit. Ik loop de hoek om en zie van ver Floor haar fiets al staan. Goed gegokt dus.

Als ik aanbel doet Charissa haar moeder open, “ze zijn boven, aan het gegiechel te horen is het best gezellig.”� Glimlachte ze vriendelijk. Ik liep de trap op en de ‘Tokio Hotel muziek’ kwam me al tegemoet. Ik opende de deur en de twee zaten op de grond op een stel kussens. Charissa de kussenfreak had zowat heel haar kamer vol liggen. Toen ze zagen dat ik het was sprongen ze recht en begonnen weer hyper te springen net als gisteren. Floor stond wild met een enveloppe te zwaaien. “ Kijk is wat Jonas voor ons heeft geregeld!”� wees Charissa naar de enveloppe. “Sta dan stil dan kan ik het misschien lezen.”� Zei ik geïrriteerd. “Viptickets voor Tokio Hotel! En een meet & greet!”� krijste ze allebei in koor. “En jij mag ook mee, ik weet dat je ze niet goed vind maar doe het gewoon voor ons.”� Glimlachte Floor toen ze eindelijk klaar waren met hun rondedansje. “Dat dacht ik toch niet.”� zei ik vastbesloten. Het klonk een stuk zelfzekerder dan ik zelf op dat moment was. “Kom gewoon mee!”� , dwong Charissa, “Al is het maar voor ons een plezier te doen, en waarom zou je dan niet mee gaan?”� “Het zijn gewoon een stel mislukte muzikanten! Bekijk ze nou…”� Ik wees naar een poster die aan de muur hing en alle twee mijn vriendinnen keken me met verbaasd gezicht aan. Blijkbaar wisten ze niet dat het mij zo hoog zat. “Je kent ze niet eens!”� probeerde Charissa, “Zo een meet & greet is de ideale kans om…”� Ik draaide me om en liep de trap terug af om het niet meer aan te moeten horen. Ik wilde heel dat bandje niet zien, nooit meer.

Diezelfde avond dat ik voor een tweede keer weer was weggelopen, voelde ik me nog slechter dan de keer er voor. Ik kon mijn gedachten zelfs niet bij het boek houden dat ik gepakt had om mijn zinnen te verzetten. Toen ik voor een derde keer hetzelfde blad weer las ging mijn gsm af. Jonas. Zou ik opnemen? Zonder verder na te denken schoof ik mijn gsm open. “Hey.”� Zei ik wat twijfelachtig. “Dag schoonheid.”� Grapte Jonas aan de andere kant van de lijn, “Ik heb gehoord dat je morgen niet mee wilt.”� Morgen al? Ik was door mijn overdreven reactie vergeten te vragen wanneer het eigenlijk was. “Umh.. Ja, ik heb gewoon geen zin om met die twee daar te gaan staan.”� Antwoordde ik wat onzeker “Maar morgen ga ik ook mee! En waarschijnlijk ga ik overmorgen al mee op tour.”� “Overmorgen al?”� vroeg ik verbaasd, “Dat is wel heel snel, ik kan jou echt niet zo lang missen!”� riep ik zowat door mijn telefoon. “Daarom wil ik dat je morgen mee gaat, Roxan. Ik weet misschien nog wat. Maar dan moet je morgen echt mee gaan!”� ik twijfelde, ik zou na 4 jaar weer geconfronteerd worden met de persoon die ik gezworen had nooit terug te zien. Dit is natuurlijk niet gelukt omdat hij iedere dag een paar keer op TMF komt. Maar toch… zouden ze mij eigenlijk nog wel herkennen? “Jonas? Beloof je dan bij mij te blijven dan, Wat er ook gebeurt?”� “Je Klinkt alsof je een moord gaat plegen. Maar natuurlijk doe ik dat dan!”� verzekerde hij mij. “Oké, dan ga ik wel mee, maar alleen voor jou.”� “Super! Dan kom ik je morgen om 4 uur halen. Tot morgen. Slaapzè!”� “Oké, hetzelfde”� En ik drukte mijn gsm af. Had ik hier wel goed aangedaan? Met een bang hart gleed ik onder mijn deken.

Reacties: