FanFic.nl

He, me and nobody else.

4. the forest

Het was heerlijk weer buiten! De zon scheen, het was licht bewolkt en het waaide een klein beetje. Samen liepen we naar het bos en ondertussen bekeek ik de omgeving. Het pad er naar toe was klein en overal groeiden bloemen en planten. Daar achter lag nog alleen een klein weggetje en daarna stond je al midden in het bos. Eerst zag je de lucht nog wel maar als je een tijdje verder liep leek het net of het al avond was. De bomen stonden dicht op elkaar en je zag bijna niks. Ik viel een paar keer en ik zat helemaal onder het zand. Op het moment dat ik me om wou draaien en weer naar huis wou gaan liep er een rilling over mijn rug. Het was niet koud dus daaraan zou het niet liggen. Ik draaide een rondje en probeerde iets te zien waardoor het zou komen. Het was erg stil dus liep ik een klein stukje naar waar ik vandaan kwam. Op het moment dat ik puk op wou tillen hoorde ik iemand gillen. Mijn hart maakte een sprongetje van schrik en Puk begon te blaffen. %u2018Stil jij%u2019, siste ik zachtjes en in de verte hoorde ik nog iemand gillen. Snel begon ik te rennen zonder achterom te kijken wat er nou precies aan de hand was. Toen ik thuis was rende ik meteen naar boven en keek uit mijn raam. Ik keek in de verte of ik nog iets zag maar er was niks. Opgelucht keek ik naar de lucht die nog steeds erg helder was en baalde dat zoiets mijn dag had kunnen verpesten. Morgen moest ik voor het eerst weer naar school waar ik helemaal niemand kende en ik had er helemaal geen zin in. ik keek nog eens naar buiten en zag iemand bij de bos rand staan. Ik knipperde met mijn ogen maar het volgende moment stond er niemand meer. Eerst die gil en nu die jongen en alweer liep er een rilling over mijn rug.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.