FanFic.nl

Tokio Hotel Hotel in Tokio (afgelopen)

Deel 8

Bill [POV]:

In de nacht kwam Faith naar mijn kamer. Ookal mocht ze hier niet komen. Het onweerde merkte ik op. Ik zat in mijn pyjama te schrijven. Ik brandde een kaars. Ze klopte zacht op de deur en toen kwam haar hoofd door de deurkier. “Ik ben bang”� rilde ze. Ik stond op en ging naar haar toe. “Kom maar binnen”� zei ik. Toen sprong ze op mijn bed en nam het boekje. “Waarom schrijf jij zo onduidelijk?”� vroeg ze. Ik gniffelde even. “Omdat ik niet mooier kan schrijven”� bedacht ik me net. Fait gniffelde even. Ze deed veel moeite om mijn geschrift te kunnen lezen. Toen merkte ze mijn laptop op. “Waarom schrijven als je zo een computer hebt?”� vroeg ze. “Omdat ik graag schrijf”� zei ik. Faith keek me even schuin aan maar bladerde nu in het boekje. “Je teksten zitten zo vol emotie en gevoel”� zei Faith. Ze keek me aan. Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er rond. “tja”� antwoordde ik haar. Faith keek me aan. “Is er soms iets waardoor je zo schrijft?”� vroeg Faith. Ik lachte even. “nee hoor, het zijn gewoon gevoelens”� zei ik. Faith glimlachte. “Als jij het zegt”� zei ze. Toen kroop ze langs me. “Gaat deze tekst over jou en Tom?”� vroeg Faith na een stilte. Ik keek op. Ze had de pagina’s voor zich waar ‘In die nacht’ stond geschreven. “Ja”� zei ik. “wil je het eens zingen?”� vroeg ze voorzichtig. “oké”� zei ik. Voorzichtig en zacht zong ik ‘In die nacht’. Faith keek gefascineerd toe. “Het klinkt zo gevoelig”� zei ze. Ik glimlachte. Het was iets over 1. “Ik denk dat het onweer voorbij is, ik denk dat je nu moet gaan slapen hoor”� zei ik. Faith keek me aan. Haar wenkbrauwen fronste. “ik ga niet meer door die gangen”� zei ze. Haar stem trilde. “Slaap dan maar bij mij”� zei ik. “Dankje”� zei ze en kroop onder de deken. Ik besloot ook te gaan slapen. Faith haar koude armpjes sloegen zich om me heen. Ik moest glimlachen.

“OPSTAAN”� galmde in mijn oor. Een hyperactieve Faith zat op me. Pas nu zag ik dat ze een pyjama van Pokémon droeg. Ze lachte breed. “Opstaan”� zei ze nog eens. “Ma kben moe”� zei ik. “Dat telt niet”� zei ze. Ze sprong nu van me af. “Ik ga me aankleden”� zei ze. En weg was ze. Ik moest denken aan vannacht. Het was echt leuk geweest. Ik schrok toen Tom de kamer binnen kwam. “Ik werd zo net bijna omver gelopen door een 9 jarig hyper actief kind”� zei Tom droog. Ik lachte. “En ik werd zonet door een 9 jarig hyper actief kind wakker gemaakt”� zei ik met een lach. Tom grijnsde. “goede morgen broertje”� zei hij. “jij ook”� zei ik. “weetje Tom, ik vind Faith iets speciaals”� zei ik. Tom ging zitten. “Ze is iets voor me, wat nog niemand anders voor me is geweest”� zei ik. “het is anders dan mijn band met jou Tom, ik voel de vader in me op komen, als je snapt wat ik bedoel”� grijnsde ik. “Ik begrijp je, en eigenlijk voel ik het zelfde”� zei Tom. We kleedde ons nu aan en gingen weer naar de hal. Simone kwam naar ons toe. “Bill er is bezoek voor je”� zei ze. Ze zei het op zo een enge toon. Dit betekende niet veel goeds geloof ik. Ik ging mijn kantoor binnen. Er zaten 2 mannen in een maatpak. Ze staarde me strak aan. Ik kreeg er een naar gevoel bij.

Reacties: