FanFic.nl

Me and the future

2. Why?

Ik kon het nog steeds niet geloven. Wat ik verwachtte wist ik niet maar dit in ieder geval niet! Het was een rood glanzend mobieltje en hij zou eigenlijk pas over een maand uitkomen. Eronder lag een klein zwart boekje maar daar besteede ik geen aandacht aan. Voorzichtig pakte ik het mobieltje en deed de rest terug in mijn tas. Ik zette het mobieltje aan en meteen kreeg ik een smsje. Er stond alleen 13 november 2009 een datum en verder niks. Ik voelde zachtjes iemand op mijn rug tikken maar mijn mobieltje was gewoon veels te interessant. Ik voelde weer iemand tikken op mijn rug en geergerd draaide ik me om. Ik wou net zeggen dat diegene op moest houden met mij lastig te vallen todat ik zag dat het de leraar was. < Zo mevrouw Masen, en wat zijn we aan het doen?> Ik begon te blozen en eigenlijk wist ik niet wat ik moest zeggen. Ik dacht snel na en uiteindelijk wist ik het nog steeds niet.<Eigenlijk heb ik geen idee, meneer zei ik er nog vlug achterna> Ik dacht eerst dat hij boos zou worden maar het enige wat hij deed was niks. Op het moment dat hij toch wat wou gaan zeggen ging net de bel en stormde ik het lokaal uit. ik liep naar de aula maar eigenlijk had ik helemaal geen zin meer in school. Ik liep naar mijn kluisje, pakte mijn jas en vijf minuten later zat ik al op de fiets richting het bos. Ik zette mijn fiets tegen een boom en begon te lopen. In het bos was ik vrij, ik voelde de blaadjes kraken onder mijn voeten. ik begon te rennen en ik dacht na over wat er vandaag allemaal was gebeurd. Ik wist nog steeds niet van wie het mobieltje was en wat er 13 november zou gebeuren. Eindelijk was ik bij mijn favoriete plekje aangekomen en ging tussen de blaadjes zitten. Het enige geluid wat hier was kwam van de vogels en verder was er ook helemaal niemand. Ik wou het mobieltje uit mijn tas pakken maar hij zat er niet meer in. de verpakking was ook weg. Eigenlijk zou ik denken dat ik het mobieltje helemaal niet heb gekregen en het een droom was. Maar toch heb ik bewijs, in mijn tas zit namelijk nog het kleine zwarte boekje. Ik pakte het boekje om te kijken wat er in stond maar het was gewoon helemaal leeg. Boos gooide ik het boekje tussen de blaadjes en leunde tegen een boom aan. ik deed me ogen een tijdje dicht todat ik iets hoorde. Snel opende ik mijn ogen en zag nog net een jongen van ongeveer mijn leeftijd tussen de bomen door rennen. Ik pakte snel mijn spullen in en ging op zoek naar het kleine zwarte boekje maar die was net als het mobieltje spoorloos verdwenen.

Reacties: