Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Yana Johnsson » Hoofdstuk 3: Rondkijken.
Yana Johnsson
Hoofdstuk 3: Rondkijken.
Als ik weer thuis ben is de rest er ook weer. Ik merk dat mijn ogen net weer hun normale kleur krijgen; mijn eigen oceaan-blauw. ‘Waar ben jij geweest?’ vraagt Lucy arrogant. ‘Gaat jou dat nou wat aan?’ kaats ik terug. Ik loop langs haar heen en ren naar boven. Ik ga weer op mijn balkon zitten en kijk door de bomen. Ik zie aan de lucht dat het een beetje begint te schemeren. ‘Yana, kom eens beneden!’ roept Nicolas. Gezellig, naar mijn zussen en broers. Ik ren snel naar beneden en ga op de bank zitten, naast Nicolas. Lucy, Jess, Marc, Lola en Joseph zitten op de andere bank gepropt. ‘Yana, Lucy, Marc, Lola en Joseph, jullie beginnen morgen op de middelbare school in Londen. Yana in de 4e. Lucy en Joseph in de 5e en Marc en Lola in de 6e.’ zegt Nicolas. Fijn, en wie zit er weer alleen? ‘Zijn jullie het ermee eens?’ vraagt Nicolas. Ik knik, ik zit dan wel alleen, maar dan hoef ik in ieder geval niet bij die andere 4. Ook de rest knikt. ‘Goed, jullie moeten je morgen melden bij de receptie, daar krijgen jullie verdere instructies!’ gaat Nicolas verder. Weer knik ik, en we mogen weer doen waar we mee bezig waren. Ik loop naar boven, door mijn kamer naar het balkon en loop daar de trap af. Ik ren het bos in, ons land af en naar de zee. Ik kan nog net de zonsondergang zien. En daar begint de saaie nacht weer, de zoveelste in mijn vampier-bestaan, een van de weinige dat ik een zonsondergang zie. Ik word er rustig van. Ik ga in het zand zitten en wacht tot de zon in de zee weggebrand is en totdat het echt donker is dat mensen niks meer zien.
Ik sta op, schuif mijn mobiel uit mijn zak en zie dat het alweer 11 uur is. Ik ren naar de stad, kijken of daar nog wat te doen is. Ik loop de eerste de beste pub in, waar nu allemaal dronken mensen zitten. Ik zou wel eens wat anders willen proeven in plaats van bloed. Ik ga aan de bar zitten en bestel het eerste de beste drankje wat op de kaart staat. ‘Ben je wel 18?’ vraagt de barman. Ik knik, eigenlijk zou ik nu al 109 moeten zijn, maar dat weet hij niet. Hij vraagt naar mijn ID, deze heb ik niet bij me. ‘Dan krijg je niks, sorry meid!’ verontschuldigd de barman zich. Ik zucht. Een halfdronken man naast me besteld het drankje ook, en schuift het naar me toe. ‘Alsjeblieft, je krijgt m van mij!’ zegt hij, met een dronken ondertoon. ‘Dank u!’ zeg ik beleefd. Ik zet het glas aan mijn mond en drink er de helft uit. De man naast me kijkt me verbaasd aan. Ik zag net op de fles staan dat er 25% alcohol in dit drankje zit, maar de alcohol doet me niks. Ook de barman staart me nu aan. De dorst brand nu zelfs erger, ondanks dat ik vanmiddag nog gevoed heb. ‘Ik moet weg!’ roep ik. Ik ren op menselijk tempo de pub uit en ben dankbaar als ik de buitenlucht ruik. Ik snuif de buitenlucht diep in en ga ergens op een stoeprand zitten. Blijkbaar is de barman achter me aangelopen want hij gaat opeens naast me zitten. ‘Gaat het wel meissie?’ vraagt hij. Ik hou mijn handen voor mijn gezicht, bang dat mijn ogen zijn verkleurd en de aders te zien zijn. ‘Ja, het gaat wel! Ik moet naar huis, mama wacht op me!’ zeg ik snel, sta op, wandel weg, en als ik uit het zicht ben zet ik het op een rennen. Maar ik ren niet naar huis, ik ren naar het eerste bos wat ik zie en jaag daar totdat het branderige dorstige gevoel weg is. Dan pas ren ik naar huis.
De volgende dag moet ik dus naar school. Ik zie er al tegenop. En omdat ik hier in Engeland geen auto mag rijden omdat ik nog geen 18 ben, heb ik maar een scooter gekregen. Het is een zwart met rode, en natuurlijk rijd hij veel te hard. Maar niet hard genoeg voor mij. Ik probeer het heeltijd te pushen, maar nog gaat die niet veel sneller. Ik ben gelukkig op tijd op school, veel te vroeg zelfs. Ik loop naar de receptie en daar krijg ik mijn boeken, rooster en de rest wat ik voor vandaag nodig zou hebben. En dan begint de eerste les.
Ik loop naar het lokaal, ik zie dat ik als eerste ben. Ik ga naar de leraar, laat een briefje tekenen, iets wat ik van de receptioniste moest laten doen, en ik ga zitten, ergens achterin het lokaal. Niet veel later komt er een verlegen, maar best knappe jongen naast me zitten. ‘Eigenlijk is dat mijn plek!’ zegt hij fluisterend. ‘Jammer, nu zit ik hier!’ antwoord ik zacht. Hij reageert er niet meer op. Ik blijf naar hem kijken, hij beantwoord mijn blik niet.
Reacties:
nice! Snel verder!